Η επικινδυνότητα των νυχτερινών επιληπτικών κρίσεων
Οι επιληπτικές κρίσεις, γενικά, είναι ένα φαινόμενο που αξίζει προσοχής, διάγνωσης και διεξοδικής έρευνας
Οι επιληπτικές κρίσεις, γενικά, είναι ένα φαινόμενο που αξίζει προσοχής, διάγνωσης και διεξοδικής έρευνας
Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
«Drop-attacks» είναι πλέον μια καθημερινότητα σε κάθε νευρολογικό εργαστήριο. Τουλάχιστον εμείς στη Βιονευρολογική, το βρίσκουμε πολύ τακτικά, κυρίως σε μεγάλης ηλικίας γυναίκες, που έχουν τη τάση, ενώ είναι σε όρθια στάση να πέφτουν προς τα μπρός.
To σύνδρομο Bonnet, τακτικά, το παρατηρούμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, σε γηραιότερους ασθενείς με γλαύκωμα ή καταρράκτη.
Στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε προσβολή ή παράπονα για την εμφάνιση αδυναμίας ενός άκρου, πρέπει ο έλεγχος, όπως έχουμε μάθει από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, να είναι εκτεταμένος.
Οπωσδήποτε οι ασθενείς με αίσθημα καταβολής και γενικά αδυναμίας μέλους του σώματος ή ολόκληρου του κορμιού ή ακόμη και με απλό αίσθημα καταβολής καταφεύγουν στον γιατρό τους.
Στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε, όταν παρουσιάζονται ασθενείς οι οποίοι επικαλούνται «άτυπη» αδυναμία, να κάνουμε έναν πλήρη έλεγχο, άμεσο όμως, σε ότι αφορά την αρμονία των κινήσεων.
Το αίσθημα αδυναμίας βάδισης και βαριά πόδια μετά από περπάτημα χωρίς συνοδό εμφανίζεται τακτικά σε ασθενείς, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, με σκλήρυνση κατά πλάκας ή μυασθένεια.
Είναι ένα φαινόμενο που τουλάχιστον εδώ στους δικούς μας ασθενείς στη Βιονευρολογική παρουσιάζεται τακτικά, περιοδικά ή και σταθερά.
Διαπιστώνουμε σε τακτικές εξετάσεις ανθρώπων με ανάλογα προβλήματα εδώ στη Βιονευρολογική, πόσο ουσιώδης είναι ο εντοπισμός της δυσλειτουργίας της αδυναμίας κάποιων άκρων.
Η «πτώση ποδός» εμφανίζεται τακτικά και πολλές φορές μπορεί να περάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα απαρατήρητη, όταν είναι ήπιας συμπτωματολογίας.
Ενώ η γκρίνια των ασθενών είναι μεγάλη όταν υποφέρουν από παραισθησίες και μουδιάσματα δεν είναι σε θέση να οριοθετήσουν ακριβώς το πρόβλημα.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική κλινική μορφή παραισθησιών και μουδιάσματος σε διαταραχές του ωλένιου νεύρου.
Πριν ανακαλυφθούν τα μοντέρνα διαγνωστικά μέσα κυρίως ο μαγνητικός τομογράφος και η 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλοί γιατροί προσπαθούσαν να θέσουν τη διαφοροδιάγνωση άνοιας, κατάθλιψης από τον τρόπο προσβολής της μνήμης.
Η απώλεια επικοινωνίας όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική πάρα πολύ τακτικά προσβάλλει γηραιούς ασθενείς με διάφορες παθήσεις.
Η τρομερή άνοδος των τελευταίων χρόνων των περιπτώσεων με άνοια δημιουργεί τεράστια διαγνωστικά προβλήματα.
Η τοποθέτηση της διάγνωσης «κάποιας» άνοιας δεν πρέπει να γίνεται ποτέ πρόχειρα.
Λόγω των μοντέρνων συνθηκών διαβίωσης και ιδιαίτερα των διατροφικών συνηθειών κυρίως σε άτομα τρίτης ηλικίας όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική έχουμε καταστάσεις υποβιταμίνωσης Β12.