Είναι υπεύθυνα τα άτομα για τις πράξεις τους ή για τον εγκέφαλο τους;
Μια καινούργια ερώτηση τίθεται μετά τη δραστηριοποίηση των νευροεπιστημόνων, σε ότι αφορά την εύρεση της λειτουργίας της θέλησης
Μια καινούργια ερώτηση τίθεται μετά τη δραστηριοποίηση των νευροεπιστημόνων, σε ότι αφορά την εύρεση της λειτουργίας της θέλησης
Επιθέσεις, τραυματισμοί, σεξουαλική βία , υπνοβασία κ.τ.λ. είναι μερικά από τα φαινόμενα που έχουν περιγραφτεί στη διεθνή βιβλιογραφία, σαν διαταραχές στον ύπνο
Tα τελευταία χρόνια, πράξεις βίας, κατά τον ύπνο, συζητούνται όλο και περισσότερο, κυρίως για παραβάσεις σε ποινικά δικαστήρια
Στη Βιονευρολογική, λόγω της μεγάλης έκτασης των νευροφυσιολογικών και νευροψυχολογικών εξετάσεων που εφαρμόζονται σε κάθε ασθενή, πλέον δεν καταμετρώνται μόνο οι πράξεις που παρουσιάζει, που χρειάζεται να ερμηνευτούν για τη συμπεριφορά του, αλλά και οι νοητικές λειτουργίες οι οποίες μπορούν να απεικονιστούν με την ανάλυση των διαφόρων νευροκυμάτων που γίνονται από τις εξετάσεις που αναφέραμε
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Στον τομέα της ψυχιατρικής είναι γνωστό ότι μερικές «λέξεις-κλειδιά» ή κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν στον ασθενή έκρηξη ψυχαναγκασμών ή ιδεοψυχαναγκαστικών καταστάσεων ή και ιδεοληψιών.
Στο νάρκισσο ουσιαστικά αυτό που λείπει είναι οι φίλοι και η αληθινή φιλία.
Ψυχίατροι, ψυχολόγοι, «ψυχομέτρες», ψυχαναλυτές αλλά και νευροβιολόγοι τελευταία αναλύουν με προσοχή και ιδιαίτερη επιμονή τι κρύβεται πίσω από κοινωνικές συμπεριφορές όπως επιδίωξη καριέρας άνευ όρων, πράξεις αυτοκτονίας, ακόμα και η μανία των selfies.
Ο αυτοτραυματισμός με αιχμηρά αντικείμενα και ιδιαίτερα με λεπίδες στα νεαρά άτομα αυξάνει τα ήδη υπάρχοντα ψυχικά συμπτώματα και μειώνει την αυτοεκτίμηση σε επίπεδο έως και μηδενικό˙ νοιώθουν ντροπή και ευθύνη για τις πράξεις τους και τις συνέπειές τους.
Χωρίς αμφιβολία, ένα από τα αξιώματα της σύγχρονης κοινωνίας και του οικονομικού κλίματος που κυριαρχεί είναι η συνεχής άνοδος της απόδοσης.
Η σεροτονίνη, μία ουσία νευροδιαβιβαστής, φαίνεται ότι προσφέρει κάποια βοήθεια στις περιπτώσεις «επιληπτικού» θυμού, συνδεδεμένες με πράξεις βίας.
Η ενίσχυση της αντίληψης αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για την αντιμετώπιση και βελτίωση των μνημονικών διαταραχών.
Οι νευροεπιστήμες έχουν εξελιχθεί και μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και να συντονίσουμε πράγματα και πράξεις για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Στον εγκέφαλο όλων των θηλαστικών υπάρχει ένα κέντρο συντονισμού των κινήσεων που ρυθμίζει την κίνηση και τη γνώση.
Η επανάληψη οδηγεί στη μάθηση˙ κοινή παραδοχή από αρχαιοτάτων χρόνων στη διαδικασία μάθησης του εγκεφάλου.
Σε περιπτώσεις διαταραχής των εγκεφαλικών αγγείων, ανάλογα την περιοχή του εγκεφάλου που αρδεύουν και ιδιαίτερα του φλοιού έχουμε και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Η ιντερφερόνη είναι ένα φάρμακο που δίνεται κυρίως στη σκλήρυνση κατά πλάκας σε μεγάλες ποσότητες.
Ο νεοεγκέφαλος είναι το τμήμα του εγκεφάλου που αναπτύσσεται τελευταίο και είναι μεγαλύτερο σε όγκο, διασυνδέσεις και συνάψεις· πρόκειται για το τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει με τη συνείδηση του ανθρώπου όλη τη ζωή του.
Με σιγουριά πλέον μπορούμε να πούμε ότι η παραβατική συμπεριφορά ξεκινάει από την εγκεφαλική λειτουργία, η οποία είναι ένα αποτέλεσμα του γενετικού υλικού που έχει κάθε άτομο
Σε ότι αφορά την παραβατική συμπεριφορά, οι νευροεπιστήμονες άρχισαν δειλά να παρουσιάζουν τις πρώτες μεθόδους της αντιμετώπισης της σε επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας