Πότε αρχίζουμε την θεραπεία μιας επιληψίας;
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Η επιληπτική κρίση σαν εγκεφαλική αντίδραση μπορεί να αποτελεί, από ότι έχουμε δει από την μακροχρόνια εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, ένα δραματικό γεγονός με τονικές, κλονικές συσπάσεις των μυών, ή μπορεί επίσης να είναι μόνο μια στιγμιαία συνειδησιακή διαταραχή που πολλές φορές περνάει απαρατήρητη.
Τα αποθέματα της θυροξίνης που εντοπίζονται με αυξημένα αντισώματα έναντι της υπεροξειδάσης (αντι-TPO) είναι χαρακτηριστικά για την νόσο Hashimoto.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Εδώ πρόκειται για μια διαταραχή της αριστερής περιοχής της φαιάς ουσίας στο σημείο της νήσου του Ράϊλ, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα ύστερα από ένα λανθάνοντα μεταβολισμό ή ατροφία, να εμφανίζει διαταραχές της ομιλίας σε όσα αφορά το ειρμό της, την εύρεση καταλλήλου λέξεων ή την ολοκλήρωση σκέψεων με προφορικό λόγο.
Τα τελευταία χρόνια όλο και επιτακτικά εμφανίζεται σαν διάγνωση πλέον η κατάσταση του «απροσάρμοστου» παιδιού.
Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Η φωτογραφία που παρουσιάζουμε έχει ιδιαίτερο κλινικοανατομικό ενδιαφέρον· δείχνει με διάφορες αποχρώσεις και σε συνδυασμούς χρωμάτων μια πλήρη φυσιολογική αναπαράσταση του εγκεφάλου και όλων των στοιχείων του όπως είναι δομημένα σε φυσιολογική κατανομή.
Πάντοτε όταν παρουσιάζεται μια ψύχωση από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, αναδεικνύεται άμεσα και η ερώτηση εάν υπάρχει μια οργανική ή περιβαλλοντολογική ή και τα δυο μαζί αιτία.
Στις χρόνιες διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου έχουμε την πείρα στην Βιονευρολογική ότι πάρα πολύ τακτικά μπορεί κανείς να “σκοντάψει” για χρόνια στη σωστή τοποθέτηση της διάγνωσης η οποία μπορεί να είναι μια οστεοπορωτική πλάκα, ένα παλιό σιωπηλό κάταγμα ή ακόμη και η περίπτωση μιας ρευματικής αλλοιώσεως σε μια κάποια από τις περιοχές του.