Ανοσοποιητικό σύστημα, έντερο και τακτικός καθαρισμός του εντέρου
Το συχνό πλύσιμο των χεριών και ο τακτικός καθαρισμός όλου του σώματος πλέον αποτελούν απαράβατο κοινωνικό κανόνα.
Το συχνό πλύσιμο των χεριών και ο τακτικός καθαρισμός όλου του σώματος πλέον αποτελούν απαράβατο κοινωνικό κανόνα.
Σε πείραμα που έγινε πριν από είκοσι περίπου χρόνια στο πανεπιστήμιο της Parma όπου οι επιστήμονες μελετούσαν τη διαδικασία των κινήσεων και την επεξεργασία αυτών μέσα στον εγκέφαλο των πιθήκων, ένας ερευνητής (Giacomo Rizzolatti) παρατήρησε το εξής φαινόμενο: οι πίθηκοι άνοιγαν και έκλειναν το χέρι τους προκειμένου να πιάσουν φιστίκια τα οποία έτρωγαν.
Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα όριο το οποίο όταν o πόνος το υπερβεί πλέον ο χαρακτήρας του καταγράφεται με διαφορετικούς τρόπους.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου πολλές φορές έχουμε παράδοξα φαινόμενα όπου διάφορα άτομα ξυπνούν απότομα, επιτίθενται με γροθιές, φωνάζουν, τινάζουν τα χέρια, γελάνε, σφυρίζουν ή τραγουδούν.
Στην περίπτωση της άνοιας του Lewy έχουμε μια νευρολογική συμπτωματολογία και κλινική εικόνα που μοιάζουν πολύ με αυτές της νόσου του Alzheimer, μόνο που συμπληρώνονται και με παρκινσονική συμπτωματολογία, κυρίως τρόμο και αταξία των χεριών καθώς επίσης και οπτικές παραισθήσεις.
Σαν «τρόμο ηρεμίας» στη Βιονευρολογική χαρακτηρίζουμε κυρίως αυτόν τον τρόμο των χεριών ή σημείων του σώματος που εμφανίζεται όταν ο ασθενής είναι σε πλήρη χαλάρωση
Η έρευνα του «τρόπου κατεύθυνσης» είναι πολύ ουσιώδης για μια πάρα πολύ μεγάλη ομάδα νευροψυχιατρικών ασθενειών
Στη Βιονευρολογική, αναλύοντας τους τρόμους, δεχόμαστε την παλιά ιατρική ορολογία του χαρακτηρισμού του «τρόμου δράσης» ή του «τρόμου στάσης»
Όπως αναφέρει και η ονομασία, η ορθοστατική ταχυκαρδία προέρχεται κατά κύριο λόγο από την απότομη όρθια στάση που παίρνει το σώμα
O Αμερικανός νευροεπιστήμονας Libet παρατήρησε στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα σε διάφορα πρόσωπα με τα οποία πειραματιζόταν ότι προηγείται ένα «σήμα» του εγκεφάλου πριν από κάθε συνειδητή πράξη
Όσο και αν φαίνεται περίεργο σε αυτές τις περιπτώσεις, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, ιδιαίτερα όταν έχουμε παιδιά και ηλικιωμένους ασθενείς, είναι να ελέγξουμε σοβαρά την ύπαρξη τυχόν υπερκινητικών συνδρόμων
Οι στερεοτυπίες είναι σταθερές, κινητικές συνέχειες, οι οποίες γίνονται «σαφείς», όταν υπάρχει μια εσωτερική παρόρμηση, όπως κάποια παρότρυνση ή συγκίνηση, ή ακόμη όταν υπάρχουν εξωτερικά αισθητήρια ερεθίσματα
Τα κινητικά προγράμματα και πλάνα που υπάρχουν μέσα στον εγκέφαλο ή γενετικά προδιατεθειμένα ή σαν αποτέλεσμα κάποιας συνεχούς μάθησης με τον καιρό μετατρέπονται σε αντανακλαστικά
Υπάρχουν περιπτώσεις ψυχαναγκασμού που συνδυάζονται με κινητικές διαταραχές, όπως π.χ. το ξύσιμο της μύτης ή η σύσπαση του σώματος, το πλύσιμο των χεριών, η αρίθμηση των δαχτύλων, η συγκεκριμένη βάδιση κ.τ.λ
Οι στερεοτυπίες είναι τυπικές, κινητικές συνήθειες
Πάντοτε υπάρχει στην κλινική αυτή η διαφορά και πρέπει να γίνεται η ανάγκη διαχωρισμού μεταξύ πάρκινσον και μιας χορείας
Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι οι υπερκινησίες ιδιαίτερα στη νεαρά ή και ακόμη στην παιδική ηλικία αποτελούν αρκετές φορές ένα μεγάλο πρόβλημα
Η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, όπως είναι γνωστό, έχει να κάνει με τη δραστηριότητα του μεταβολισμού στο σώμα
Το στερητικό σύνδρομο είναι η κλινική έκφραση μιας ψυχικής δυσλειτουργίας που οφείλεται σε μια εγκεφαλική διαταραχή
Είναι μια σχεδόν νέα διάγνωση, υπάρχουσα περίπου από δεκαπενταετίας, η διάγνωση του λεγομένου αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου