Περιβάλλον, Crohn, επιληψία
Όταν η νόσος του Crohn παρουσιάζεται ταυτόχρονα με εμφανείς κρίσεις ή κρυπτογενή επιληψία, υπάρχει πάντα μία συγκεντρωτική κλινική εικόνα.
Όταν η νόσος του Crohn παρουσιάζεται ταυτόχρονα με εμφανείς κρίσεις ή κρυπτογενή επιληψία, υπάρχει πάντα μία συγκεντρωτική κλινική εικόνα.
Υπάρχουν χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα σε παιδιά, όπου κατά διαστήματα μέσα στη μέρα μπορούν να παρουσιάσουν επεισόδια ακράτειας κοπράνων με περιπρωκτική δυσφορία, ιλίγγους και αφαιρέσεις.
Σε διάφορες μορφές επιληψίας έχει διαπιστωθεί ότι μία ελαττωματική νευρογένεση εμφανίζεται στον εγκέφαλο.
Στον τομέα της θεραπευτικής νευροφυσιολογίας μία από τις μοντέρνες εξελίξεις είναι και η εφαρμογή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος με τη μέθοδο του biofeedback.
Η γλουταμάτη είναι ένας διαβιβαστής ο οποίος αυξάνει τη διεγερσιμότητα των νευρικών κυττάρων.
Ήδη από την αρχαία Βαβυλωνία το 17ο αιώνα π.Χ. πίστευαν οι άνθρωποι ότι η επιληψία είναι κάτι που το στέλνει ο Θεός και δεν εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου.
Η αρχαία Ελληνική ιατρική ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η μοναδική περίπτωση επιστημονικής αναφοράς σ’ ότι αφορά την επιληψία.
Στους παλιούς Βαβυλώνιους το σύνδρομο επιληψίας χαρακτηρίζεται ως «Bennu».
Σε περιπτώσεις υψηλού πυρετού σε νεαρή ηλικία έχουμε την εμφάνιση σπασμών που δεν θεωρούνται μορφή επιληψίας αλλά έχουν χαρακτηριστικά επιληπτικής κρίσης.
Για τη νευρολογία η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα χαρακτηρίστηκε από τη μορφή του Hans Berger.
Οι ευκαιριακές επιληπτικές κρίσεις αποτελούν καθημερινό γεγονός για όλους σχεδόν τους ανθρώπους, όμως πολλές φορές δε γίνονται αντιληπτές.
Ο κακός ύπνος ως γνωστόν αποτελεί ένα στοιχείο ταλαιπωρίας για κάθε μορφή νευρολογικής ασθένειας· ιδιαίτερα καταλυτικό ρόλο όμως έχει για την επιληψία.
Υπάρχουν ορισμένες μορφές επιληψίας οι οποίες «εκφράζονται» συμπτωματολογικά κατά τη διάρκεια του ύπνου ή αμέσως μετά την αφύπνιση.
Οι επιληπτόμορφες κρίσεις αποτελούν ένα αντικείμενο της σύγχρονης νευρολογίας, έχοντας ένα μεγάλο κομμάτι των νευροεπιστημών να ασχολείται με μια σειρά κλινικών εικόνων που ενώ μοιάζουν με επιληπτικές καταστάσεις, δεν είναι.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Χαρακτηριστικό των περισσότερων ψυχογενών κρίσεων είναι ότι κατά την εμφάνιση τους πολλές φορές συνοδεύονται από τονικοκλονικούς σπασμούς, παρόμοιων αυτών της επιληψίας.
Ο κροταφικός λοβός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση περιοχές του εγκεφάλου με συγκεκριμένες λειτουργίες, ανάλογα αν βρίσκεται στο δεξί ή αριστερό ημισφαίριο.
Στη νευρολογική κλινική του Κλίβελαντ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ σπουδαία έρευνα όπου οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τις αιτίες της γένεσης των επιληπτικών κρίσεων.
Οι εμπύρετοι σπασμοί σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μια τελεσίδικη μορφή επιληψίας∙ αποτελούν απλώς έναν δείκτη προδιάθεσης για επιληπτικές κρίσεις.