To παραλήρημα και η σύγχυση
Το παραλήρημα, είναι μια ακατάσχετη, χωρίς νόημα φλυαρία, σε βραδύ ή οξύ τόνο, συνοδευόμενη με έντονη συγχυτική κατάσταση και παρατηρείται κυρίως σε ψυχωτικούς και ηλικιωμένους ασθενείς.
Το παραλήρημα, είναι μια ακατάσχετη, χωρίς νόημα φλυαρία, σε βραδύ ή οξύ τόνο, συνοδευόμενη με έντονη συγχυτική κατάσταση και παρατηρείται κυρίως σε ψυχωτικούς και ηλικιωμένους ασθενείς.
Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, μια φορά το είδαμε και εδώ στην Βιονευρολογική, μετά από ένα εγκεφαλικό να αναπτύσσεται μια απάθεια από τον ασθενή, πρώην έντονο καπνιστή, σε ότι αφορά την νικοτίνη.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Είναι γνωστή η συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου, το οποίο παρουσιάζεται με έντονους πόνους στο στομάχι και στο έντερο και με μια τάση «φουσκώματος» ύστερα από γεύμα ή και ξαφνικά.
Οι διαταραχές του ύπνου κυρίως με τη μορφή υπναγωγών ψευδαισθήσεων είναι δυνατόν να έχουν προκληθεί από έντονο στρες ή φάρμακα ή συνδυασμό και των δυο.
Το κινητικό σύστημα του ανθρώπου κατά βάση αποτελείται από μύες και τένοντες.
Το σημείο του «σουγιά»· πρόκειται για μια χαρακτηριστική διαταραχή του μυϊκού τόνου.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Για τους γιατρούς της Βιονευρολογικής, η εξέταση του τόνου της κινητικότητας σε όλες τις νευρολογικές εξετάσεις έχει πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο μυϊκός τόνος είναι ένα πρόβλημα της νόσου του πάρκινσον.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Στην Βιονευρολογική είναι μια εξέταση που γίνεται ρουτίνα από όλους, διότι είναι πάρα πολύ απλή και όταν υπάρχει διαταραχή, έχουμε την ένδειξη για βλάβη του νευρικού συστήματος που κατά κανόνα χρειάζεται εκτεταμένη έρευνα.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά ακόμη και νευροψυχιατρικά προβλήματα εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο σαν διαταραχές μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βλέπουμε παθολογικές εκφράσεις όπου είναι «μπερδεμένα» σωματικά προβλήματα με αισθήματα π.χ. έντονος πόνος στο στομάχι ή σεξουαλικές αντιδράσεις ακόμα και διαταραχές του προσανατολισμού του σώματος.
Ένα από τα τακτικά ευρήματα της νευρολογικής εξέτασης από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, για τα οποία δεν διαμαρτύρονται τακτικά οι ασθενείς είναι ο τρόμος , η «ανησυχία» της κάτω γνάθου (εικόνα).
Πάντοτε όταν παρουσιάζεται μια ψύχωση από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, αναδεικνύεται άμεσα και η ερώτηση εάν υπάρχει μια οργανική ή περιβαλλοντολογική ή και τα δυο μαζί αιτία.
Στην Βιονευρολογική, όπως μας δίδαξε η εμπειρία, εμφανίζεται τακτικά το πρόβλημα των πολλαπλών κενώσεων.
Σε παγκόσμια βάση επιμένουν εδώ οι ψυχίατροι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ψυχιατρικό σύμπτωμα ψυχωτικού χαρακτήρα μετά από έντονο στρες όπου ο ασθενής έχει την αίσθηση ότι “βγαίνει” από το σώμα του.
Τα αυχενικά τραύματα κατά την πείρα που έχει αποκτηθεί στη Βιονευρολογική είναι αναγκαίο να επανεξετάζονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα τόσο νευρολογικά όσο και νευροφυσιολογικά.