Ερεθιστικότητα, αναγνώριση και αυτισμός
Δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του αυτισμού σε νεαρή ηλικία είναι η συγκέντρωση της προσοχής σε διάφορα αντικείμενα και η ευερεθιστότητα.
Δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του αυτισμού σε νεαρή ηλικία είναι η συγκέντρωση της προσοχής σε διάφορα αντικείμενα και η ευερεθιστότητα.
Πλέον, η αποκατάσταση των εγκεφαλικών παθήσεων δε γίνεται μόνο με φάρμακα αλλά και με νέες τεχνικές, εξαιρετικά απλές, οι οποίες προέκυψαν έπειτα από τη μελέτη του εγκεφάλου με μοντέρνα διαγνωστικά μέσα όπως η τομογραφία ποζιτρονίων.
Η τάση του αυτισμού που είναι η ανικανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον μπορεί να φανεί πολύ νωρίς και να διαγνωστεί σε νεαρή ηλικία.
Έντονος πόνος και σκελετικά άλγη, παθολογικά κατάγματα και διάχυτη οστεοπόρωση είναι τα χαρακτηριστικά της αρχικής εκδήλωσης του πολλαπλού μυελώματος ταυτόχρονα με έντονους πονοκέφαλους.
Οι επώδυνες καταστάσεις στην παιδική ηλικία, κυρίως μετά από σωματοποιημένο άγχος, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Μία γνωστή μέθοδος που βοηθάει καταστάσεις στρες, κεφαλαλγιών και κοιλιακών πόνων στην παιδική ηλικία είναι η «στοχευμένη απόσπαση».
Σε περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων ένα από τα κυριότερα προβλήματα είναι η διατάραξη του όγκου υγρών εντός του κρανίου.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συμβαίνει τακτικά μία σειρά κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι προκαλεί χαρακτηριστικές ενδοκρανιακές βλάβες.
Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα είναι δεδομένες οργανικές δυσλειτουργίες με συγκεκριμένες διαταραχές σε ότι αφορά το μεταβολισμό, την ανάπτυξη και το κυκλοφορικό σύστημα.
Κλινικά όταν οι νευρολόγοι – ψυχίατροι πρέπει να κουράρουν φοβικούς ασθενείς που βρίσκονται στο στάδιο πανικού, όλοι επικεντρώνουν την προσοχή τους στο να επέμβουν άμεσα όχι μόνο για να μειώσουν την ένταση αλλά και για να περιορίσουν τη διάρκεια εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων.
Ο προμετωπιαίος λοβός είναι αυτός που κατευθύνει κατεξοχήν την εγκεφαλική δραστηριότητα στα υπερκινητικά παιδιά με διάσπαση προσοχής.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας έχουν κατασκευαστεί μηχανήματα biofeedback τα οποία επιτρέπουν στον ενδιαφερόμενο να ελέγξει τη δραστηριότητα του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή εκείνης της περιοχής του εγκεφάλου η οποία ρυθμίζει τη λειτουργία της προσοχής.
Η πλέον χαρακτηριστική και σίγουρη μέθοδος για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής λειτουργίας ενός υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι η μέθοδος του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Το υπερκινητικό παιδί και ιδιαίτερα αυτό με διάσπαση προσοχής αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τους γιατρούς και αργότερα για τους νευροεπιστήμονες ήδη από το 17ο αιώνα στην Ευρώπη.
Όταν παρουσιάζονται διαταραχές βάδισης, δυσαρθρία και παράλληλα έντονες εμβοές από τα αυτιά, το όλο σύνολο δημιουργεί μία πολύ άσχημη και επιβαρυντική κλινική εικόνα όπου κατά κύριο λόγο έχουμε διαταραχή της αιμάτωσης στην παρεγκεφαλίδα η οποία προκαλεί όλα τα παραπάνω.
Το σύνδρομο Meniere αποτελεί μία τακτική νευρολογική νόσο που εμφανίζει τεράστιες διακυμάνσεις ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας˙ μπορεί να εμφανιστεί για μερικά δευτερόλεπτα, ώρες, μέρες ή και εβδομάδες και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να καθηλώσει τον ασθενή.
Όταν έχουμε αιματολογικές διαταραχές σε μία συγκεκριμένη περιοχή της παρεγκεφαλίδας, αυτό το τρίγωνο συμπτωμάτων είναι χαρακτηριστικό.
Όταν ίλιγγοι, βαρηκοΐα και εμβοές παρουσιάζονται μαζί κατά κύριο πρόκειται για τη νόσο Meniere.
Η πρόσθια κάτω παρεγκεφαλιδική αρτηρία είναι ένα αγγείο το οποίο βρίσκεται δίπλα από την παρεγκεφαλίδα άμφω και η πορεία του στον εγκέφαλο είναι χαρακτηριστική.
Υπάρχουν πολλά άτομα που από νεαρή κυρίως ηλικία παρουσιάζουν ευαισθησία τόσο σε εμβοές όσο και σε ιλίγγους και πολύ τακτικά σε αίσθημα πληρότητας του αυτιού.