Άτυπο πάρκινσον, συσπάσεις αυχένα και ράχης
Μεγάλη ποικιλία κλινικών εικόνων που αφορά συσπάσεις των μυών στην περιοχή του αυχένα και της ράχης εμφανίζεται στο άτυπο πάρκινσον.
Μεγάλη ποικιλία κλινικών εικόνων που αφορά συσπάσεις των μυών στην περιοχή του αυχένα και της ράχης εμφανίζεται στο άτυπο πάρκινσον.
Στο άτυπο πάρκινσον, κατά κύριο λόγο, αυτό το σύμπτωμα που «εντυπωσιάζει» είναι μία γενικευμένη «φτώχεια» των κινήσεων.
Η δυστονία αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τη νόσο του πάρκινσον, του άτυπου πάρκινσον ή τον παρκινσονισμό.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα στο άτυπο πάρκινσον και ιδιαίτερα στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων είναι η εμφάνιση διαταραχών της ούρησης ή με τη μορφή επιτακτικής ούρησης ακόμα και στη σκέψη ότι πρέπει να πάει κάποιος στην τουαλέτα ή με ελαφριά ακράτεια η οποία επιβάλει πολλές φορές την εφαρμογή προστασίας (καθετήρας, πάνες ακράτειας).
Οι διαταραχές της αρτηριακής πίεσης στο άτυπο πάρκινσον είναι πάρα πολύ ισχυρές και είναι μάλιστα το κύριο χαρακτηριστικό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων η οποία σαν κλινική εικόνα κυριαρχεί σ’ αυτές τις καταστάσεις.
Γενικά στις περισσότερες μορφές παρκινσονισμού παρατηρείται μία σαφώς ελαττωμένη ικανότητα της μιμητικής έκφρασης του προσώπου.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στη νόσο του πάρκινσον είναι η εμφάνιση των λεγόμενων μυϊκών συσπάσεων, των μυοκλονιών.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Η ατροφία πολλαπλών συστημάτων αποτελεί μία παρκινσονική διαταραχή που μοιάζει πολλές φορές, και ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, στην αρχή της εξέλιξής της με το σύνδρομο του πάρκινσον, χωρίς όμως να είναι η κλασική τυπική εικόνα αυτής της νόσου.
Μεταξύ των άτυπων μορφών πάρκινσον είναι και η ατροφία πολλαπλών συστημάτων, η οποία εν μέρει εμφανίζει μία παρκινσονική συμπτωματολογία σε αρκετά σημεία, χωρίς όμως να είναι τυπικό πάρκινσον.
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Κατά τη διάπλαση του οργανισμού του σώματος και των διάφορων οργάνων, πολύ τακτικά για φυλογενετικούς λόγους είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερο απ’ όσο πρέπει στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλαδή νευροκύτταρα, σε όργανα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά σε ενδοκρινείς αδένες.
Από τις κύριες διαταραχές του πάρκινσον, περισσότερο του άτυπου πάρκινσον και γενικά του παρκινσονισμού, είναι οι συσπάσεις στον αυχένα προς τη μία ή την άλλη μεριά.
Ουσιαστικά αυτό που ενοχλεί αυτόν που έχει κάποια κινητική διαταραχή είναι η ίδια η διαταραχή και όχι τόσο η αρρώστια που την προκαλεί.
Οι σεξουαλικές διαταραχές εμφανίζονται πάρα πολύ τακτικά στο άτυπο κυρίως πάρκινσον και όχι στο τυπικό.