«Déjà vu», επιληψία ή σχιζοφρένεια
Αναφέρουμε την επιληψία και τη σχιζοφρένεια στις καταστάσεις déjà vu, διότι σαν θέμα έχουν απασχολήσει επιστημονικά πάρα πολύ τους νευρολόγους αρκετά χρόνια.
Αναφέρουμε την επιληψία και τη σχιζοφρένεια στις καταστάσεις déjà vu, διότι σαν θέμα έχουν απασχολήσει επιστημονικά πάρα πολύ τους νευρολόγους αρκετά χρόνια.
Το «déjà vu» θεωρείται μία κατάσταση μνημονικής αυταπάτης η οποία χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες διαταραχές του κροταφικού λοβού.
Τόσο η απάθεια όσο και η κατάθλιψη σαν συμπτώματα είναι ενδείξεις μίας ψυχιατρικής διαταραχής αλλά παράλληλα μπορεί να οφείλονται και σε οργανικές αιτίες.
Σύμφωνα με τις νέες αναλύσεις και έρευνες των νευροεπιστημών, η πλαστικότητα του εγκεφάλου αποτελεί ένα μέγιστο κεφάλαιο σε ότι αφορά την αναγνώριση της λειτουργίας του εγκεφάλου.
Οι συνάψεις του εγκεφάλου είναι τα σημεία όπου ένα νευροκύτταρο, μέσω ενός νευράξονά του, μεταδίδει την πληροφορία στη μεμβράνη ενός άλλου κυττάρου.
Ουσιαστικό ρόλο στη μάθηση κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας παίζει η πλαστικότητα του εγκεφάλου.
Μέσω της πλαστικότητας του εγκεφάλου σε διάφορες νευροψυχιατρικές παθήσεις μπορούμε να επηρεάσουμε θεραπευτικά τη μία ή την άλλη περιοχή του εγκεφάλου αλλά ακόμη και τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους.
Έρευνες και κυρίως του ερευνητικού πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ από το έτος 2004 έχουν δείξει ότι σαφώς η διάρκεια της πλαστικότητας του εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία για διάφορες περιπτώσεις έχει μία ουσιώδη κοινωνική σημασία.
Η έρευνα της εγκεφαλικής λειτουργίας ως προς τη μάθηση αποτελεί το κεφαλαιώδες τμήμα της μελέτης γενικά της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Tον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας ιδιαίτερος κλάδος στη νευρολογία και στις νευροεπιστήμες ο οποίος ασχολείται μόνο με τις διαδικασίες της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, έχει μία απευθείας εξάρτηση από την ηλικία του ατόμου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου αποτελεί το μείζον θέμα τα τελευταία δέκα χρόνια στις νευροεπιστήμες.
Το κύριο πρόβλημα της πλαστικότητας του εγκεφάλου είναι να κατορθώσει μέσω της ανάπτυξής του και δημιουργίας νέων συνάψεων, δηλαδή κόμβων επικοινωνίας, να δημιουργήσει καινούργιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Οι έρευνες έχουν δείξει πραγματικά κάτι το τρομακτικό, σε ότι αφορά τη θεραπεία του εγκεφάλου μέσω χρησιμοποίησης των μεθόδων των ευαίσθητων «περιόδων» της πλαστικότητάς του.
Η ακοή αποτελεί μία ουσιαστική εγκεφαλική λειτουργία η οποία σε ότι αφορά την έρευνά της σε ιδιαίτερα παθολογικές καταστάσεις είναι πάρα πολύ δύσκολο να μελετηθεί.
Σε «ευαίσθητες φάσεις» της παιδικής ηλικίας παρατηρώντας κανείς τις εγκεφαλικές εξελίξεις, κυρίως μέσω των νέων ηλεκτροεγκεφαλογραφικών τεχνικών, έχει τη δυνατότητα να δει τις διακυμάνσεις της όρασης υπό την επιρροή της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Σε ότι αφορά τη «δια βίου μάθηση», νέες έρευνες σχετικά με την πλαστικότητα του εγκεφάλου έχουν καταδείξει ότι πλέον ο άνθρωπος έχει ένα επίπεδο οργανικής δυνατότητας που υφίσταται για όλη του τη ζωή.
Ο έρπης στο 30% των περιπτώσεων μπορεί να έχει μία απότομη εκδήλωση με μία προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μορφή μίας εγκεφαλίτιδας.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.