Επιληψία και αρχαία Ελληνική ιατρική
Η αρχαία Ελληνική ιατρική ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η μοναδική περίπτωση επιστημονικής αναφοράς σ’ ότι αφορά την επιληψία.
Η αρχαία Ελληνική ιατρική ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η μοναδική περίπτωση επιστημονικής αναφοράς σ’ ότι αφορά την επιληψία.
Για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα,το πρώτο μέλημα είναι κυρίως να αναγνωρίζουμε την εξέλιξη του.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται συνήθως κατά κανόνα μια διαταραχή της συγκέντρωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το συμπλήρωμα ορμονικών ελλείψεων δεν έχει καμία σχέση με το χρόνο εμφάνισης των ελλείψεων∙ όποτε αυτές γίνουν αντιληπτές και όπως παρουσιαστούν γιατί τις περισσότερες φορές μπορεί και να «υποβόσκουν», πρέπει να γίνεται άμεσα μια συμπλήρωση αυτών των ορμονών.
Οι ορμονικές διαταραχές που προκύπτουν μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα μπορεί να είναι και χρόνιες, αν δεν γίνει έγκαιρα η αναγνώριση των συνεπειών τους.
Στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπου ο εγκέφαλος τραυματίζεται σε διάφορες θέσεις αλλά κατά κύριο λόγο παρουσιάζει μια μικρή ή μεγάλη υποφυσιακή διαταραχή, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια δυσάρεστη κατάληξη μετά από σοκ.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση συγκεκριμένες ορμόνες πρέπει να είναι κάτω από συνεχή έλεγχο∙ κυρίως αυτές που μας ενδιαφέρουν σε «πρώτο πλάνο» είναι οι αναπτυξιακές ορμόνες, οι ορμόνες του θυρεοειδούς, η κορτιζόλη και η προλακτίνη.
Στα εγκεφαλικά τραύματα η πρώτη φροντίδα είναι να αποκατασταθεί ο ασθενής και να ληφθούν εκείνα τα επείγοντα ιατρικά μέτρα, προκειμένου να σωθεί η ζωή του και να παραμείνει σε κατάσταση εγρήγορση
Η υπόφυση είναι ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που κρέμεται μ΄ έναν μίσxο από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου.
Στα εγκεφαλικά τραύματα η πρώτη φροντίδα είναι να αποκατασταθεί ο ασθενής και να ληφθούν εκείνα τα επείγοντα ιατρικά μέτρα, προκειμένου να σωθεί η ζωή του και να παραμείνει σε κατάσταση εγρήγορσης.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση με γενικευμένη διαταραχή στη λειτουργία του εγκεφάλου συνήθως αυτό που παρατηρείται είναι μια μικρή έως πάρα πολύ μεγάλη υποφυσιακή «ανεπάρκεια» μετατραυματικής αιτιολογίας.
Κυρίως μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα παρουσιάζεται μια κλινική εικόνα που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται με την έλλειψη «ορμής», δηλαδή με μια χαρακτηριστική απάθεια.
Πέρα από τις οποιεσδήποτε διαταραχές και «ψυχολογικές» συμπεριφορές, χαρακτηριστικό σύμπτωμα για ασθενείς με εγκεφαλικά τραύματα είναι οι σεξουαλικές διαταραχές∙ υπάρχει μια τάση για ανοργασμικότητα, διαταραχές της στύσης και κυρίως της σεξουαλικής διέγερσης.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση σχεδόν πάντα έχουμε και μια προσβολή της υπόφυσης.
Στην Ελλάδα τα άτομα με μικρές ή μεγάλες εγκεφαλικές κακώσεις όπου δεν γίνεται ο προσδιορισμός της τεστοστερόνης μετά απ’ αυτές υπολογίζονται πάνω από πέντε με έξι χιλιάδες το χρόνο.
Η υπόφυση η οποία κρέμεται μ΄ έναν μικρό μίσχο από τον υποθάλαμο εντός του τουρκικού εφιππίου μέσα στο κρανίο είναι ευάλωτη στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις λόγω των μικρών «οστικών» κυμάτων.
Η τεστοστερόνη που παράγεται μέσω της υπόφυσης του εγκεφάλου μετά από εγκεφαλικές διαδικασίες «ενοχλείται» από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Γνωστές είναι οι διαταραχές της περιόδου μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ακριβώς όπως είναι γνωστό ότι έχουμε διαταραχές της εμμήνου ρύσεως μετά από καταστάσεις στρες ή «ακραίες» δίαιτες στον γυναικείο πληθυσμό.
Οι έρευνες που έγιναν σε πολλά και μεγάλα ινστιτούτα κυρίως σε αγγλοσάξονες χώρες έδειξαν ότι τα πραγματικά προβλήματα του νωτιαίου μυελού κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις είναι δυνατόν να αποκατασταθούν.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη ιατρική κυριαρχούσε η ιδέα ότι το νευρικό σύστημα μετά από τραυματισμούς δεν μπορούσε να αποκαταστήσει τη λειτουργία του, διότι δεν υπήρχε «αναγέννηση» των ιστών∙ αυτό αποδείχτηκε ότι είναι λάθος.