Αυχενικό σύνδρομο, πορεία και ένδειξη χειρουργικής επέμβασης
Το μεγάλο δίλλημα, στην περίπτωση ενός αυχενικού συνδρόμου με μυελοπάθεια ή στένωση του αυχενικού αυλού, είναι εάν και ποτέ επεμβαίνουν χειρουργικά.
Το μεγάλο δίλλημα, στην περίπτωση ενός αυχενικού συνδρόμου με μυελοπάθεια ή στένωση του αυχενικού αυλού, είναι εάν και ποτέ επεμβαίνουν χειρουργικά.
Πολλοί ασθενείς παρατηρούν λανθασμένα και θεωρούν ότι υπεύθυνο για το «σφύριγμα» στο αυτί είναι μια κατάσταση ιδιαιτέρου στρες.
Πέρα από λοιμώξεις , «βρωμιές», βύσμα, τραυματισμούς ή ότι άλλο προκύψει στο εξωτερικό αυτί, υπάρχει μια μόνιμη «διαταραχή» η οποία το ενοχλεί και είναι οι διάφορες συχνότητες που παρουσιάζονται με τη μορφή «θορύβων» ή καταστάσεων.
Το έσω ους είναι ένας μηχανισμός ακριβώς στο μέσο της ακουστικής οδού, όπου κυρίως εντός οργάνου, που λέγεται κοχλίας, περιέχει κάποια τριχοειδή κύτταρα τα οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και πάλλονται κατά τον ήχο, έτσι ώστε να παραχθεί η ακοή, η οποία σαν κίνηση μετά μεταβιβάζεται πιο κάτω, για να γίνει βιοχημική αντίδραση και βίωμα του εγκεφάλου.
Πάρα πολλές φορές, άνθρωποι, κάτω από ιδιαίτερα έντονο στρες με προδιάθεση για εμβοές σε κλειστούς χώρους, έχουν την αίσθηση να ακούν τον ήχο επαναλαμβανόμενο της φωνής τους ή και αυτόν που έρχεται από τον συνομιλητή τους. Ή πρόκειται για ένα είδος «μικροφωνισμού».
Γνωρίζουμε, ήδη, από πάρα πολλά χρόνια και από πολλές έρευνες πολλαπλών ινστιτούτων, ότι η κατάθλιψη «στεναχώρια» είναι ένα γεγονός εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.
Υπάρχει μια κατάσταση που παρουσιάζεται τελείως ξαφνικά, ιδιαίτερα σε καταθλίψεις, ή μετά από έντονο στρες, ακραία δραστηριότητα, στέρηση ύπνου και γενικά ταλαιπωρία.
Ισχύει πλέον το «ρητό», ότι όποιος πάει πρώτη φορά στην όπερα ή θα ενθουσιαστεί και θα το ακούει για πάντα ή θα απογοητευτεί και δεν θα ξαναπάει.
Ο εγκέφαλος μας, όπως έχουν δείξει επιστημονικά πειράματα, πραγματοποιεί μέσα σε νευρωτονικό τόξο, όλη τη διαδικασία οποιασδήποτε πράξης, ιδιαίτερα άσκησης που είναι να επακολουθήσει.
Στην Βιονευρολογική, υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα της λεγόμενης διανοητικής εκπαίδευσης με εικονική νόηση.
Αρκετοί άνθρωποι μετά από κάποια γεγονότα με έντονη ψυχολογική φόρτιση εμφανίζουν μια παροδική σφαιρική αμνησία.
Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το λαμβάνουμε μετά από μια οσφυονωτιαία παρακέντηση, που είναι μια σχετικά ανώδυνη και γρήγορη εξέταση και ακολουθείται η ανάλυση του, προκειμένου να λάβουμε πληροφορίες που μόνο αυτό μπορεί να προσφέρει σε ορισμένα διαγνωστικά προβλήματα.
Η ξαφνική υπόταση και κυρίως μετά τα γεύματα σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση. Ο λόγος είναι ότι τα βαριά γεύματα σε αυτές τις ηλικίες, και μάλιστα κάτω από κάποιες δυσμενείς καταστάσεις, παραδείγματος χάρη υπέρβαρος, αρρυθμία, στρες κ.τ.λ., είναι δυνατόν να προκαλέσουν παροδική μείωση της καρδιακής παροχής με άμεση επίπτωση στον εγκέφαλο.
Η παροδική απώλεια συνείδησης σε συνδυασμό με σύγχυση, είναι από τις πιο βασικές αιτίες εξέτασης και άμεσης διάγνωσης.
Στη Βιονευρολογική, στη βάση της ρουτίνας της εξέτασης, ανήκει και η έρευνα της θηλής του οφθαλμού, στις περιπτώσεις που έχουμε παράπονα για διαταραχή της συνείδησης ή έκπτωση της συγκέντρωσης της μνήμης και του σταθερού βαδίσματος.
Παρόλο που σαν διάγνωση θεωρείται απλή, χρήζει ποικίλων μέσων.
Το κρανίο έχει διάφορες εσοχές (κόλπους), που τακτικότατα αποτελούν «φωλιές» μικροβίων για χρόνιες, ιδιαίτερα επιβλαβείς, αλλά κλινικά «ανεκτικές» παθολογικές αιτίες.
Μια μεγάλη ταλαιπωρία σε μια όχι και μικρή ομάδα ασθενών, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ο «παθογενής» υπερβολικός κνησμός που υπάρχει διάχυτος στο σώμα ή εστιασμένος σε ορισμένα μέρη που είναι και η σπανιότερη περίπτωση, εξαιτίας τη δυσλειτουργίας εγκεφαλικών περιοχών και μπορεί να ταλαιπωρεί τον ασθενή επί ώρες, ακόμα και μέσα στον ύπνο, μέσα στο εικοσιτετράωρο.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Αναμφίβολα τα συναισθήματα κυριαρχούν την ιδιωτική και κοινωνική ζωή.