Το γιο-γιο της συνειδησιακής διαταραχής
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Πριν ανακαλυφθούν τα μοντέρνα διαγνωστικά μέσα κυρίως ο μαγνητικός τομογράφος και η 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλοί γιατροί προσπαθούσαν να θέσουν τη διαφοροδιάγνωση άνοιας, κατάθλιψης από τον τρόπο προσβολής της μνήμης.
Η διαταραχή του πανικού ανήκει πλέον στις «μοντέρνες» αρρώστιες και αυτές που αντιμετωπίζει κανείς καθημερινά σε νευρολογικά, ψυχιατρικά αλλά και κάθε άλλου είδους ιατρικά τμήματα.
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας ασθενείς με φοβική διαταραχή, χρησιμοποιήσαμε πέρα από τις ψυχομετρικές και ψυχιατρικές εξετάσεις και τα γνωστικά προκλητά δυναμικά (Ρ300).
Φυσικά ναι, πάρα πολλές φορές στην Βιονευρολογική, ποικίλες ψυχικές αντιδράσεις, ακόμα και οι λεγόμενες μορφές déjà vu ή jamais vu, έχουν βρεθεί κατ’ επανάληψη στον διαγνωστικό έλεγχο που κάνουμε.
Οι νευροεπιστήμες και ιδιαίτερα η «δεκάδα του εγκεφάλου» του περασμένου αιώνα που ξεκίνησε από την Αμερική, έδωσαν αποτελέσματα ερευνών που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.
Ο νευρικός άξονας είναι μια προέκταση του νευρικού κυττάρου που αρκετές φορές συμβαίνει να τραυματιστεί.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά οι ασθενείς αναφέρουν μια σύντομη απώλεια συνείδησης μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι, η οποία επανέρχεται χωρίς να δημιουργεί αλλά προσκόμματα.
Η άμυνα του οργανισμού, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει τις σταθερές του εκφράσεις λειτουργίας, οι οποίες είναι γνωστές αλλά αυτές μπορούν να ποικίλουν μεταξύ τους σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
Μια μέθοδος που αρχίζει και παίρνει έκταση πλέον, η λεγόμενη DTI (Diffusion Tensor Imaging) έχει καταδείξει αυτό που ήδη και πολλά χρόνια νευροφυσιολογικά ήταν γνωστό στη Βιονευρολογική, ότι δηλαδή υπάρχει στον εγκέφαλο ένα συγκεκριμένο νευρωνικό τόξο το οποίο συνδέει πέντε ουσιαστικές περιοχές που διέπουν την καθημερινότητα σε ότι αφορά τρόπο ζωής, αντιδράσεις, συναισθήματα, κινήσεις και γενικά καταστάσεις αλληλοεπηρεασμού.
Γενικά όταν έχουμε έναν ασθενή που παραπονείται για διαταραχή της συνείδησης, τουλάχιστον εμείς στη Βιονευρολογική, το πρώτο που παρατηρούμε είναι εάν υπάρχει ή φαίνεται μια ισοκορία.
Εδώ πρόκειται για μια διαταραχή της αριστερής περιοχής της φαιάς ουσίας στο σημείο της νήσου του Ράϊλ, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα ύστερα από ένα λανθάνοντα μεταβολισμό ή ατροφία, να εμφανίζει διαταραχές της ομιλίας σε όσα αφορά το ειρμό της, την εύρεση καταλλήλου λέξεων ή την ολοκλήρωση σκέψεων με προφορικό λόγο.
Ο έλεγχος της συνείδησης για κάθε νευρολογική εξέταση αποτελεί ένα κεντρικό σημείο. Είναι η αφετηρία του εντοπισμού της γενικής κατάστασης του ασθενούς και οποιασδήποτε παρελκόμενης εξ αυτής.
Όταν αναφερόμαστε στη νόσο του Hashimoto, εννοούμε, κατά κύριο λόγο, μια νευρολογική διαταραχή που εκδηλώνεται μέσω του αυτοάνοσου νοσήματος του θυρεοειδή του υποθυρεοειδισμού (Hashimoto)
Οι αφασίες είναι μια πολύ διαδεδομένη νευρολογική διαταραχή που οφείλεται σε ένα έλλειμα της ομιλίας.
Το υπερκινητικό παιδί και ιδιαίτερα αυτό με διάσπαση προσοχής αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τους γιατρούς και αργότερα για τους νευροεπιστήμονες ήδη από το 17ο αιώνα στην Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα συνδυασμό ενδοημισφαιρικής βλάβης, δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση μια δυσλειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου που χαρακτηρίζεται από κατανόηση του προφορικού και γραπτού λόγου, αλλά με αδυναμία σωστής επανάληψης και τοποθέτησης των συλλαβών
Η πείρα μας στην Βιονευρολογική λέει ότι πριν εμφανιστεί ο ασθενής στον νευρολόγο για πτώση της ακοής, περνάει πρώτα οπωσδήποτε από κάποιον ωτορινολαρυγγολόγο, που μετά από ειδικές εξετάσεις αντιλαμβάνεται ότι πολλές φορές η πτώση της ακοής, αν όχι τις περισσότερες, έχει σχέση με νευρολογικά αίτια.
Υπερδιέγερση και επιληψία Το ερωτηματικό πως φτάνει κανείς στην επιληπτική κατάσταση μέσω της υπερδιέγερσης των εγκεφαλικών κυττάρων είναι απλό σχετικά στην εξήγησή του και εύκολο στην κατανόησή του, πράγμα που το κάνει καμιά φορά προσεγγίσιμο σε μια σωστή θεραπεία. Γενικά τα νευρικά κύτταρα ξεφορτώνουν το φορτίο τους πολύ αργά και για αρκετό διάστημα. Υπάρχουν όμως […]
Δυσαρθρία και επιληψία. Η δυσαρθρία είναι μια «αυτόνομη» νευρολογικής φύσης διαταραχή της ομιλίας, η οποία μπορεί να προκύψει από μια εγκεφαλική βλάβη, ή συνδυασμό εγκεφαλικών δυσλειτουργιών και κυρίως επιληπτικού τύπου. Μάλιστα οι εκφορτώσεις των επιληπτικών δυσλειτουργιών είναι αυτές που κρίνουν το μέτρο του κλινικού προβλήματος. Ο συνδυασμός επιληψία – δυσαρθρία μπορεί να είναι κληρονομικός και […]