Νευρογένεση- Αντιγήρανση
Στην Βιονευρολογική, ένα καθημερινό ερώτημα που έχουμε από τους ασθενείς, είναι ότι αφορά το δίπολο της νευρογένεσης και αντιγήρανσης.
Στην Βιονευρολογική, ένα καθημερινό ερώτημα που έχουμε από τους ασθενείς, είναι ότι αφορά το δίπολο της νευρογένεσης και αντιγήρανσης.
Στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια καινούργια διαδικασία που την συναντάμε σε έρευνες του εξωτερικού, αλλά με ευρεία πλέον εφαρμογή και κυρίως βασίζεται στο να επιτρέπει την έρευνα σε ότι αφορά πυρήνα σωματικού κυττάρου και την αλλαγή του μετά από την ενεργοποίηση κάποιων πρωτεϊνών.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βρίσκονται οι γιατροί μπροστά από το δίλλημα, εάν η ψυχική πίεση έχει ένα όριο και μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο ασθενής.
Η νευροψυχιατρική εξέταση είναι η καθημερινότητα στην Βιονευρολογική.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Ο ύπνος και σε ορισμένα άτομα που είναι επιγενετικά διαταραγμένα ή γενετικά προδιαθετημένα, όπως έχουν δείξει οι έρευνες μας στην Βιονευρολογική, είναι δυνατόν να παρουσιάσουν απότομες, βίαιες κινήσεις.
Αναμφισβήτητα ναι, διότι σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να έχουμε εξελίξεις απλού επιληπτικού χαρακτήρα μέχρι και περίπλοκες μορφές επιληπτικών κρίσεων, οι οποίες πρέπει έγκαιρα να καταγράφουν νευροφυσιολογικά ή και απεικονιστικά και όσο γίνεται πιο νωρίς να κατευναστούν, έτσι ώστε ο ασθενής να έχει μια φυσιολογική εξέλιξη προκειμένου να έχει και νορμάλ ζωή.
Πρόκειται για μια κατάσταση, όπου έχουμε δει στην έρευνα του ύπνου εδώ στην Βιονευρολογική, την διέγερση διαφορετικών «κομματιών» του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του ανωτέρου τμήματος αυτού, όπως είναι ο προμετωπιαίος και ο βρεγματικός σε αντιστοιχία με τον οδοντωτό πυρήνα ή παρεγκεφαλίδα, τα οποία κατευθύνουν την κινητικότητα και υπάρχουν σε βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου.
Ο παράδοξος ύπνος αποτελεί ένα αντικείμενο διαγνωστικού ελέγχου στην καταγραφή του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος στην Βιονευρολογική.
Η αρχή μιας φαρμακοθεραπείας, γενικά για κάθε σωματική διαδικασία, αλλά ιδιαίτερα σε ότι αφορά εγκεφαλικά τραύματα και εκφυλίσεις, είναι υψίστης σημασίας.
Είναι παρά πολύ ουσιώδες να λαμβάνεται ένα ιστορικό, όπως κάνουμε στην Βιονευρολογική, σε τραυματισμένους που έχουν υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή άλλου είδους τραύματα.
Καινούργια πειράματα και σε παρατηρήσεις που έχουν γίνει, όπως και εμείς διαπιστώσαμε εδώ στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά έρχεται το πρώτο μέρος του εγκεφάλου να «βοηθήσει» έντονα το άλλο όταν έχει πρόβλημα.
Μέχρι τώρα, η διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο από τους ψυχιάτρους, ήταν η ανεύρεση της έκφρασης, ο διαχωρισμός των ιδεών μέσα από το λόγο του ασθενούς, καθώς επίσης και μια ,ας το πούμε, ενσυναισθητική προσέγγιση των δυο πόλων, δηλαδή του εξεταζόμενου και του εξετασθέντος.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, συγκεκριμένα το 1894 ο Γερμανός νευρολόγος, Νίλσεν, παρουσίασε την έννοια της χρωματόλυσης μετά από αξονοτομία.
Στην εκφύλιση, ανάπτυξη ακόμη και καταστροφή των νευρικών κυττάρων, πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι συνάψεις που βρίσκονται μεταξύ τους.
Σήμερα υπάρχουν ειδικά διαγνωστικά μηχανήματα, «φορτισμένα» με ψηφιακό υλικό αλγορίθμων, που μπορούν να αναγνωρίζουν επαναλαμβανόμενα σήματα του εγκεφάλου, παθολογικά και φυσιολογικά.
Το στρες παραμένει ο μεγάλος κίνδυνος του ασθενούς με επιληπτικές κρίσεις.
Οι μυϊκές συσπάσεις αποτελούν, από ότι έχουμε δει στην Βιονευρολογική, ένα πάρα πολύ τακτικό σημείο, το οποίο αναφέρουν οι ασθενείς σαν ενόχληση και πίσω από αυτό κρύβεται μια επιληπτική κρίση.
Τα νευρικά κύτταρα και ιδιαίτερα αυτά του εγκεφάλου, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κάθε είδους επηρεασμού.
Αν και φαίνονται δυο ασυμβίβαστα μεταξύ τους πράγματα, πάρα πολύ τακτικά όμως συμβαίνουν στην καθημερινότητα.