Νευροπαθητικοί πόνοι
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Όταν το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφεται για πολλές ώρες, προσφέρει κάποια στοιχεία˙ όπως π.χ. η συγκεκριμένη μορφή κάποιων επαρμάτων εγκεφαλικών δυναμικών σε ορισμένες περιοχές, σε κάποιες καταστάσεις (ύπνος).
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δημιουργούν πολλές παρενέργειες κυρίως σε ότι αφορά τις διαταραχές του βάρους του σώματος, το αίσθημα κόπωσης και τις ικανότητες της συγκέντρωσης.
Δημιουργώντας τις προϋποθέσεις νευρογένεσης, δηλαδή ζώντας σε υγιές περιβάλλον, τρώγοντας υγιεινά και αυξάνοντας την κινητική και πνευματική δραστηριότητα, προάγεται στον εγκέφαλο η παραγωγή υγειών νευρικών κυττάρων.
Επηρεάζοντας τη νευρογένεση με ουσίες, μόρια ή και άλλες διαδικασίες μπορούμε να αναπαραγάγουμε νέα κύτταρα στο σημείο εκείνο που λείπουν.
Η λοραταδίνη είναι ένα αντισταμινικό φάρμακο το οποίο παράχθηκε μετά από πολλές έρευνες.
Η λοραταδίνη βοηθάει στην αντιμετώπιση πολλών νευρολογικών παθήσεων διότι μπλοκάρει την ισταμίνη.
Πρόκειται για μία δραστική ουσία η οποία μπλοκάρει τους υποδοχείς της ισταμίνης Η1.
Όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια, η επιληψία είναι μία διαδικασία «λάθους» ανάπτυξης της νευρογένεσης.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Οι επιληπτικές κρίσεις σε συνδυασμό με διαταραχές της λεπτής κίνησης του χεριού η οποία παρουσιάζεται κυρίως ασυμμετρικά μαζί με τις μυοκλονίες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της συμπτωματολογίας αυτής της νόσου.
Πέρα από αυτές καθαυτές τις διαταραχές, όταν στη νόσο του πάρκινσον εμφανίζονται και στοιχεία ατροφίας πολλαπλών συστημάτων και ιδιαίτερα τυχόν επιληπτικές κρίσεις, τότε εκείνο που πολλές φορές δυσχεραίνει την κλινική εικόνα είναι οι διάφοροι πόνοι.
Η «α-συνουκλεΐνη» είναι μία πρωτεΐνη η οποία παράγεται στον εγκέφαλο και παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε ότι αφορά τη μετάβαση ηλεκτρικών σημάτων.
Στην ατροφία των πολλαπλών συστημάτων όπου υπάρχει μία εκτεταμένη φθορά ή και καταστροφή των λεγομένων γαγγλιοκυττάρων, δημιουργούνται «τοποθεσίες» στον εγκέφαλο όπου επικάθονται στοιχεία μορίων σιδήρου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα «δυστονικά» σύνδρομα πρέπει να εξετάζονται αυτόνομα, διότι έχουν πάρα πολύ μεγάλη ποικιλομορφία και παρουσιάζονται σε διάφορα νοσήματα αν και κατά κύριο λόγο αποτελούν χαρακτηριστικό της νόσου του πάρκινσον ή των άτυπων συμπτωμάτων του.
Μέχρι τώρα υπήρχαν νοσήματα όπως η σχιζοφρένεια, η νόσος του πάρκινσον, οι τραυματικές αλλοιώσεις του νευρικού ιστού κ.α. τα οποία θεωρούνταν αθεράπευτα με τις υπάρχουσες θεραπευτικές δυνατότητες, κυρίως με τα φάρμακα.
Στην περίπτωση της παραπληγίας η εν λόγω πρωτεΐνη δρα κατά κάποιον τρόπο σαν ένας «διακόπτης» στο κεντρικό νευρικό σύστημα στο τραυματισμένο μέρος και κατευθύνει την ανάπτυξη των τραυματισμένων νευρικών ινών σύμφωνα με το χρόνο και με το ρυθμό που πρέπει.