Πότε αρχίζει να γίνεται γνωστή μια μυελοπάθεια λόγω φλεβικής συμφόρησης;
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ο μηχανισμός είναι πολύ βραδύς, σε ότι αφορά αυτή τη μορφή της προϊούσας μυελοπάθειας, εξαιτίας μιας φλεβικής συμφόρησης
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ο μηχανισμός είναι πολύ βραδύς, σε ότι αφορά αυτή τη μορφή της προϊούσας μυελοπάθειας, εξαιτίας μιας φλεβικής συμφόρησης
Στη Βιονευρολογική πάντοτε αποτελεί ένα θέμα, όταν υπάρχει παιδί που έρχεται μετά από κάποιο επιληπτικό επεισόδιο, προκειμένου να διαγνωστεί και να γίνει καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πολλές φορές, τέτοιες καταστάσεις, όπου υπάρχει μια γενικευμένη λοίμωξη, κάποιο απόστημα στον εγκέφαλο και η πηγή της λοίμωξης να είναι αρκετά μακριά
Ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα, που στην ουσία «κυνηγάει» σήμερα όλη την κλινική Νευρολογία, είναι κατά το πόσο η διανοητική καθυστέρηση κάποιου προσώπου, ιδίως σε παιδιού, «επικοινωνεί» με επιληπτικές κρίσεις
Στη Βιονευρολογική, από τα τέσσερα έως τα δώδεκα έτη, θεωρούμε τα διάφορα επιληπτικά σύνδρομα σαν ιδιοπαθή και κυρίως στις περισσότερες περιπτώσεις τα κατατάσσουμε σε αυτό, όπου επηρεάζονται από γενετικούς παράγοντες
Υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία στα παιδιά από κρίσεις, οι οποίες προκαλούνται από τα ίδια και μοιάζουν, πάρα πολύ για τους μη ειδικούς, αλλά ακόμη καμιά φορά και για τους έμπειρους νευρολόγους, με ένα επιληπτικό σύνδρομο
Υπάρχει μια σταθερή σχεδόν διαδικασία, προκειμένου να δημιουργηθεί, μετά από μια λοίμωξη ή ακόμη ένα κάταγμα και εισροή μικροβίων μέσα στον εγκέφαλο με την σειρά
Συνήθως, ενός εγκεφαλικού αποστήματος, από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, ξέρουμε ότι υπάρχει μια χρόνια μέση ωτίτιδα ή ρινοκολπίτιδα, η οποία μπορεί να βασανίζει τον ασθενή για πολύ καιρό
Παλιά, όλοι οι νευρολόγοι-ψυχίατροι προσπαθούσαν πάντοτε να βρουν μια σύνδεση μεταξύ της τυχόν υπάρχουσας επιληπτικής κρίσης και διανοητικής καθυστέρησης
Τα υποσκληρίδια εμπυήματα είναι λοιμώξεις που είναι σε πολύ περιορισμένο χώρο και κυρίως συμβαίνουν μετά από μαστοειδίτιδα ή παραρρινοκολπίτιδες, που δε θεραπεύτηκαν επαρκώς
Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της νευρολογίας όλη αυτή η έρευνα, σε ότι αφορά τα ενδοκρανιακά αποστήματα ή λοιμώξεις ή ενδιάμεσες μορφές
Οι νυχτερινές κρίσεις τρόμου, τόσο στην παιδική αλλά και στη μετεφηβική περίοδο χρήζουν απαραίτητα τις περισσότερες φορές, μετά από τη διεξοδική διάγνωση και ανάλυση του ιστορικού της οικογένειας του παιδιού, οπωσδήποτε εφόσον υπάρχει και η παραμικρή ηλεκτροεγκεφαλογραφική ένδειξη, μια φαρμακευτική υποστήριξη
Τακτικά συνδέονται οι δυο έννοιες κάτω από το πρίσμα, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, ότι μπορούν να συμβούν σε περιπτώσεις που έχουμε χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
Στις περιπτώσεις που έχουμε συμπτώματα κάποιας μυελοπάθειας εξαιτίας μιας διαταραχής του νωτιαίου μυελού, τότε είναι απαραίτητη και άκρως αναγκαία, η επίμονη παρακολούθηση του ασθενούς με μαγνητική τομογραφία, εάν χρειαστεί και σε περισσότερο από μια φορά
Σε καμία περίπτωση, η διάγνωση μιας μυελοπάθειας , όταν υπάρχουν οι διαταραχές βάδισης, αίσθησης , ισορροπίας κ.τ.λ., δεν είναι σχεδόν ποτέ ένα κλινικά μεμονωμένα σύνδρομο
Εδώ έχουμε ένα νόσημα που κατά κάποιο τρόπο, σε ότι αφορά την κλινική διάγνωση, μπορεί να «διαφοροποιηθεί» από τις κλινικές μυελονευροπάθειες και να το κατατάξουμε κυρίως στα πλαίσια μιας ανοσοανεπάρκειας της βιταμίνης Β12
Πρόκειται για μια κατάσταση, όπου, κατά κύριο λόγο, έχουμε μια διαταραχή, κυρίως μεταβολικού τύπου που ξεκινάει από ανεπάρκειες διαφόρων ουσιών, που είναι απολύτως απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος
Στο νωτιαίο μυελό και ιδιαίτερα στη σκληρά μήνιγγα, πολύ συχνά υπάρχουν αρτηριοφλεβώδεις συρίγγια, τα οποία με την πάροδο του χρόνου είναι δυνατόν να προκαλέσουν μια προϊούσα μυελοπάθεια, η οποία επιδεινώνεται στην κόπωση, ιδιαίτερα κατά το τρέξιμο ή τη βάδιση
Οι παροξυσμοί δυστονικοί σπασμοί είναι συνηθισμένοι στην εγκάρσια μυελοπάθεια, πολύ πιο τακτικά από ότι είναι στη σκλήρυνση κατά πλάκας
Ένα ουσιαστικό διαφοροδιαγνωστικό πρόβλημα είναι όταν έχουμε και τις δυο αυτές περιπτώσεις της μηνιγγοεγκεφαλίτιδος και μυελίτιδας σαν ξεχωριστές κλινικές οντότητες, αλλά με ταυτόχρονη ύπαρξη