Εμμονή και συγκέντρωση
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Χωρίς καμία αμφιβολία το στρες ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την εμφάνιση της εμμονής.
Την πραγματικότητα την βιώνουμε γύρω μας ως καθημερινή διαδικασία έχοντας πλήρη αντίληψη και συνείδηση της ύπαρξης της.
Αναμφισβήτητα χρειάζεται και η μνήμη, προκειμένου να προκύψει μια εμμονή.
Η εμμονή δημιουργεί έντονες εγκεφαλικές διαταραχές σε ότι αφορά τη συγκέντρωση, την εύρεση και το σχεδιασμό μιας πράξης.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
ήμερα έχουμε φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο διάγνωσης που μπορούμε να ελέγξουμε όχι μόνο την ύπαρξη της εμμονής αλλά και τις ιδιαιτερότητες της, όπως επίσης μπορούμε να μαντέψουμε την επικινδυνότητα της για το μέλλον.
Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αποτελείται από πολλά νευρικά κύτταρα που μέχρι χθες οι επιστήμονες πίστευαν πως δεν έχουν αναπλαστική ικανότητα˙ αυτό όμως αποδείχθηκε σφάλμα.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη του εγκεφάλου έχει δείξει ότι υπάρχει μια συνεχής κινητικότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας μεταξύ του πρόσθιου και του οπίσθιου μέρους του εγκεφάλου.
Το δείγμα «ΠΑΣΑ» έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για μια δραστηριότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας όπου νευρώνες της οπίσθιας μεριάς του εγκεφάλου παρουσιάζουν μια κατευθυνόμενη δραστηριότητα προς την πρόσθια μεριά.
Στην εικόνα φαίνεται μια μαγνητική τομογραφία με πάνω και κάτω μέρος. Στο πάνω μέρος είναι η μαγνητική τομογραφία ενός νεαρού ατόμου και στο κάτω μέρος ενός ηλικιωμένου.
Το «πρόσθιο τμήμα» του εγκεφάλου είναι αυτό που κατά κύριο λόγο προσβάλλεται από την εξέλιξη του γήρατος
Πρέπει να πούμε ότι υπάρχει σαφής διάσταση μεταξύ αυτού που νομίζουμε ότι βλέπουμε και της πραγματικής εικόνας.
Στον εγκέφαλο κάθε ανθρώπου, ανάλογα με το γενετικό κώδικα και το περιβάλλον στο οποίο ζει, υπάρχει διαμορφωμένη μια εφεδρεία κάποιων κυττάρων και εγκεφαλικών σχηματισμών.
Σήμερα γνωρίζουμε διαγνωστικές τεχνικές τόσο για την πιστοποίηση των εγκεφαλικών βλαβών όσο και για την άμεση βελτίωση τους.
Είναι γεγονός ότι όσο μεγαλώνει κανείς τόσο οι απαιτήσεις του μειώνονται και τόσο η υπομονή και η κριτική του ικανότητα αυξάνονται.
Χρησιμοποιώντας νευροφυσικές μεθόδους και ειδικούς διεγέρτες (διακρανικός μαγνητικός ερεθισμός) είναι δυνατόν να εντοπίσουμε κάποιες εγκεφαλικές βλάβες και να δούμε την αντικατάστασή τους από κύτταρα που υπάρχουν στον εγκέφαλο με τη μορφή «ρεζέρβας».
Από την παιδική ηλικία και μετά στον εγκέφαλο υπάρχει σαφής ασυμμετρία της εγκεφαλικής δραστηριότητας ως προς τις διάφορες λειτουργίες.
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.
Πολλές φορές βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο ζωής να έχουν διαφορετική εγκεφαλική απόδοση από τη μια στιγμή στην άλλη.