Επιληψία, Alzheimer
Αναμφισβήτητα, εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στους γιατρούς ότι υπάρχει μία έντονη κλινική σχέση της νόσου του Alzheimer και των επιληπτικών κρίσεων.
Αναμφισβήτητα, εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στους γιατρούς ότι υπάρχει μία έντονη κλινική σχέση της νόσου του Alzheimer και των επιληπτικών κρίσεων.
Ένας από τους δικαιολογημένους φόβους που έχουν τόσο οι ασθενείς για τους επιγόνους τους όσο και οι συγγενείς για τους εαυτούς τους είναι το κληρονομικό δυναμικό της γενετικής προδιάθεσης της νόσου τουAlzheimer.
Τοπικά ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα στον εγκέφαλο αλληλοεπηρεάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και νύχτας.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μία προσπάθεια μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ) να καλυφθεί το διαγνωστικό κενό που υπάρχει τουλάχιστον στις περιπτώσεις της υποψίας της παθολογικής εξέλιξης της νόσου του Alzheimer .
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Σε χρόνιες καταστάσεις της νόσου του Crohn, από τον κλινικό γιατρό δεν πρέπει να διαφεύγει και ο έλεγχος των μυών.
Η διεισδυτική (stricturing) μορφή της νόσου του Crohn είναι χαρακτηριστική για τη δημιουργία τοπικών αποφράξεων και συριγγίων μεταξύ εντέρου και άλλων ιστών ˙κυρίως δε, μεταξύ εντέρου και δέρματος ή εντέρου και ουροδόχου κύστεως.
Υπάρχουν χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα σε παιδιά, όπου κατά διαστήματα μέσα στη μέρα μπορούν να παρουσιάσουν επεισόδια ακράτειας κοπράνων με περιπρωκτική δυσφορία, ιλίγγους και αφαιρέσεις.
Σε ορισμένες κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα ατόμων με αυτοάνοση προδιάθεση, υπάρχει η εμφάνιση «πλεξίματος» συμπτωμάτων μεταξύ της νόσου Crohn, διαταραχών δέρματος και επιληπτικών κρίσεων.
Μία δεκαετία είναι σχεδόν πάντα ο κύριος χρόνος ανάπτυξης της νόσου σ’ όλες της τις εκφράσεις της.
Αυτό που χαρακτηρίζει τους παρκινσονικούς ασθενείς σ’ όλα τα στάδια της νόσου είναι η αδυναμία σωστής γραφής με διαφορετική ένταση.
Η «βραδυφρενία» είναι ένας παλιός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως προκειμένου να χαρακτηριστεί η βραδύτητα της σκέψης, η αδυναμία έκφρασης και γενικά ο συντονισμός γνωστικών λειτουργιών.
Οι φοβίες εξετάζονται διεξοδικά από τον τομέα της ψυχιατρικής και μέσα απ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρείται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής κατά περίσταση.
Με τις μέχρι τώρα γνωστές μεθόδους θεραπείας της νόσου του Parkinson, υπήρχε βελτίωση της νόσου για τουλάχιστον οκτώ έως δεκαπέντε έτη.
Όταν η περιγραφή της νόσου του Parkinson ξεκίνησε ως αυτοτελές νόσημα, της είχε δοθεί ο χαρακτηρισμός «shaking palsy», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει τρομώδης παράλυση.
Αν και είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια, η νόσος του Parkinson έχει αποκτήσει μία νέα διάσταση.
Στη νευροεκφυλιστική νόσο του Alzheimer όπου η μνήμη χάνεται και ο άνθρωπος μετατρέπεται σταδιακά σε «φυτό», υπάρχει συγκεκριμένη διαταραχή η οποία προκαλεί τη νόσο.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.