Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Ακόμα και όταν έχει προηγηθεί από ώρες ή μέρες, μια εκτεταμένη κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ ή και συνδυασμό αυτών, παρουσιάζεται τακτικά ένα ερύθημα στη μύτη που συνοδεύεται από διαταραχές της συνείδησης.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά ακόμη και νευροψυχιατρικά προβλήματα εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο σαν διαταραχές μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων.
Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, στην ουσία κατά ένα μεγάλο μέρος έχουμε να κάνουμε με μια ιπποκαμπιακή διαταραχή.
Πλέον στη νευροψυχιατρική και ιδιαίτερα τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, η εξέταση του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου έχει ξεφύγει από τα «κλασσικά» όρια.
Οι εξαρτήσεις είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πολιτισμένο κόσμο.
Ένα από τα τακτικά ευρήματα της νευρολογικής εξέτασης από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, για τα οποία δεν διαμαρτύρονται τακτικά οι ασθενείς είναι ο τρόμος , η «ανησυχία» της κάτω γνάθου (εικόνα).
Στη νευρολογική εξέταση ρουτίνας στη Βιονευρολογική, σχήμα, μέγεθος της κόρης είναι από τα πρώτα πράγματα που εξετάζουμε.
Πρόκειται για μια νευρολογική εξέταση ρουτίνας όπου ο εξεταστής, απέναντι στον ασθενή εξετάζει την περίμετρο της όρασης του οφθαλμού προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για τη λειτουργία του.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της νευρολογικής εξέτασης είναι ο έλεγχος της οπτικής οξύτητας όσο αφορά το φως και την κίνηση.
Στη Βιονευρολογική, θεωρούμε ότι η οφθαλμοσκόπηση είναι η πρώτη αντίληψη μέσω του εγκεφάλου, προκειμένου να έχουμε την πρώτη εικόνα για την κατάσταση του.
Η εξέταση της οφθαλμοκινητικότητας είναι μια παλιά διαγνωστική δοκιμασία όπου πρόκειται για μια λεπτή και ιδιαίτερης σημασίας, κατά την γνώμη μας στην Βιονευρολογική, εξεταστική μέθοδο.
Με τον όρο πτώση στη νευρολογία γενικά εννοούμε την πτώση του άνω βλεφάρου από την μια ή και τις δυο μεριές.
Στην Βιονευρολογική, όπως μας δίδαξε η εμπειρία, εμφανίζεται τακτικά το πρόβλημα των πολλαπλών κενώσεων.
Η ναρκοληψία είναι ένα πρόβλημα, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική και όπως καταγράφεται και από άλλους σύγχρονούς ερευνητές, του λεγόμενου συντονισμού μεταξύ ύπνου – «ξύπνιου».
Η εξέταση αυτή κάθε αυτή είναι πάρα πολύ απλή. Βάζουμε έναν κεντρικό αριθμό παραδείγματος χάρη το εκατό εξαναγκάζοντας τον ασθενή να αφαιρεί ή να προσθέτει κατά πέντε.
Μια καινούργια τεχνική ενός συνδυασμού μέτρησης του επιπέδου οξυγόνου στο αίμα του εγκεφάλου, μέσω της υπολογιστικής μαγνητικής τομογραφίας, δίνει τεράστιες διαγνωστικές δυνατότητες.
Εδώ και πολλά χρόνια εξετάζονται στην Βιονευρολογική, μεταξύ των άλλων, πτυχές του λόγου που στην περίπτωση της αφασίας (ο ασθενής δε μιλάει καθόλου ή ελάχιστα) ερευνά το νευρωνικό τόξο που προκαλεί την κατάσταση αυτή.
Πρόκειται για μια άκρως απλοϊκή εξέταση που δυστυχώς ή αδίκως, όπως αποδεικνύει η πείρα μας από τη Βιονευρολογική, παραλείπεται από τους γιατρούς γιατί θεωρείται υποδεέστερη.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος