Η βαρηκοΐα τύπου αγωγής
Παρόλο που σαν διάγνωση θεωρείται απλή, χρήζει ποικίλων μέσων.
Παρόλο που σαν διάγνωση θεωρείται απλή, χρήζει ποικίλων μέσων.
Το κρανίο έχει διάφορες εσοχές (κόλπους), που τακτικότατα αποτελούν «φωλιές» μικροβίων για χρόνιες, ιδιαίτερα επιβλαβείς, αλλά κλινικά «ανεκτικές» παθολογικές αιτίες.
Μια μεγάλη ταλαιπωρία σε μια όχι και μικρή ομάδα ασθενών, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ο «παθογενής» υπερβολικός κνησμός που υπάρχει διάχυτος στο σώμα ή εστιασμένος σε ορισμένα μέρη που είναι και η σπανιότερη περίπτωση, εξαιτίας τη δυσλειτουργίας εγκεφαλικών περιοχών και μπορεί να ταλαιπωρεί τον ασθενή επί ώρες, ακόμα και μέσα στον ύπνο, μέσα στο εικοσιτετράωρο.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Αναμφίβολα τα συναισθήματα κυριαρχούν την ιδιωτική και κοινωνική ζωή.
Στη Βιονευρολογική, στις έρευνες ύπνου που κάνουμε πολύ τακτικά, έρχονται άνθρωποι που παραπονιούνται για τακτικές παραλύσεις στον ύπνο.
Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, μπορεί να είναι και εκ γενετής αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην εκτίμηση της νευρολογικής κατάστασης όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Οι ανοσοανεπάρκειες είναι ελλείμματα της άμυνας του οργανισμού και αποτελούν σήμερα τον κύριο παράγοντα έρευνας της σύγχρονης νευρολογίας.
Πολλές φορές στη Βιονευρολογική βρεθήκαμε στην ανάγκη να εξετάσουμε την περίπτωση της διόρασης δηλαδή αυτής της ικανότητας να αντιλαμβάνεται κάποιος ουσιαστικά και πραγματικά γεγονότα χωρίς τη μεσολάβηση των αισθήσεων.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Πρόκειται για την ικανότητα που έχουν ορισμένα άτομα επηρεασμού ή κατάστασης αντικειμένων χωρίς παρεμβολή αισθητηρίων ή οργανικών διαδικασιών.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο έχει ένα εύρος μεγάλο.
Οι ψυχικές αρρώστιες, όπως έχει δείξει η πείρα και οι εξετάσεις στη Βιονευρολογική, εξαρτώνται από την επεξεργασία του αυτονόητου ή καινοφανούς, το οποίο είναι ένας συνδυασμός διαφόρων εγκεφαλικών λειτουργιών όπως έχουν δείξει οι τελευταίες εξετάσεις.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Η παρεγκεφαλίδα είναι θεωρητικά ο «μαέστρος», που συντονίζει τις κινήσεις όλου του σώματος και τη θέση του ατόμου στο χώρο.
Για τους γιατρούς της Βιονευρολογικής, η εξέταση του τόνου της κινητικότητας σε όλες τις νευρολογικές εξετάσεις έχει πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον.
Πάντοτε αυτό που ενδιαφέρει έναν κλινικό νευρολόγο, όπως έχει δείξει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, είναι η άμεση επισκόπηση των μυών.
Ακούμε πάρα πολλές φορές για έναν αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια μιας άσκησης ή ενός παιχνιδιού ή τέλος πάντων μιας μέγιστης αθλητικής προσπάθειας.