Ο, κοινωνικά, «ανεκτικός» χαρακτήρας
Τους συναντά σπάνια κανείς σε κάθε είδους ιατρεία και κυρίως με νευροψυχιατρικά αντικείμενα απασχόλησης
Τους συναντά σπάνια κανείς σε κάθε είδους ιατρεία και κυρίως με νευροψυχιατρικά αντικείμενα απασχόλησης
Τόσο στην ιατρική και ιδιαίτερα στην ψυχιατρική, το πρώτο «μονοπάτι» που χρησιμοποιεί ο γιατρός για τη διάγνωση και την προσέγγιση του ασθενούς είναι η γνώση της χαρακτηριοδομής του
Άπειρο μελάνι, ερευνητικές προσπάθειες, αρχειοθετήσεις κ.τ.λ. έχουν γίνει τα τελευταία διακόσια χρόνια με κύριο στόχο την ανακάλυψη του «επιτυχημένου» χαρακτήρα.
Στη Βιονευρολογική, μελετώντας τους χαρακτήρες τόσο των ασθενών όσο και των συγγενών που μας επισκέπτονται για ιατρική συμβουλή, βλέπουμε ότι σε νεαρές ηλικίες αυξάνεται όλο και περισσότερο και πιο εντατικά η μορφή του χαρακτηριζόμενου «άστατου» αφερέγγυου χαρακτήρα
Στη Βιονευρολογική, συνηθίζουμε πάντα να εξετάζουμε προσεκτικά τη χαρακτηριοδομή όλων των ασθενών
Πρόκειται για μια παράμετρο που μέχρι τώρα εξεταζόταν και εξετάζεται ακόμα και σήμερα ψυχιατρικά
Η μελέτη του χαρακτήρα και της προσωπικότητας σε κάθε ασθενή είναι από τα πρώτα διαγνωστικά βήματα, που κάνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, όλα αυτά τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια που ασχολούμαστε με το αντικείμενο μας
Από την αρχαιότητα, συγκεκριμένα από τον Ιπποκράτη, μέχρι και τα τελευταία χρόνια πριν κάποιες δεκαετίες, δηλαδή, την εποχή του Φρόυντ, το ιατρικό ενδιαφέρον για τη δομή και τις παραμέτρους του χαρακτήρα του ατόμου μονοπωλούσε την ένταση και την έρευνα παρά πολλών φιλοσόφων και γιατρών
Η εμπειρία είναι μια αποκλειστικά εγκεφαλική λειτουργία, που δομείται σε συγκεκριμένα στοιχεία του εγκεφάλου
Καταρχάς, με την έννοια «συνηθισμένο» τραύλισμα χαρακτηρίζουν οι γιατροί μια, κυρίως κληρονομικής προδιάθεσης, εγκεφαλική διαταραχή, που προκαλεί το τραύλισμα
Ξέρουμε εδώ στη Βιονευρολογική και, αρκετά τακτικά, διαπιστώνουμε ότι το τραύλισμα έχει διάφορες βαθμίδες κα επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες
Το τραύλισμα είναι μια διαταραχή του λόγου, που επηρεάζει βαθιά την επικοινωνία του ατόμου με το περιβάλλον και όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πολλές φορές, με σοβαρές συνέπειες
Στη Βιονευρολογική έχουμε δει τακτικά σε ανθρώπους, μετά από νευρολογικές παθήσεις, όπως κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πάρκινσον κ.τ.λ., να «τραυλίζουν».
Το τραύλισμα είναι μια διαταραχή του λόγου που εμφανίζεται κυρίως στα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας
Στη Βιονευρολογική, κάθε φορά που έχουμε έναν ασθενή με διαταραχές του λόγου, εξετάζοντας τον, τον βάζουμε και να τραγουδήσει
Στην περίπτωση του τραυλίσματος υπάρχει πάντα θεραπευτικά το πρόβλημα στο αν ερεθίζεις ή καταστέλλεις το ένα ή το άλλο ημισφαίριο
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό περιστατικό εδώ στη Βιονευρολογική, αντιπροσωπευτικό, όμως, για μια μεγάλη ομάδα ασθενών
Το «jamais vu» είναι κλινικά ο αντίποδας του «déjà vu», που σημαίνει το αίσθημα της ανοικιότητας
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρατηρήσει κάποιος, σε ένα παιδί που έχει το πρόβλημα, το «άδειο» του βλέμμα κατά τη διάρκεια της ημέρας
Κάθε είδους ,ψυχική ή σωματική, στέρηση και κυρίως η δεύτερη προκαλεί μια αναταραχή στον εγκέφαλο