Αυτισμός και γονείς
Επειδή ο αυτισμός συνήθως εκδηλώνεται κατά την παιδική ηλικία, είναι αναμενόμενο ότι βασικό ρόλο στην εξέλιξή του, αμιγώς ιατρικά, παίζουν οι γονείς.
Επειδή ο αυτισμός συνήθως εκδηλώνεται κατά την παιδική ηλικία, είναι αναμενόμενο ότι βασικό ρόλο στην εξέλιξή του, αμιγώς ιατρικά, παίζουν οι γονείς.
Μία σίγουρη θεραπευτική μέθοδος του αυτισμού είναι να προσπαθήσει ο θεραπευτής να βοηθήσει το μικρό ασθενή να συνδυάζει πρόσωπα και εικόνες.
Η ύπαρξη του αυτιστικού παιδιού μέσα στην κοινωνία είναι αυτή που κατά κύριο λόγο το επηρεάζει.
Σε αρκετές περιπτώσεις και κυρίως σε παθήσεις όπως είναι η κατάθλιψη, η ψύχωση, και ορισμένα είδη νευρώσεων απαιτείται παράλληλη θεραπεία εντέρου και νευρικού συστήματος.
Πρόκειται για το σύνολο εκείνης της εγκεφαλικής διαδικασίας με βάση την οποία είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε σε κοινωνικό επίπεδο τις θέσεις και τους σκοπούς των άλλων.
Στις συναυλίες μπορούμε να παρατηρήσουμε τακτικά μια κατάσταση η οποία συμβαίνει πάντα˙ είναι η στιγμή που ξαφνικά όλοι μαζί οι θεατές σηκώνουν τα χέρια ψηλά κάνοντας τις ίδιες ρυθμικές κινήσεις ακολουθώντας τη μουσική.
Ο αυτισμός είναι μία παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι ασθενείς δεν έχουν την ικανότητα της αντίληψης των συναισθημάτων των ατόμων με τα οποία συναναστρέφονται.
Όπως έχει διαπιστωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ως κύτταρα – καθρέφτες ορίζονται εκείνα τα νευρολογικά κύτταρα τα οποία είναι υπεύθυνα για την κατανόηση των κινήσεών μας, της γλώσσας, καθώς επίσης και την κατανόηση κινήσεων τρίτων ανθρώπων.
Η συμπεριφορά της μίμησης, χαρακτηριστική στους πιθήκους, υπάρχει σε ανώτερο βαθμό στους ανθρώπους.
Σε πολλά εγκεφαλικά επεισόδια παρουσιάζεται το φαινόμενο της αφασίας του κινητικού λόγου.
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Σ’ ότι αφορά τη θεραπεία της νόσου του Parkinson με βλαστοκύτταρα μέχρι στιγμής η εμπειρία είναι αρνητική.
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Το «πάγωμα» του σώματος είναι μια διαδικασία που οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έλλειψη ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Το να είναι κανείς υποχόνδριος νομίζοντας ότι μια δυσάρεστη σωματική κατάσταση γι’ αυτόν επαναλαμβάνεται αποτελεί και αυτό μια ασθένεια· πρόκειται για την αδυναμία «ομαλής» εγκεφαλικής λειτουργίας όπου διάφορα συναισθηματικά ερεθίσματα αρνητικού περιεχομένου μετατρέπονται σε σωματικούς πόνους.
Αναμφισβήτητα η ερωτική απόρριψη και η απώλεια ενός ατόμου επηρεάζουν έντονα τον άνθρωπο και του δημιουργούν αισθήματα πόνου με διάφορες κατευθύνσεις, τα οποία ο εγκέφαλος επεξεργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Οι σωματικοί πόνοι και οι ψυχικές «πληγές» είναι έννοιες που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε το μεγάλο πόνο που αισθανόμαστε για καταστάσεις που προέρχονται από επώδυνα χτυπήματα και από έντονες συναισθηματικές διαταραχές.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, για να αντιμετωπιστούν επώδυνες καταστάσεις και να ξεφύγει το άτομο από το φαύλο κύκλο του πόνου, η μέγιστη θεραπεία είναι η αναγνώριση του αιτίου που τις προκαλεί.
Ο άνθρωπος ζει μέσα σ’ ένα «κλειστό κύκλωμα» σε ότι αφορά την κοινωνικότητά του.