Σκλήρυνση κατά πλάκας και χρόνος
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει διακυμάνσεις όσον αφορά τα συμπτώματα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει διακυμάνσεις όσον αφορά τα συμπτώματα.
Ορισμένες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιορίζονται σε βλάβη των νευροαξόνων και όχι σε φθορά της μυελίνης.
Στις αρχές του 21ου αιώνα ξεκινάει ένα καινούργιο δίλημμα σε ότι αφορά την αιτία εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας˙ πρόκειται για φλεγμονή ή εκφύλιση των νευρικών κυττάρων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η ιντερφερόνη είναι ένα φάρμακο που δίνεται κυρίως στη σκλήρυνση κατά πλάκας σε μεγάλες ποσότητες.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
Οι καινούργιες έρευνες ιδιαίτερα με τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό έχουν καταδείξει ότι περιοδικά σε ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού προκύπτουν «ανωμαλίες» που δημιουργούν εκεί «οπές».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των διάφορων εξετάσεων τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι ουσιαστικά η «βάση» της παθολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι μια πολύτοπη διαταραχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού∙ ανάλογα με την έκταση της βλάβης του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού και την ένταση και παθογεννητικότητα της παρουσιάζονται τα διάφορα συμπτώματα.
Όπως έχει δείξει η κλινική εμπειρία τα τελευταία χρόνια η χρήση ανοσοκατασταλτικών ή ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, όπως π.χ.
τα μονοκλωνικά αντισώματα (natalizumab), είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορου είδους εγκεφαλοπάθειες στον εγκεφαλικό ιστό
Στο ιατρικό περιοδικό «Neurology» τελευταία αναφέρθηκε η παρατήρηση γιατρών από τη Γερμανία ότι σε μια περίπτωση ασθενούς με σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίστηκε σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια
Όταν εμφανίζονται και τα δυο νοσήματα μαζί, τα τέσσερα κύρια βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει κανείς να παρατηρήσει είναι τα εξής: εμφάνιση ανοϊκών συμπτωμάτων, παρεγκεφαλιδικές και οπτικές διαταραχές, πυραμιδικά και εξωπυραμιδικά σύνδρομα, μια ακινητική αφωνία και ιδιαίτερα μια εμφάνιση μυοκλονιών σε όλο το σώμα
Διεθνώς το φάρμακο natalizumab έχει πλέον καθιερωθεί σαν βασική θεραπεία για τις περιπτώσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Μια πολύ επικίνδυνη ένδειξη υπερδοσολογίας και παρενεργειών του φαρμάκου natalizumab σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, ιδίως όταν το λαμβάνουν για πολύ καιρό, είναι η εμφάνιση μυοκλονιών σε όλο το σώμα με παράλληλη παρουσία ανοϊκών καταστάσεων, συμπτωμάτων από την όραση και την παρεγκεφαλίδα και πυραμιδικών και εξωπυραμιδικών συνδρόμων, δηλαδή διαταραχές της βάδισης
Στις πολλές θεραπείες που γίνονται σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας με διάφορα ανοσολογικά ή ανοσορυθμιστικά φάρμακα, όπως είναι το natalizumab, είναι δυνατόν να εμφανιστούν κάποιες παρενέργειες που περιλαμβάνουν μια προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια ή ακόμη και μια σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια
Βέβαια, η ίδια η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μια μορφή εκτεταμένης εγκεφαλοπάθειας στο νευρικό ιστό