Η στερεογνωσία και το νευρικό σύστημα
Η στερεογνωσία είναι μια ειδική εγκεφαλική λειτουργία που απαιτεί τη λειτουργία πολλών νευρωνικών τόξων για να αντιληφθεί το άτομο τι συλλαμβάνει με τα άκρα του.
Η στερεογνωσία είναι μια ειδική εγκεφαλική λειτουργία που απαιτεί τη λειτουργία πολλών νευρωνικών τόξων για να αντιληφθεί το άτομο τι συλλαμβάνει με τα άκρα του.
Μια προηγμένη εγκεφαλική λειτουργία που βρίσκεται στην αριστερή νήσο του εγκεφάλου, δηλαδή σε μια περιοχή της φαιάς ουσίας που είναι στην αύλακα του κροταφικού λοβού, συγκρίνει και συντονίζει τους όγκους των διαφόρων οργάνων του σώματος σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα.
Ακούμε πάρα πολλές φορές για έναν αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια μιας άσκησης ή ενός παιχνιδιού ή τέλος πάντων μιας μέγιστης αθλητικής προσπάθειας.
Οι διαταραχές της εφίδρωσης τμηματικά ή εξ ολοκλήρου σε όλο το κορμί αποτελούν βασική λειτουργία μιας περιοχής της φαιάς ουσίας που λέγεται νήσος του Ράϊλ.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.
Είναι χαρακτηριστική για ορισμένα πρόσωπα μια «υπερευαισθησία», που έχουν ότι αφορά τη θεά κάποιας δυσάρεστης κατάστασης ακρωτηριασμού ή «βρωμιάς».
Μια περιοχή του εγκεφάλου, η νήσος αποτελεί τρόπον τινά το «συντονιστή» όλων των κινήσεων που λαμβάνουν χώρο μέσα στη σωματική έκφραση και σε ότι αφορά αυτή και το εξωτερικό περιβάλλον.
Τα τελευταία χρόνια όλο και επιτακτικά εμφανίζεται σαν διάγνωση πλέον η κατάσταση του «απροσάρμοστου» παιδιού.
Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Πλέον στις δεκαετίες που πέρασαν, η έρευνα έχει καταδείξει ότι στις περιπτώσεις της κατάθλιψης έχουμε γενικευμένες διαταραχές σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, ανάλογα με την ηλικία.
Η υπέρταση παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο δίλλημα ακόμη και για τη σημερινή ιατρική και ιδιαίτερα η λεγόμενη «ιδιοπαθής» μορφή της.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Πλέον στη νευροψυχιατρική και ιδιαίτερα τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, η εξέταση του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου έχει ξεφύγει από τα «κλασσικά» όρια.
Για το ότι πια η σχιζοφρένεια «γεννιέται» στον εγκέφαλο κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Οι εξαρτήσεις είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πολιτισμένο κόσμο.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βλέπουμε παθολογικές εκφράσεις όπου είναι «μπερδεμένα» σωματικά προβλήματα με αισθήματα π.χ. έντονος πόνος στο στομάχι ή σεξουαλικές αντιδράσεις ακόμα και διαταραχές του προσανατολισμού του σώματος.
Σε βλάβες του κεντρικού εγκεφαλικού σχηματισμού, που λέγεται στέλεχος του εγκέφαλου, παρουσιάζεται μια «περίεργη» διαταραχή όταν ενοχληθούν και οι πυρήνες του τριδύμου της περιοχής αυτής.
Η μελωδία της γλώσσας μετά από εντατικές έρευνες πιστοποιήθηκε να έχει ένα σχετικά εκτεταμένο νεύρο (νευρωνικό τόξο) στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Στη Βιονευρολογική, θεωρούμε ότι η οφθαλμοσκόπηση είναι η πρώτη αντίληψη μέσω του εγκεφάλου, προκειμένου να έχουμε την πρώτη εικόνα για την κατάσταση του.