Διαταραχές της συνείδησης μετά από παροξυσμικό βήχα
Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα
Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα
Είναι ένα πολιτισμικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάτι τελείως συνηθισμένο στη καθημερινή μας ζωή, οι εκφράσεις του προσώπου αποτελούν ένα κώδικα, προκειμένου να «ανακαλύψει» κανείς νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Στη παρουσία χονδρωμάτων, δηλαδή αυτών των καλοηθών όγκων, κυρίως ιστών κυττάρων των χόνδρων, με πλούσια αγγειακή τροφοδοσία, είναι δυνατόν να έχουμε και επιπτώσεις από τα περιφερικά νεύρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν έχουμε αυτόν τον συνδυασμό πρέπει πάντοτε να «φοβόμαστε» για την ύπαρξη κάποιου εξωπυραμιδικού συνδρόμου. Πάρα πολλές φορές ,ακόμα και σε νεαρές ηλικίες, το έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική.
Εκτεταμένες έρευνες, που γίνανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μεταξύ ανθρώπων που μένουν στην πόλη και αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο, κατέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων της πόλης επηρεάζεται έντονα σε κάποιες περιοχές όπως η αμυγδαλή και ο φλοιός του προσαγωγείου σε περιπτώσεις θορύβου και έντασης.
Όπως έχουμε δει αρκετές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (άμυνα του οργανισμού) κατευθύνεται εγκεφαλικά και υπάρχουν διαταραχές που το φέρνουν πολλές φορές «εκτός γραμμής».
Ορισμένα κύτταρα, μέσα στον εγκέφαλο, έχουν πάντοτε μια έντονη διεγερτικότητα, όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Πολλές φορές, ο εγκέφαλος σε λειτουργικές διαταραχές παρουσιάζει μια «αναστάτωση» στο ανοσοποιητικό σύστημα, έτσι που επιτρέπει σε μικρές ομάδες μικροβίων, που διεγείρουν τα λεγόμενα μακροφάγα κύτταρα, να δημιουργήσουν «απαρχές» αυτοάνοσων νοσημάτων.
Μελετώντας, στη Βιονευρολογική εδώ και χρόνια, τις σειρές του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος και τις αναλύσεις των βιορυθμών (εικόνα) , έχουμε διαπιστώσει ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται πολύ περισσότερο γλυκόζη για κατανάλωση και δημιουργία ενέργειας, από ότι το υπόλοιπο σώμα, κατά την διάρκεια της νύχτας.
Σε ηλεκτροφυσιολογικές εξετάσεις εγκεφαλογραφήματος, εικοσιτετράωρης καταγραφής, εδώ στην Βιονευρολογική, πιστοποιούμε όλο και τακτικότερα κάτι που ήδη είναι γνωστό ˙ότι σε περιπτώσεις ταραγμένου βιορυθμού και ιδιαίτερα με την εμφάνιση κρίσεων αϋπνίας, ανεβαίνει πάρα πολύ ο κίνδυνος της εμφάνισης διαβήτη.
Στην Βιονευρολογική, λόγω της εικοσιτετράωρης παρατήρησης της καταγραφής του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, υπάρχει η δυνατότητα επίσης του ακριβούς ελέγχου του ύπνου σε όλα τα στάδια του.
Κατά τις καταγραφές νευροφυσιολογικών εξετάσεων και εγκεφαλογραφημάτων ή υπνογραμμάτων, πολύ τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι συγχυτικές καταστάσεις ακόμη και ντελίριο μπορούν να έρχονται, κατά κανόνα, όταν υπάρχει διαταραχή των διαφόρων σταδίων του ύπνου.
Εδώ στη Βιονευρολογική τις περιπτώσεις παχυσαρκίας τις αναλύουμε διεξοδικά, θεωρώντας ότι πρόκειται, κατά κύριο λόγο, για ένα φαινόμενο μετά από πρόβλημα εγκεφαλικής λειτουργίας.
Στη Βιονευρολογική, σειρά ασθενών παραπονιούνται για ένα αίσθημα βάρους γενικά στα άκρα και στο σώμα και μια ακαμψία.
Σχεδόν κάθε δεύτερος ασθενής που έρχεται για μια νευρολογική εξέταση παραπονιέται, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, για την ύπαρξη στιγμών αδυναμίας κάποιων ομάδων μυών ή και ολόκληρου του κορμού.
Στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε προσβολή ή παράπονα για την εμφάνιση αδυναμίας ενός άκρου, πρέπει ο έλεγχος, όπως έχουμε μάθει από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, να είναι εκτεταμένος.
Πολλές φορές έχουμε ασθενείς, οι οποίοι παραπονιούνται για περιοδική εμφάνιση ή σταδιακή άνοδο κάποιας μορφής αδυναμίας, κατά τη διάρκεια μιας πράξης.
Το αίσθημα αδυναμίας βάδισης και βαριά πόδια μετά από περπάτημα χωρίς συνοδό εμφανίζεται τακτικά σε ασθενείς, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, με σκλήρυνση κατά πλάκας ή μυασθένεια.
Είναι ένα φαινόμενο που τουλάχιστον εδώ στους δικούς μας ασθενείς στη Βιονευρολογική παρουσιάζεται τακτικά, περιοδικά ή και σταθερά.