Εμμονή και στρες
Χωρίς καμία αμφιβολία το στρες ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την εμφάνιση της εμμονής.
Χωρίς καμία αμφιβολία το στρες ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την εμφάνιση της εμμονής.
Την πραγματικότητα την βιώνουμε γύρω μας ως καθημερινή διαδικασία έχοντας πλήρη αντίληψη και συνείδηση της ύπαρξης της.
Αναμφισβήτητα χρειάζεται και η μνήμη, προκειμένου να προκύψει μια εμμονή.
Η εμμονή δημιουργεί έντονες εγκεφαλικές διαταραχές σε ότι αφορά τη συγκέντρωση, την εύρεση και το σχεδιασμό μιας πράξης.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
ήμερα έχουμε φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο διάγνωσης που μπορούμε να ελέγξουμε όχι μόνο την ύπαρξη της εμμονής αλλά και τις ιδιαιτερότητες της, όπως επίσης μπορούμε να μαντέψουμε την επικινδυνότητα της για το μέλλον.
Στο σύγχρονο και «στρεσογόνο» κόσμο είναι λογικό ότι η μελέτη της συμπεριφοράς από τους επιστήμονες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Ο αυτισμός αποτελεί μια δύσκολη ιατρική κατάσταση, αλλά πλέον είναι γνωστή η αιτία της.
Η νευρολογία είναι ο κλάδος των «πρακτικών» επιστημών που κατά κύριο λόγο ασχολείται με την ευφυΐα, τα παρακλάδια της, τον τρόπο λειτουργίας της και τη διαχείριση της.
Η κατανόηση και η ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μαζών παραμένουν ακόμη μέγιστα προβλήματα του 21ου αιώνα· σαν ένα σύνθετο νευροψυχιατρικό ζήτημα μελετάται, βελτιώνεται και αναπτύσσεται καθημερινώς.
Το άγχος σαν εγκεφαλική δυσλειτουργία προερχόμενο από διάφορες καταστάσεις μπορεί να είναι η βάση μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς αλλά και προϊόν αυτής.
Το αίσθημα της πείνας που διακατέχει όλους τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή της γέννησης τους μέχρι το τέλος του βίου τους είναι χαρακτηριστικό.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται οι εκδηλώσεις των διαταραχών της συμπεριφοράς και του συναισθήματος που προκαλούνται μετά απ’ ένα ψυχολογικό τραύμα και στη κλινική εικόνα μιμούνται κατά πολύ τις επιληπτικές κρίσεις.
Στην Ελλάδα τα άτομα με μικρές ή μεγάλες εγκεφαλικές κακώσεις όπου δεν γίνεται ο προσδιορισμός της τεστοστερόνης μετά απ’ αυτές υπολογίζονται πάνω από πέντε με έξι χιλιάδες το χρόνο.
Μέχρι τώρα οι κλινικοί γιατροί είναι αναγκασμένοι να κάνουν μια χαρακτηριστική ανάλυση τόσο των διαταραχών της μνήμης όσο και της συμπεριφοράς, προκειμένου να θέσουν την υπόνοια της διάγνωσης μιας νόσου του Alzheimer.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Καινούργιες επιστημονικές διαπιστώσεις έχουν δείξει ότι υπάρχει μια ουσιαστική σχέση μεταξύ έρωτα και ηδονής, η οποία λαμβάνει χώρα σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται νήσος.
Η «μορφολογική» θεωρία προέκυψε στις αρχές του 19ου αιώνα σαν ένα εργαλείο ψυχοθεραπείας, αλλά ασχολείται και με ένα πολύ ουσιαστικό και πρακτικό αντικείμενο.
Αναμφίβολα κάτι που καταλαβαίνουμε όλοι αλλά σπάνια το «ψάχνουμε» είναι ο «συντονισμός» της ομιλίας ανάλογα με τα συναισθήματα.