Άτυπες ψυχώσεις και εγκεφαλογράφημα
Υπάρχουν πάρα πολλά κλινικά περιστατικά όπου εμφανίζονται ελαφρές ψυχικές διαταραχές με έντονες επιληπτικές κρίσεις ή και αντίστροφα.
Υπάρχουν πάρα πολλά κλινικά περιστατικά όπου εμφανίζονται ελαφρές ψυχικές διαταραχές με έντονες επιληπτικές κρίσεις ή και αντίστροφα.
Σύγχρονες νευροφυσιολογικές εξετάσεις με τα αποτελέσματά τους έχουν δείξει ότι όντως υπάρχει μία διαδικασία διαχωρισμού συνειδητών και μη συνειδητών καταγραφών στον εγκέφαλο.
Ο «κύκλος πάπετς» αποτελεί τη λειτουργική συνέχεια στο μεταίχμιο του εγκεφάλου που διαταράσσεται όταν υπάρχει έλλειμμα οξυγόνου του εγκεφάλου.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε στην καθημερινότητά μας τι είναι αυτό το ιδιαίτερο που μας συγκινεί στην αναζήτηση της ηδονής, πως αυτό γίνεται και με τι τρόπο αντιμετωπίζεται εάν είναι καταπιεστικό.
Αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι ο τρόμος, η οργή, η αηδία, βρίσκονται και παράγονται και γίνονται βιώματα μέσω της λειτουργίας του μεταιχμιακού συστήματος.
Το μεταίχμιο αποτελεί μία έκφραση που προσδιορίζει μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που σαν έννοια στα λατινικά σημαίνει «λιμπιντικό σύστημα».
Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι συγκεκριμένο τμήμα της λειτουργίας του εγκεφάλου κυρίως στην περιοχή της μεταιχμιακής λειτουργίας η οποία είναι χαρακτηριστική σε ότι αφορά τη συγκέντρωση στοιχείων για την προσωπικότητα του ατόμου, όπως π.χ. νούμερα τηλεφώνου, χαρακτηριστικά, διευθύνσεις, τοποθεσίες και ότι έχει σχέση με την καθημερινότητά του.
Πολλές φορές σε τραυματισμούς του εγκεφάλου, ιδιαίτερα της περιοχής του στελέχους, εμφανίζονται συμπτώματα στη λειτουργία του μεταιχμιακού συστήματος.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πολλά ινστιτούτα νευροφυσιολογίας αλλά και γενικών νευροεπιστημών ανά τον κόσμο ασχολούνται με την έδρα της συνείδησης.
Όπως έχουν δείξει οι τελευταίες έρευνες, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί ένα ιδιαίτερα σπουδαίο νευροφυσιολογικό «εργαλείο» για τη μελέτη της συνείδησης
Πλέον με τη βελτιωμένη μέθοδο της μαγνητικής τομογραφίας είναι δυνατόν να γίνει μία συγκεκριμένη και εμπεριστατωμένη έρευνα σε ότι αφορά συνειδησιακές καταστάσεις.
Ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι ψυχίατροι ασχολούνται με τη συλλογή εκείνων των ενδείξεων (παραγόντων) που υποδηλώνουν την αυτοκτονικότητα είναι ότι σε κατάλληλες καταστάσεις μπορούν να διαγνωσθούν έγκαιρα και να δημιουργήσουν μία θεραπευτική ασπίδα για τον υποψήφιο αυτόχειρα.
Η συγκεκριμένη διάγνωση έχει καθιερωθεί τόσο στην ψυχιατρική όσο και στην ψυχολογία και χρησιμοποιείται για επαγγελματική κατανόηση και ιατρική επικοινωνία.
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Η νόσος του πάρκινσον με πόνο είναι πάρα πολύ τακτική, όταν εμφανίζονται οι διαταραχές της ομοιόστασης.
Μία κύρια διαταραχή της ομοιόστασης η οποία είναι πολύ ουσιώδης για την παθογένεση του συνδρόμου του πάρκινσον είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Το μεταιχμιακό σύστημα στον εγκέφαλο είναι αυτό που συνδέει ουσιαστικά το νωτιαίο μυελό με τον ανώτερο εγκέφαλο και είναι ουσιώδες για τη ρύθμιση του ύπνου, ιδιαίτερα για το στάδιο REM˙ πρόκειται για εκείνο το στάδιο που χαρακτηρίζεται στάδιο των ονείρων.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου, στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου λαμβάνει χώρα μία διαδικασία η οποία είναι καθοριστική για την εμφάνιση των συναισθημάτων και αισθημάτων της επόμενης ημέρας.
H υπερευερεθιστότητα, κορτιζόλη και το στάδιο REM είναι ουσιαστικές έννοιες σε ότι αφορά την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, πάρκινσον αλλά κυρίως διαταραχών του ύπνου.
Από τις κύριες διαταραχές του πάρκινσον, περισσότερο του άτυπου πάρκινσον και γενικά του παρκινσονισμού, είναι οι συσπάσεις στον αυχένα προς τη μία ή την άλλη μεριά.