H ομαλή εξέλιξη του εγκεφάλου
Από την βρεφική ηλικία και μετά ο εγκέφαλος εξελίσσεται συνεχώς, στην αρχή με πολύ γρήγορο ρυθμό ο οποίος αργότερα βραδαίνει, χωρίς να παύει ποτέ να λειτουργεί.
Από την βρεφική ηλικία και μετά ο εγκέφαλος εξελίσσεται συνεχώς, στην αρχή με πολύ γρήγορο ρυθμό ο οποίος αργότερα βραδαίνει, χωρίς να παύει ποτέ να λειτουργεί.
Η «καταβολή» είναι ένα πάρα πολύ συχνό σύμπτωμα, το οποίο κυρίως βασίζεται σε δυσλειτουργίες του οργανισμού.
Πάρα πολλές φορές οι κλινικοί γιατροί συντονίζουν τις έρευνες τους σε ότι αφορά την εγκεφαλική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, όταν έχουν να κάνουν με χρόνιους ασθενείς που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά ή αντιψυχωσικά φάρμακα.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
Οι λοιμώξεις, οι οποίες μπορεί να είναι σ’ οποιοδήποτε μέρος του σώματος, πάντα έχουν άμεσα σχεδόν μια επικοινωνία και με τον εγκέφαλο ∙ο λόγος είναι ότι μέσω του αίματος φτάνουν και στην κυκλοφορία του εγκεφάλου.
Η κυκλοφορία του αίματος είναι πάρα πολύ στενά συνδεδεμένη με το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας αληθινά μεγάλος και εμπνευσμένος Γερμανός γιατρός, ο Πάουλ Έρλιχ, έκανε μια σπουδαία καταγραφή ερευνώντας τον εγκέφαλο.
Ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα προβλήματα του αιώνα είναι και η «ιστορία» με τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Τα φωσφολιπίδια είναι ουσίες, λιπίδια ουσιαστικά, που υπάρχουν μέσα στο αίμα και παίζουν ένα τεράστιο ρόλο στην πήξη του.
To Mild cognitive impairment είναι μια διάγνωση που είναι «ενεργή» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως στις Αμερικάνικες κλινικές, και αφορά κατά κάποιον τρόπο έναν προγνωστικό δείκτη που βασίζεται σε συγκεκριμένη συμπτωματολογία για τη νόσο του Alzheimer.
Η χρήση της τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων στον εγκέφαλο, το λεγόμενο PET, σαν «δείκτης» στη νόσο του Αlzheimer είναι πάρα πολύ ικανοποιητική.
Οι διάφορες απεικονιστικές μέθοδοι, κυρίως δε η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, αποτελούν ένα τεράστιο διαγνωστικό «κεφάλαιο» για τη νόσο του Alzheimer.
Οι βασικοί προσδιορισμοί των πρωτεϊνών «β-αμυλοειδούς» και TAU και ιδιαίτερα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό αποτελούν από τους πλέον πληροφοριακούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους «δείκτες», σε ότι αφορά την πιστοποίηση της νόσου του Alzheimer.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Η νόσος του Alzheimer αποτελεί σίγουρα τον μαύρο «ιππότη» για όλα τα συστήματα υγείας, σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Η «αποδρομή» των γνωστικών λειτουργιών με την πρόοδο της ηλικίας, ακόμη και στις Ευρωπαϊκές χώρες που είναι πλέον προηγμένες ιατρικά, θεωρείται μέχρι πρόσφατα ότι αποτελεί φαινόμενο των καιρών.
Ασφαλώς ναι.
Οι πολλές μεταλλάξεις που γίνονται και συγκεκριμένα σε επίπεδο RNA και η μεταβίβαση αυτής της γονιδιακής πληροφορίας έχει βρεθεί ότι αποτελούν τους δεκαπέντε κύριους παράγοντες παθογένειας στην εμφάνιση της νόσου του κινητικού νευρώνα.
Η «μορφολογική» θεωρία προέκυψε στις αρχές του 19ου αιώνα σαν ένα εργαλείο ψυχοθεραπείας, αλλά ασχολείται και με ένα πολύ ουσιαστικό και πρακτικό αντικείμενο.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη ιατρική κυριαρχούσε η ιδέα ότι το νευρικό σύστημα μετά από τραυματισμούς δεν μπορούσε να αποκαταστήσει τη λειτουργία του, διότι δεν υπήρχε «αναγέννηση» των ιστών∙ αυτό αποδείχτηκε ότι είναι λάθος.