Η σκλήρυνση κατά πλάκας θεωρείται ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο τακτικά αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, όπως έχουμε διαπιστώσει στην Βιονευρολογική.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία πάρα πολύ μεγάλη ανοδική τάση των συμπτωμάτων της λευκοεγκεφαλοπάθειας μετά από λοίμωξη από τον ιό JCV.
Όπως έχει δείξει η κλινική εμπειρία τα τελευταία χρόνια η χρήση ανοσοκατασταλτικών ή ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, όπως π.χ.
τα μονοκλωνικά αντισώματα (natalizumab), είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορου είδους εγκεφαλοπάθειες στον εγκεφαλικό ιστό
Η ανοσοκατασταλτική θεραπεία, όπως έχουμε διαπιστώσει και στη Βιονευρολογική, δε γίνεται πλέον μόνο σε περιπτώσεις χαρακτηριστικών καρκινοπαθειών
Σε μερικές ασθένειες, όπως π.χ. η σκλήρυνση κατά πλάκας , νόσος του Χόπκινς κ.τ.λ., είμαστε αναγκασμένοι πάρα πολλές φορές να χρησιμοποιούμε ένα ευρύ φάσμα, «καινούργιο» κατά κύριο λόγο, ανοσοκατασταλτικών
Τον τελευταίο καιρό από το χώρο των ανοσοκατασταλτικών και ανοσορυθμιστικών έχει επιλεγεί μια νέα ουσία η φινγκολιμόδη, η οποία σε μορφή χαπιών δίνεται και για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος