Σκλήρυνση κατά πλάκας και υπομονή
Κάθε μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας απαιτεί θεραπεία.
Κάθε μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας απαιτεί θεραπεία.
Τα ήδη υπάρχοντα συμπλέγματα των διάφορων συμπτωμάτων της νόσου της σκλήρυνσης κατά πλάκας επιβαρύνονται από τα μετατραυματικά σύνδρομα.
Η ινομυαλγία είναι μία νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος όπου το κέντρο του πόνου στον εγκέφαλο δεν μπορεί να συντονιστεί με την περιφέρεια των νεύρων.
Ως γνωστόν η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες παρά στους άνδρες.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει διακυμάνσεις όσον αφορά τα συμπτώματα.
Ορισμένες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιορίζονται σε βλάβη των νευροαξόνων και όχι σε φθορά της μυελίνης.
Στις αρχές του 21ου αιώνα ξεκινάει ένα καινούργιο δίλημμα σε ότι αφορά την αιτία εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας˙ πρόκειται για φλεγμονή ή εκφύλιση των νευρικών κυττάρων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Για κάθε ιατρικό πρόβλημα, νόσο ή ενόχληση είναι απαραίτητο να υπάρχει και συγκεκριμένο θεραπευτικό σχήμα.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Αναμφισβήτητα η οξυτοκίνη, ορμόνη – διαβιβαστής, βοηθάει στην αντιμετώπιση της αυτιστικής συμπεριφοράς.
Η οξυτοκίνη, μία ορμόνη – νευροδιαβιβαστής, είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία του αυτισμού.
Η οξυτοκίνη είναι μία ορμόνη – διαβιβαστής η οποία συνδέεται με συγκεκριμένους υποδοχείς στον εγκέφαλο˙ γονιδιακά έχει διαπιστωθεί ο υποδοχέας CD-38 ο οποίος αποθηκεύει την οξυτοκίνη που με τη σειρά της ενισχύει τις καθημερινές εξωτερικές σχέσεις του ανθρώπου.
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ σε διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά ινστιτούτα, φαρμακευτικές εταιρίες κ.α. πραγματοποιούνται έρευνες σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του αυτισμού.
Οι αυτιστικές τάσεις είναι συγκεκριμένες διαταραχές της ομιλίας, της κίνησης και της προσαρμογής στο περιβάλλον.
Ο έγκαιρος εντοπισμός του αυτισμού μέχρι την ηλικία των δύο ετών έχει τεράστια σημασία.