Ο «επικίνδυνος» υπνοβάτης
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μικρά παιδιά, έχουν την τάση της υπνοβασίας.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μικρά παιδιά, έχουν την τάση της υπνοβασίας.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Περίπου το 4% των ατόμων, στην ηλικία των ογδόντα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο ή πρόκληση μπορεί να παρουσιάζει μια επιληπτική κρίση, στο δε 30%-50% αυτών των ανθρώπων, μπορεί να επαναληφτεί.
Σε άτομα ευαίσθητα με νευροψυχιατρικά νοσήματα παρουσιάζεται, όπως έχουμε δει πολλές φορές στην Βιονευρολογική, το πρόβλημα του υπαρξιακού άγχους και της κατεύθυνσης του προς «δημοφιλείς» ή άλλες λύσεις, που κατευθύνονται από ευρέως αποδεκτά λαϊκά αισθήματα π.χ. από την τηλεόραση.
Η ολανζαπίνη είναι ένα φάρμακο που ακριβώς βρίσκεται σε συνεχής σχέση, από ότι βλέπουμε και στις έρευνες που κάνουμε στην Βιονευρολογική, με την ρύθμιση της συγκέντρωσης του γλουταμινικού οξέος στον εγκέφαλο.
Από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, το τμήμα της παιδιατρικής παρουσίασε μια έρευνα, η οποία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του «παιδικού»νευροβλαστώματος, που κυρίως εκδηλώνεται στο στήθος και την κοιλιακή χώρα, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Μια μεγάλη έρευνα της Αμερικάνικης Γηριατρικής Εταιρείας παρουσίασε μεγάλο σκεπτικισμό, σε ότι αφορά φαρμακευτική αγωγή στους ηλικιωμένους.
Πρόκειται για την ουσία, όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, για μια παρόμοια διαταραχή απομυελινωτικού τύπου, που προσβάλλει σταδιακά και βαθμιαία, κυρίως τα νεύρα και τους νευροάξονες του κροταφικού και ινιακού λοβού, δημιουργώντας μια κατάσταση διαταραχής σε ότι αφορά την μετάδοση της νευρικής ώσης.
Ο ορισμός του Burn-out ακούγεται, πλέον τακτικά, ακόμα και σε μας στην Βιονευρολογική, τονίζοντας το «κάψιμο» κάθε εσωτερικής δύναμης για οτιδήποτε.
Από την Βιονευρολογική, γνωρίζουμε την έκταση και το πρόβλημα του λεγόμενου νευροπαθητικού πόνου, που είναι μια ιδιαίτερα σκληρή, επώδυνη μορφή η οποία μπορεί να τυραννήσει τον ασθενή για πολλά χρόνια κα να μην υπάρχουν θεραπείες οι οποίες μπορούν ουσιαστικά να το αντιμετωπίσουν.
Η κατάθλιψη αποτελεί πλέον την καθημερινότητα της ενασχόλησης στα νευροψυχιατρικά ιατρεία και οργανισμούς.
Τον τελευταίο καιρό στην Βιονευρολογική, όλο και περισσότερο, βλέπουμε νευρολογικές ασθένειες που έχουν την βάση τους σε κάποια ίωση, η οποία από καιρό υπάρχει και δεν αντιμετωπίστηκε ακαριαία με τον τρόπο που έπρεπε.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Ο ύπνος και σε ορισμένα άτομα που είναι επιγενετικά διαταραγμένα ή γενετικά προδιαθετημένα, όπως έχουν δείξει οι έρευνες μας στην Βιονευρολογική, είναι δυνατόν να παρουσιάσουν απότομες, βίαιες κινήσεις.
Ο παράδοξος ύπνος αποτελεί ένα αντικείμενο διαγνωστικού ελέγχου στην καταγραφή του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος στην Βιονευρολογική.
Είναι παρά πολύ ουσιώδες να λαμβάνεται ένα ιστορικό, όπως κάνουμε στην Βιονευρολογική, σε τραυματισμένους που έχουν υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή άλλου είδους τραύματα.
Καινούργια πειράματα και σε παρατηρήσεις που έχουν γίνει, όπως και εμείς διαπιστώσαμε εδώ στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά έρχεται το πρώτο μέρος του εγκεφάλου να «βοηθήσει» έντονα το άλλο όταν έχει πρόβλημα.
Αποκεντρομολοποίηση λέμε όλες εκείνες τις καταστάσεις όπου ένα νευρολογικό πρόβλημα παρουσιάζει μια διαταραχή, μακριά από την περιοχή που συμβαίνει το τραυματικό ή όποιο άλλο επεισόδιο.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, συγκεκριμένα το 1894 ο Γερμανός νευρολόγος, Νίλσεν, παρουσίασε την έννοια της χρωματόλυσης μετά από αξονοτομία.
Η ενδοτοξικότητα· πρόκειται για ένα φαινόμενο συνηθισμένο σε τραυματισμούς, δηλητηριάσεις ή άλλες διαταραχές της ισορροπίας της εγκεφαλικής ουσίας και κυρίως εναπόκειται στο κακό συντονισμό των λεγόμενων νευροδιαβιβαστών.