Συμπτώματα της υπνικής παράλυσης
Τα συμπτώματα της υπνικής παράλυσης μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανένας πολύ συγκεκριμένα, αρχίζοντας από ένα αίσθημα της διαταραχής της κίνησης με μια έντονη πίεση σε λαιμό, στήθος και στομάχι.
Τα συμπτώματα της υπνικής παράλυσης μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανένας πολύ συγκεκριμένα, αρχίζοντας από ένα αίσθημα της διαταραχής της κίνησης με μια έντονη πίεση σε λαιμό, στήθος και στομάχι.
Οι διαταραχές του ύπνου κυρίως με τη μορφή υπναγωγών ψευδαισθήσεων είναι δυνατόν να έχουν προκληθεί από έντονο στρες ή φάρμακα ή συνδυασμό και των δυο.
Οι υπνογενείς παραισθήσεις εμφανίζονται στα αρχικά στάδια του ύπνου, τη στιγμή που το άτομο σιγά-σιγά βυθίζεται στον ύπνο και έχει την αίσθηση να συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις γύρω από αυτό που κυρίως προκαλούν τρόμο και ψευδαισθήσεις.
Στη Βιονευρολογική, στις έρευνες ύπνου που κάνουμε πολύ τακτικά, έρχονται άνθρωποι που παραπονιούνται για τακτικές παραλύσεις στον ύπνο.
Ο ρόλος της ακετυλχολίνης σε ότι αφορά τον ύπνο είναι πολύ ουσιαστικός, διότι είναι η ουσία η οποία χύνεται στον εγκέφαλο όταν κοιμάται κανείς και εμποδίζει την διέγερση του κέντρου των κινήσεων.
Υπνικές διαταραχές ονομάζονται εκείνες οι καταστάσεις που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου και αποτελούν κομμάτια της καθημερινότητας κυρίως δυσάρεστου χαρακτήρα, τα οποία έχουν μείνει άλυτα σε ότι αφορά συνειδησιακά το άτομο που υποφέρει.
Πολύ τακτικά στη Βιονευρολογική, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα αυτό· που ο θεράπων γιατρός δεν μπορεί να ξεχωρίσει με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στο γεγονός μιας υπνικής παράλυσης ή τυχόν επιληπτικής κρίσης.
Η συγκινησιακή κατάσταση του ασθενούς αποτελεί το άλφα και το ωμέγα κάθε νευροψυχιατρικής εξέτασης.
Η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα είναι έντονα φλεγμονώδεις καταστάσεις του εντέρου.
Τόσο με τον μαγνητικό διακρανιακό ερεθισμό, μόνο ή και σε συνδυασμό με άλλα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, διαπιστώθηκε αρκετές φορές στην Βιονευρολογική μια ουσιώδης βελτίωση σε ότι αφορά την μετατροπή της ανηδονίας σε ευχαρίστηση.
Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, μπορεί να είναι και εκ γενετής αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην εκτίμηση της νευρολογικής κατάστασης όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική.
Ο Εμίλ Κρέπελιν στο 19ο αιώνα ήταν ένας μεγάλος νευρολόγος – ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο της Τάρτου της Εστονίας, που εργάστηκε πάρα πολλά χρόνια σε ότι άφορα την τυπολογία των ψυχώσεων.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Μετά από την ανακάλυψη της χλωροπρομαζίνης, που ήταν και η αιτία της στοχευόμενης θεραπείας των ψυχώσεων, άρχισε παγκόσμια ένας διαγωνισμός για την παραγωγή κατάλληλων ψυχοφαρμάκων για όλες τις σχετικές ασθένειες.
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Η στέρηση ύπνου ή η αϋπνία είναι συνδεδεμένη με πάρα πολύ επικίνδυνα για τον άνθρωπο συμπτώματα, διαταραχές ή επακόλουθα.
Στην Βιονευρολογική χρησιμοποιούμε το προκλητά δυναμικά για πολλές και ποικίλες νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες.
Ανατομικά πρόκειται ουσιαστικά για την τρίτη έλικα του μετωπιαίου λοβού, η οποία θεωρείται κατά τον Μπροκά και κέντρο της κινητικής ικανότητας για την ομιλία.
Εδώ και πέρα πολλές δεκάδες χρόνια, ο λόγος και η ανθρώπινη ομιλία έχει τύχει μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος και πολλαπλών ερευνών, δυστυχώς με φτωχά μέχρι σήμερα αποτελέσματα.