Σχέση έρπητα και εγκεφαλικού επεισοδίου
Τελευταίες παρατηρήσεις και μεγάλες έρευνες που έχουν γίνει για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον έρπητα ζωστήρα και τα εγκεφαλικά επεισόδια έδειξαν συγκεκριμένα αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας.
Τελευταίες παρατηρήσεις και μεγάλες έρευνες που έχουν γίνει για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον έρπητα ζωστήρα και τα εγκεφαλικά επεισόδια έδειξαν συγκεκριμένα αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας.
Μία πολυκεντρική έρευνα ανάμεσα σε τέσσερις χώρες του κόσμου, η οποία «παρακολουθούσε» την κλινική πορεία ασθενών με έρπητα ζωστήρα, κατέληξε ότι στις περιπτώσεις μετά την ηλικία των εξήντα χρόνων που έχουμε την εμφάνιση του έρπητα ζωστήρα, μέσα σε 2-3 μήνες υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης κάποιου εγκεφαλικού επεισοδίου, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως διαβήτης, υπέρταση ή αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων.
Μία οποιαδήποτε λοίμωξη και αναταραχή στο νευρικό σύστημα προερχόμενες από τον ιό του έρπητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει σε κίνηση ένα «ντόμινο» προσβολής από άλλους ιούς και βακτηρίδια.
Η μαγνητική τομογραφία στον ιό του έρπητα σημειακά δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις τις λεγόμενες διαταραχές Τ2 οι οποίες σε σύγκριση με τις διαταραχές Τ1 πάντοτε είναι συγκεκριμένες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Η κάθε μορφή εγκεφαλίτιδας μέχρι να γίνει αντιληπτή τόσο από τον ασθενή όσο και από τον κλινικό γιατρό και πολύ περισσότερο να διαφοροδιαγνωσθεί χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα.
Ο ιός του έρπητα μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σώμα του ανθρώπου για αρκετό καιρό και να έχει μία ασυμπτωματική πορεία.
Επειδή η ερπητική εγκεφαλίτιδα μαζί με τον έρπητα καθώς επίσης και με το «ντόμινο» των άλλων ιϊκών και βακτηριακών λοιμώξεων που προκαλεί είναι συγκεκριμένη και γνωστή εικόνα, πρέπει να θεωρηθεί ότι ανάλογη θα είναι και η θεραπευτική αγωγή που θα γίνει.
Είναι τακτικές οι περιπτώσεις που κυρίως μεσήλικες ενώ έχουν κάποιο μικρό πυρέτιο πηγαίνουν στη δουλειά τους και μάλιστα όταν αυτό μπορεί να συνδυάζεται και με ένα είδος λοίμωξης από ιό του έρπη όπως π.χ. επιχείλιου.
Σε μία λοίμωξη από τον ιό του έρπητα στον εγκέφαλο υπάρχει μία χαρακτηριστική διαδικασία η οποία πάντοτε έχει ένα συγκεκριμένο τέλος.
Ο υποθάλαμος είναι χαρακτηριστική περιοχή του εγκεφάλου από ειδικά κύτταρα τα οποία ρυθμίζουν τη θερμοκρασία και το ισοζύγιο των υγρών στον οργανισμό.
Οι εξετάσεις συγκέντρωσης της προκαλσιτονίνης σε ορισμένες περιπτώσεις λοίμωξης από τον ιό του έρπητα, αν όχι σ’ όλες αλλά σ’ αυτές που εμφανίζονται με βαριά κλινική συμπτωματολογία, είναι απαραίτητες προκειμένου να πιστοποιηθεί εάν ταυτόχρονα υπάρχει και μία βακτηριακή λοίμωξη ή όχι.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Η ζωνοειδής έλικα του εγκεφάλου αποτελεί μία ουσιαστικής σημασίας περιοχή του εγκεφάλου για τη ζωή και για τη ρύθμιση της καθημερινότητάς του.
Οι διαταραχές της συνείδησης αποτελούν το πρώτο σύμπτωμα σε ότι αφορά την «επίθεση» του ιού του έρπητα προς το νευρικό σύστημα, διότι προσβάλλει κατά κύριο λόγο τον κροταφικό και μετωπιαίο λοβό.
Όταν ένας ασθενής έχει την «κακή τύχη» να προσβληθεί από οποιαδήποτε μορφή έρπητα, τότε προκύπτουν κάποιες διαταραχές και ανωμαλίες στον εγκέφαλο που κάθε φορά μπορούν να έχουν διαφορετική συμπτωματολογία και έκταση.
Ένα επεισόδιο από μία λοίμωξη από έρπητα στον εγκέφαλο είναι να πυροδοτήσει και να αφήσει μία μόνιμη διαταραχή τρόμου των χεριών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.