Το σύνδρομο Sjogren και η πιλοκαρπίνη
Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Έχουμε διδαχτεί από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ότι η αδυναμία μπορεί να είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα και να έχει την «πρωτοκαθεδρία» από άλλα σε εμφάνιση πολλών κλινικών καταστάσεων.
Στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε, όταν παρουσιάζονται ασθενείς οι οποίοι επικαλούνται «άτυπη» αδυναμία, να κάνουμε έναν πλήρη έλεγχο, άμεσο όμως, σε ότι αφορά την αρμονία των κινήσεων.
Το αίσθημα αδυναμίας βάδισης και βαριά πόδια μετά από περπάτημα χωρίς συνοδό εμφανίζεται τακτικά σε ασθενείς, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, με σκλήρυνση κατά πλάκας ή μυασθένεια.
Όταν έχουμε μια «περιορισμένη» αδυναμία κάποιου άκρου του σώματος, χεριού ή ποδιού, η οποία περιλαμβάνει συγκεκριμένη ομάδα μυών, τότε πρέπει να γίνει ανατομικά και κλινικά ο έλεγχος της δύναμης ή της απώλειας της δύναμης του κάθε μυός, έτσι ώστε να μπορεί να δοθεί το περίγραμμα αυτής της βλάβης.
Το σύνδρομο Lhermitte ή αλλιώς σύμπτωμα της «καρέκλας του κουρέα» είναι κάτι που ελέγχουμε σε κάθε ασθενή εδώ στη Βιονευρολογική.
Η απώλεια επικοινωνίας όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική πάρα πολύ τακτικά προσβάλλει γηραιούς ασθενείς με διάφορες παθήσεις.
Ένα πολύ μεγάλο μέρος των νευροψυχιατρικών παθήσεων όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική οφείλεται κυρίως σε μεταβολικές διαταραχές.
Είναι γεγονός ότι οι απομονωμένες παθήσεις του adamkiewich είναι σχετικά σπάνιες.
Πάρα πολλές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης ξεκινάνε από την τροφοδότηση που έχουν τα αγγεία της.
Οι νευροβιολογικές ασθένειες του εγκεφάλου όπως γνωρίζουμε από τη βιονευρολογική είναι κυρίως ένα παιχνίδι μορίων και ερεθισμών νευρικών κυττάρων.
Πρόκειται για ένα κλινικό πρόβλημα όχι και τόσο τακτικό αλλά όπως έχουμε δει στη βιονευρολογική όχι και σπάνιο.
Πρόκειται για ένα τακτικό πρόβλημα όπως έχουμε διαπιστώσει στη βιονευρολογική σπονδυλικών διαταραχών σε παθήσεις των μικρών αγγείων.
Σε ασθενείς με παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, το πρώτο σύμπτωμα που προσέχουμε στη Βιονευρολογική, είναι οι ακτινογραφίες αυτών των ασθενών.
Η συγκόλληση σπονδύλων, μεταλλικό ή οστικό μόσχευμα, είναι μια χειρουργική επέμβαση εφαρμοσμένη τακτικά σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική.
Κάθε σπόνδυλος αποτελείται από τις αποφύσεις του, τους συνδέσμους του και τις αρθρώσεις του.
Η διαδικασία εγκατάστασης μιας προοδευτικής παραπάρεσης σε ασθενείς με βλάβες της σπονδυλικής στήλης είναι ένα σύμπτωμα που αντιμετωπίζουμε τακτικά στη Βιονευρολογική.
Η μυελοπάθεια, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, και ιδιαίτερα αυτή της αυχενικής μοίρας, αποτελεί μια από τις πλέον συχνές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης μετά τα πενήντα.
Μια μυελοπάθεια, δηλαδή, μια πάθηση νωτιαίου μυελού με κινητικές, ορθοστατικές και αισθητικές διαταραχές, έχουμε πολύ τακτικά στις προχωρημένες ηλικίες λόγω αρτηριοσκλήρωσης των σπονδυλικών αγγείων.
Ένα ιδιαίτερο, αποτελεσματικό «φάρμακο» για ασθενείς που απειλούνται από εγκεφαλικό λόγω υψηλής πίεσης, είναι το σκόρδο.