Μεταβολισμός πρωτεϊνών και νόσος του Parkinson
Στα νευρικά κύτταρα όλη λειτουργία του κυττάρου βασίζεται κυρίως στον ακριβή και γονιδιακά προσδιορισμένο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Στα νευρικά κύτταρα όλη λειτουργία του κυττάρου βασίζεται κυρίως στον ακριβή και γονιδιακά προσδιορισμένο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Μια μοντέρνα και άκρως επιτυχημένη θεραπεία για τη νόσο του Parkinson είναι η χρήση διάφορων ιών.
Ένας ερευνητής του πανεπιστημίου του Bristol το 2002 έκανε το τόλμημα για τη γονιδιακή θεραπεία της νόσου του Parkinson.
Νέες έρευνες έχουν δείξει με σαφήνεια ότι η νόσος του Parkinson ξεκινά σ’ ένα κυτταρικό επίπεδο στον εγκέφαλο.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η νόσος του Parkinson είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια που βασίζεται σε αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς τόσο του μεταβολισμού όσο και των γονιδίων.
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Καταλυτικό ρόλο στη θεραπεία της νόσου του Parkinson παίζει ο λεγόμενος εγκεφαλικός αιματικός φραγμός· πρόκειται για ένα δίκτυο κυττάρων που περιβάλλει το νευρικό σύστημα και αφήνει επιλεκτικά μόνο ορισμένες ουσίες να έρθουν σε επαφή με το αίμα και τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Η νόσος του Parkinson πολλές φορές προκύπτει μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Η σύγχρονη βιολογία έχει εντοπίσει περίπου εννιά γενετικούς τόπους που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
Τα λιπάσματα είναι τοξικές ουσίες για τον εγκέφαλο.
Για τη θεραπεία της νόσου του Parkinson χρησιμοποιούνται διάφοροι «δούρειοι ίπποι».
Η νόσος του Parkinson μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές περιπτώσεις σαν ένα στοιχείο «κακού» μεταβολισμού των εγκεφαλικών κυττάρων.
Όπως σ’ όλες τις ασθένειες, έτσι και στην περίπτωση της νόσου του Parkinson υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου λόγω γονιδιακής διαταραχής.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γονίδια μέσα στο νευρικό κύτταρο τα οποία όταν έχουν ελαττωματικές λειτουργίες προκαλούν παρκινσονικά συμπτώματα.
Τακτικά θα τύχει να συναντήσουμε ταυτόχρονα υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια και υδροκεφαλισμό.
Το χαρακτηριστικό της υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλοπάθειας είναι ότι πρόκειται για μία αργά εξελισσόμενη, κυρίως μετά το εξηκοστό έτος της ηλικίας, άνοια.
Οι ασθενείς με υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια καταφεύγουν στο γιατρό μετά τις χαρακτηριστικές διαταραχές της βάδισης.
Ο υδροκεφαλισμός έχει διάφορα αίτια˙ κυρίως εμφανίζεται στις μεγάλες ηλικίες και είναι αρτηριοσκληρωτικού χαρακτήρα.
Συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς προκύπτει ενοχλητική ακράτεια ούρων ή επιτακτική ανάγκη ούρησης και παράλληλα δυσκολία της κίνησης κατά τη βάδιση.
Ο ιδιοπαθής υδροκεφαλισμός είναι κατά κύριο λόγο υδροκεφαλισμός χωρίς έντονα στοιχεία πίεσης· συνήθως προκύπτει από το συνδυασμό υπέρτασης, διαβήτη και χρόνιας υποφλοιώδους αρτηριοσκληρωτικής εγκεφαλοπάθειας