Ο κίνδυνος απώλειας της εργασίας εξαιτίας επιληπτικών κρίσεων
Οι επιληπτικές κρίσεις δεν έχουν συγκεκριμένη ώρα και στιγμή εμφάνισης
Οι επιληπτικές κρίσεις δεν έχουν συγκεκριμένη ώρα και στιγμή εμφάνισης
Το παραπληρωματικό νεύρο είναι ένα από τα πιο μακριά νεύρα του εγκεφάλου, με μεγάλη έκταση σε όλο το τμήμα του νωτιαίου μυελού
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική αλλά είναι και γνωστό από τη βιβλιογραφία ότι πολύ τακτικά η πάρεση του προσωπικού νεύρου που προκαλεί και παράλυση του, συνοδεύεται και από μια υπερακουσία
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορούν να παρουσιάσουν σταδιακά ή ξαφνικά μια διαταραχή της βάδισης με σύγχρονη απώλεια μνήμης και ακράτεια ούρων
Είναι ένα φαινόμενο τακτικό, ένας ξαφνικός διαξιφιστικός πόνος, από τη μια μεριά του στόματος και της γλώσσας, μετά από επαφή με κάτι κρύο
Σαν σύνδρομο διαμερίσματος χαρακτηρίζουμε στη Βιονευρολογική τις περιπτώσεις εκείνες που για διάφορους λόγους έχουμε αύξηση των μυών, περισσότερο από όσο επιτρέπει το περίβλημα τους
Ο νωτιαίος σωλήνας είναι ο οστικός σωλήνας που περιέχει μέσα του νωτιαίο μυελό, αγγεία και νεύρα
Η θλίψη είναι κάτι σαν τη βροχή. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πότε ακριβώς θα έρθει, τι ένταση θα έχει και πόσο θα τον «μουσκέψει»
Η θλίψη ασφαλώς είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα που προσβάλλει με διάφορο τρόπο και ένταση τους διάφορους χαρακτήρες των ατόμων
Η απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου, όπως έχουμε δει εδώ στη Βιονευρολογική, πέρα από μια απέραντη θλίψη, οδηγεί το άτομο και σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης
Πρόκειται για γενετικές διαταραχές, κυρίως για την περίπτωση της λεύκης, που εμφανίζονται σε συνδυασμό
Η απώλεια του φωτός από τον οφθαλμό έχει πολλές νευρολογικές αιτίες, αλλά δευτερογενώς πάντα, όπως διαπιστώνουμε και στη Βιονευρολογική, και μια διαταραχή του ραγοειδούς πυρήνα
Στον εγκέφαλο υπάρχει ένα νευρωνικό τόξο μεταξύ θαλάμου, υποθαλάμου και μεταίχμιου που δημιουργεί ένα δίχτυ φιλτραρίσματος τόσο των ήχων του περιβάλλοντος όσο και των «εσωτερικά» παραγομένων
Από έρευνες μας στη Βιονευρολογική ,που ταυτίζονται και από άλλες επιστημονικές ανακαλύψεις, το χρόνιο στρες «αποτυπώνεται» και φέρνει αλλαγές στον εγκέφαλο, οι οποίες μάλιστα μπορούν να διερευνηθούν
Από την αρχαιότητα, συγκεκριμένα από τον Ιπποκράτη, μέχρι και τα τελευταία χρόνια πριν κάποιες δεκαετίες, δηλαδή, την εποχή του Φρόυντ, το ιατρικό ενδιαφέρον για τη δομή και τις παραμέτρους του χαρακτήρα του ατόμου μονοπωλούσε την ένταση και την έρευνα παρά πολλών φιλοσόφων και γιατρών
Για να μιλάει και να αρθρώνει κανείς σωστά, πρέπει να υφίστανται δυο προϋποθέσεις˙ o ήχος και οι βιοχημικές αντιδράσεις που προκαλεί, «μπαίνοντας» στον εγκέφαλο, πρέπει να διεγείρουν μια σειρά από εγκεφαλικούς σχηματισμούς, με συγκεκριμένο «τέμπο και ένταση»
Το στρες διαταράσσει όλες τις εγκεφαλικές λειτουργίες, ανάλογα με την ένταση και τη χαρακτηριοδομή του ατόμου που το δέχεται
Πολλές φορές, η εναλλαγή του φωτός στο γυμνό μάτι προκαλεί επιληπτικές κρίσεις σε άτομα με προδιάθεση
Χαρά, λύπη, ευχαρίστηση, κατάθλιψη, φόβος, τρόμος, αγωνία, ένταση, πόνος, διέγερση κ.τ.λ. είναι συναισθήματα της καθημερινότητας.
Σε περιπτώσεις διαταραχής του μεταβολισμού ή και γενετικών «λαθών» μπορούμε να έχουμε την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων