«Τικ» και βασικά γάγγλια
Τα βασικά γάγγλια είναι περιοχές φαιάς ουσίας μέσα στον εγκέφαλο οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στο κέντρο του εγκεφάλου.
Τα βασικά γάγγλια είναι περιοχές φαιάς ουσίας μέσα στον εγκέφαλο οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στο κέντρο του εγκεφάλου.
Σε αντίθεση με τα απλά, τα «σύνθετα φωνητικά τικ» χαρακτηρίζονται ως έντονες εξωπυραμιδικές διαταραχές οι οποίες είναι δυνατόν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα και σχεδόν πάντα χρειάζονται νευρολογική θεραπεία.
Το σύνδρομο Τουρέτ, το οποίο έλαβε το όνομα του γιατρού ο οποίος πρώτος το περιέγραψε, είναι η νευρολογική κλινική εικόνα των διάφορων «τικ».
Οι διαταραχές της νοημοσύνης και ιδιαίτερα σε ότι αφορά τη συμμετοχή της στη μνήμη μπορούν να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν μέσω νευροφυσιολογικών εξετάσεων σε συνδυασμό με τη μαγνητική τομογραφία.
Οι νευροεπιστήμες έχουν εξελιχθεί και μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και να συντονίσουμε πράγματα και πράξεις για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα που αναδεικνύει την ένταση των γνωστικών διαταραχών είναι αυτό που θα αναφέρουμε παρακάτω.
Ο χρόνος που εμφανίζονται οι γνωστικές διαταραχές και πιο συγκεκριμένα ο χρόνος που αντιλαμβανόμαστε ότι συμβαίνουν σε μας ή στους άλλους είναι ένας χρόνος υψίστου κινδύνου.
Ουσιαστικό θεμέλιο των γνωστικών διαταραχών και της κλινικής τους έκφρασης στην καθημερινότητα είναι οι διαταραχές της λεγόμενης «σύντομης μνήμης»˙ πρόκειται για τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη η οποία επεξεργάζεται τα γεγονότα και τα μεταφέρει σαν γνώση στον εγκέφαλο.
Η «ζωνοειδής έλικα» ρυθμίζει όλες τις κινήσεις που είναι απαραίτητες για το άτομο με ταυτόχρονο έλεγχο άλλων καταστάσεων, όπως των φωνητικών εκφράσεων.
Τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν τη γλώσσα από τις πρώτες μέρες της ζωής τους και ήδη ο εγκέφαλός τους αρχίζει και επεξεργάζεται τα ακουστικά φωνήματα που αντιλαμβάνονται.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το χαρακτηριστικό της σχιζοφρένειας είναι ότι βιώνουμε καταστάσεις που δεν υπάρχουν (ψευδαισθήσεις).
Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μία συνεχή διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών με διαφορετική ένταση και κατεύθυνση.
Η νευροψυχολογία είναι η επιστήμη που προέκυψε το έτος 1930 από ένα μεγάλο επιστήμονα τον Goldstein, ο οποίος καθιέρωσε μία καινούρια μέθοδο σ’ αυτόν το χώρο.
Πρόκειται για ένα νέο κλάδο της νευροψυχολογίας που μετράει, καταγράφει και αναλύει τους τρόπους ανάπτυξης της ευφυΐας στον εγκέφαλο.
Οι γνωστικές διαταραχές αποτελούν ένα σημαντικό προβληματισμό για τη νευρολογία, προκειμένου να μπορέσει κανείς να διαπιστώσει παθολογικές καταστάσεις και να προχωρήσει σε θεραπευτικές διαδικασίες.
Το όλον σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα άθροισμα των επιμέρους.
Αρκετές φορές, ακόμη και ελαφρά τραύματα στο κεφάλι και κυρίως στο μέτωπο σε διάφορα αθλήματα ή άλλες δραστηριότητες προκαλούν χαρακτηριστικές αλλαγές στη συμπεριφορά.
Ο εγκέφαλος δεν υφίσταται μόνο προκειμένου να έχει μία στατική η μηχανική λειτουργία, αλλά υπάρχει προκειμένου να εξυπηρετεί κυρίως συναισθηματικές και λειτουργικές καταστάσεις.
Η λεπτομέρεια αποτελεί το σύγχρονο θεμελιώδη λίθο της νευρολογίας.
Υπάρχει μία πολύ μεγάλη ποικιλία κλινικών εικόνων, όπως για παράδειγμα η υπέρταση, τις οποίες θεωρούμε αμιγώς λειτουργικές διαταραχές των σωματικών οργάνων ενώ στην ουσία πρόκειται για μία εγκεφαλική δυσλειτουργία.