Αϋπνία, άνοια και Parkinson
Στις χρόνιες καταστάσεις αϋπνίας εμφανίζονται έντονα παρκινσονικά και ανοϊκά συμπτώματα.
Στις χρόνιες καταστάσεις αϋπνίας εμφανίζονται έντονα παρκινσονικά και ανοϊκά συμπτώματα.
Αυτό το σύνδρομο είναι χαρακτηριστικό σε περιπτώσεις διαταραχής των πρώτων σταδίων του ύπνου.
Οι μυοκλονίες στον ύπνο είναι χαρακτηριστικές συσπάσεις των μυών και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές γίνονται αντιληπτές και από το διπλανό του κοιμώμενου.
Οι εφιάλτες είναι «ζωντανά» όνειρα με αρνητικό περιεχόμενο που κυρίως η εμφάνιση τους προκαλεί φόβο, οργή και αηδία.
Υπάρχουν ορισμένες ασθένειες οι οποίες εμφανίζουν μυοκλονίες σαν μοναδικό σύμπτωμα.
Σε χρόνιο αλκοολισμό όπου έχουμε βλάβη του στελέχους του εγκεφάλου υπάρχει και η χαρακτηριστική διαταραχή του ύπνου κατά την περίοδο REM.
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Ανάλογα με το επίπεδο συγκέντρωσης της στο αίμα η αρυλοσουλφατάση έχει και την αντίστοιχη παθολογική συσσώρευση σ’ αυτό, με αποτέλεσμα την εμφάνιση διάφορων νοσημάτων.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Η άνοια παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο σαν μια γενικευμένη διαταραχή του εγκεφαλικού ιστού.
Προχωρώντας όλο και περισσότερο οι έρευνες των νευροεπιστημόνων καταλήγουν σε καινούργια αποτελέσματα που αφορούν διαταραχές του νευρικού συστήματος που μέχρι τώρα ήταν άγνωστες.
Μέχρι τώρα η διάγνωση των ψυχιατρικών ασθενειών καθώς και η θεραπεία τους βασίζονταν κυρίως στη συλλογή πληροφοριών από τα διάφορα συμπτώματα που παρουσίαζαν.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζεται με πόνους στους μύες, παρέσεις, διαταραχές της αισθητικότητας και της όρασης∙ αυτή η «ποικιλία» πάντοτε δημιουργεί διαγνωστικό πρόβλημα στους νευρολόγους.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των διάφορων εξετάσεων τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι ουσιαστικά η «βάση» της παθολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι μια πολύτοπη διαταραχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού∙ ανάλογα με την έκταση της βλάβης του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού και την ένταση και παθογεννητικότητα της παρουσιάζονται τα διάφορα συμπτώματα.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Οι βασικοί προσδιορισμοί των πρωτεϊνών «β-αμυλοειδούς» και TAU και ιδιαίτερα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό αποτελούν από τους πλέον πληροφοριακούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους «δείκτες», σε ότι αφορά την πιστοποίηση της νόσου του Alzheimer.
To κοινωνικό προφίλ της νόσου του Alzheimer παίρνει τα τελευταία χρόνια μια «τρομακτική» μορφή.
Σε αντίθεση με τη νόσο του Alzheimer, η άνοια αγγειακής αιτιολογίας υπολογίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο ότι καταλαμβάνει 20-30%.
Η οπτική νευρομυελίτιδα χαρακτηρίζεται κυρίως από απώλεια της όρασης, διαταραχές από το νωτιαίο μυελό και ψυχολογικά συμπτώματα.