Μέσω της πλαστικότητας του εγκεφάλου σε διάφορες νευροψυχιατρικές παθήσεις μπορούμε να επηρεάσουμε θεραπευτικά τη μία ή την άλλη περιοχή του εγκεφάλου αλλά ακόμη και τον τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους.
Έρευνες και κυρίως του ερευνητικού πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ από το έτος 2004 έχουν δείξει ότι σαφώς η διάρκεια της πλαστικότητας του εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία για διάφορες περιπτώσεις έχει μία ουσιώδη κοινωνική σημασία.
Η έρευνα της εγκεφαλικής λειτουργίας ως προς τη μάθηση αποτελεί το κεφαλαιώδες τμήμα της μελέτης γενικά της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Tον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας ιδιαίτερος κλάδος στη νευρολογία και στις νευροεπιστήμες ο οποίος ασχολείται μόνο με τις διαδικασίες της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, έχει μία απευθείας εξάρτηση από την ηλικία του ατόμου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου αποτελεί το μείζον θέμα τα τελευταία δέκα χρόνια στις νευροεπιστήμες.
Το κύριο πρόβλημα της πλαστικότητας του εγκεφάλου είναι να κατορθώσει μέσω της ανάπτυξής του και δημιουργίας νέων συνάψεων, δηλαδή κόμβων επικοινωνίας, να δημιουργήσει καινούργιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Οι έρευνες έχουν δείξει πραγματικά κάτι το τρομακτικό, σε ότι αφορά τη θεραπεία του εγκεφάλου μέσω χρησιμοποίησης των μεθόδων των ευαίσθητων «περιόδων» της πλαστικότητάς του.
Η ακοή αποτελεί μία ουσιαστική εγκεφαλική λειτουργία η οποία σε ότι αφορά την έρευνά της σε ιδιαίτερα παθολογικές καταστάσεις είναι πάρα πολύ δύσκολο να μελετηθεί.
Σε «ευαίσθητες φάσεις» της παιδικής ηλικίας παρατηρώντας κανείς τις εγκεφαλικές εξελίξεις, κυρίως μέσω των νέων ηλεκτροεγκεφαλογραφικών τεχνικών, έχει τη δυνατότητα να δει τις διακυμάνσεις της όρασης υπό την επιρροή της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Σε ότι αφορά τη «δια βίου μάθηση», νέες έρευνες σχετικά με την πλαστικότητα του εγκεφάλου έχουν καταδείξει ότι πλέον ο άνθρωπος έχει ένα επίπεδο οργανικής δυνατότητας που υφίσταται για όλη του τη ζωή.
Τα τυπικά στοιχεία μίας ερπητικής εγκεφαλίτιδας είναι ο έντονος πυρετός, οι διαταραχές της συνείδησης και της προσωπικότητας καθώς επίσης και εστιακά νευρολογικά φαινόμενα.
Μία οποιαδήποτε λοίμωξη και αναταραχή στο νευρικό σύστημα προερχόμενες από τον ιό του έρπητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει σε κίνηση ένα «ντόμινο» προσβολής από άλλους ιούς και βακτηρίδια.
Η μαγνητική τομογραφία στον ιό του έρπητα σημειακά δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις τις λεγόμενες διαταραχές Τ2 οι οποίες σε σύγκριση με τις διαταραχές Τ1 πάντοτε είναι συγκεκριμένες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Όπως έχουν δείξει οι τελευταίες έρευνες καθώς και η κλινική εμπειρία, ο κίνδυνος είναι πάρα πολύ μεγάλος.
Αναμφισβήτητα πρόκειται για μία έντονη διαταραχή η οποία προκαλεί πάρα πολλά και μεγάλα προβλήματα διότι τον τελευταίο καιρό δείχνει ότι υπάρχει μία αυξημένη τάση νέων συμπτωμάτων.
Σε όποια ηλικία και αν συμβαίνει η ερπητική εγκεφαλίτιδα, αλλά περισσότερο στην παιδική και την προχωρημένη ηλικία, κατέχει ένα πολύ μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας και μάλιστα με θανατηφόρα εξέλιξη.
Η κάθε μορφή εγκεφαλίτιδας μέχρι να γίνει αντιληπτή τόσο από τον ασθενή όσο και από τον κλινικό γιατρό και πολύ περισσότερο να διαφοροδιαγνωσθεί χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα.
Ο έρπης στο 30% των περιπτώσεων μπορεί να έχει μία απότομη εκδήλωση με μία προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μορφή μίας εγκεφαλίτιδας.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος