Διαταραχές της εφίδρωσης
Οι διαταραχές της εφίδρωσης τμηματικά ή εξ ολοκλήρου σε όλο το κορμί αποτελούν βασική λειτουργία μιας περιοχής της φαιάς ουσίας που λέγεται νήσος του Ράϊλ.
Οι διαταραχές της εφίδρωσης τμηματικά ή εξ ολοκλήρου σε όλο το κορμί αποτελούν βασική λειτουργία μιας περιοχής της φαιάς ουσίας που λέγεται νήσος του Ράϊλ.
Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της νευρολογικής εξέτασης είναι ο έλεγχος της οπτικής οξύτητας όσο αφορά το φως και την κίνηση.
Πάντοτε όταν παρουσιάζεται μια ψύχωση από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, αναδεικνύεται άμεσα και η ερώτηση εάν υπάρχει μια οργανική ή περιβαλλοντολογική ή και τα δυο μαζί αιτία.
Οι κύστεις του εγκεφάλου και ιδιαίτερα οι αραχνοειδείς αποτελούν ένα παράγοντα νευρολογικών επιπλοκών πολλές φορές με έντονη εξέλιξη (εικόνα 1).
Πρόκειται για μια πολύ απλή αλληλουχία που έγινε όμως η βάση όλων των ψυχικών διαταραχών.
Εδώ και πολλά χρόνια εξετάζονται στην Βιονευρολογική, μεταξύ των άλλων, πτυχές του λόγου που στην περίπτωση της αφασίας (ο ασθενής δε μιλάει καθόλου ή ελάχιστα) ερευνά το νευρωνικό τόξο που προκαλεί την κατάσταση αυτή.
Οι ασθενείς που καταφεύγουν στο γιατρό, για κάποιες διαταραχές της όρασης, όπως έδειξε η εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, έχουν ένα «μικτό» πρόβλημα.
Τα τελευταία χρόνια ο όρος δυσλεξία έχει γίνει πού γνωστός αλλά κατά περιπτώσεις με διαφορετικό νόημα ανάλογα με την κατάσταση.
Στην Βιονευρολογική, παρακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία και εξετάζοντας τους εδώ ασθενείς, διαπιστώσαμε ότι η απόδοση του λόγου δε γίνεται με ενιαία λειτουργία ενός κέντρου, αλλά χρειάζεται συντονισμένη νευρωνική δραστηριότητα ακόμη και εντός του ιδίου του κέντρου.
Στις χρόνιες διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου έχουμε την πείρα στην Βιονευρολογική ότι πάρα πολύ τακτικά μπορεί κανείς να “σκοντάψει” για χρόνια στη σωστή τοποθέτηση της διάγνωσης η οποία μπορεί να είναι μια οστεοπορωτική πλάκα, ένα παλιό σιωπηλό κάταγμα ή ακόμη και η περίπτωση μιας ρευματικής αλλοιώσεως σε μια κάποια από τις περιοχές του.
Τα αυχενικά τραύματα κατά την πείρα που έχει αποκτηθεί στη Βιονευρολογική είναι αναγκαίο να επανεξετάζονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα τόσο νευρολογικά όσο και νευροφυσιολογικά.
Οι αφασίες είναι μια πολύ διαδεδομένη νευρολογική διαταραχή που οφείλεται σε ένα έλλειμα της ομιλίας.
Υπάρχει ένας κλάδος της διαφοροποιημένης νευροφυσιολογίας που εξετάζει διάφορα αντανακλαστικά τα οποία υποδεικνύουν συγκεκριμένες παθογνωμικές βλάβες που δεν εντοπίζονται με άλλον τρόπο.
Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συμπτωμάτων με κοινή παθολογική έκφραση σε νευρολογία και ρευματολογία.
Οι διαταραχές πανικού και οι φοβίες, βασανίζουν πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μια διαταραχή της ψυχικής ισορροπίας η οποία οδηγεί τον εγκέφαλο βιοχημικά εκτός ελέγχου.