Η όλη λειτουργία του εγκεφάλου ρυθμίζεται κατά κάποιον τρόπο από την ηλεκτρική δραστηριότητα των κυττάρων. Αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα είναι καθορισμένη γενετικά˙ ποια και πόσα ιόντα θα «μπουν» και θα «βγουν» από τη μεμβράνη του κυττάρου δημιουργώντας το ανάλογο ηλεκτρικό ρεύμα για την κάθε λειτουργία.
Στον τομέα της ψυχιατρικής είναι γνωστό ότι μερικές «λέξεις-κλειδιά» ή κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν στον ασθενή έκρηξη ψυχαναγκασμών ή ιδεοψυχαναγκαστικών καταστάσεων ή και ιδεοληψιών.
Το κέντρο επιληψίας της Βόννης έχει μακροχρόνια παράδοση δεκαετιών σε ότι αφορά τη μαγνητική απεικονιστική διαδικασία στις επιληψίες.
Το έτος 1953 στο Μόντρεαλ του Καναδά έγινε μία εγχείρηση σε έναν ασθενή με επιληπτικές κρίσεις όπου του αφαιρέθηκαν και από τις δύο μεριές τα κέντρα των ιππόκαμπων.
Μέσα στον εγκέφαλο σε ορισμένες καταστάσεις, τραυματικές, λοιμώδεις κ.τ.λ., δημιουργείται ένας ερεθισμός κάποιων κυττάρων τα οποία μέσω αυτού του αιτίου οδηγούνται σε μία υπερσύγχρονη δραστηριότητα εκφορτίσεων.
Ο ιππόκαμπος είναι μία περιοχή του εγκεφάλου που αποτελείται από ειδικά κύτταρα τα οποία τα χρησιμοποιεί προκειμένου να καταγράψει μνημονικά την καθημερινότητα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της επιληψίας είναι μία πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία και χρειάζεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ένα άρτια εξοπλισμένο κέντρο όπου και οι διαγνωστικές διαδικασίες θα είναι οργανωμένες στο έπακρο.
Όπως έχουν δείξει μακροχρόνιες έρευνες, κατά κύριο λόγο σε θεραπευτικά «ανθεκτικές» επιληψίες υπάρχει το πρόβλημα των παρακαμπτηρίων νευρωνικών τόξων.
Αρκετές περιπτώσεις επιληψιών, ιδιαίτερα του κροταφικού λοβού, συνδέονται με μία μείωση της αντίληψης.
Τα τελευταία χρόνια προτείνεται μία νέα θεραπευτική μέθοδος για το πρόβλημα των επιληψιών.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Το «μέλος φάντασμα» είναι η αίσθηση του πόνου που παρουσιάζεται στην περιοχή ακρωτηριασμένων μελών, όπου ο ασθενής νιώθει ιδιαίτερα έντονους πόνους σε σημείο μάλιστα να μην μπορεί να τους κοντρολάρει.
Ένα εξωτερικό ερέθισμα με τη μορφή του πόνου από τον υποδοχέα της περιφέρειας στα νευρικά ειδικά κύτταρα μεταφέρεται κατευθείαν στα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού.
Η διαδικασία του βιώματος κάθε επώδυνου σχήματος από τον ίδιο τον άνθρωπο γίνεται μέσω εγκεφάλου αλλά μέχρι να φτάσει στον τελικό αποδέκτη υπάρχει μία σειρά χημικών διαδικασιών.
Προκειμένου να γίνει αντιληπτό ένα επώδυνο συναίσθημα, προέχει ένας ερεθισμός κάποιου ιδιαίτερα ευαίσθητου νευροκυττάρου στην περιφέρεια.
Στο επίπεδο των οπισθίων κυττάρων του νωτιαίου μυελού υπάρχουν δίπολα κύτταρα όπου το ένα σκέλος τους φτάνει στην περιφέρεια, στους λεγόμενους νευροϋποδοχείς οι οποίοι καταγράφουν κάθε είδους ερέθισμα και κάθε μορφή επώδυνης κατάστασης, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει εντός νωτιαίου μυελού όπου «παραδίδει» το επώδυνο ερέθισμα το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή κάποιου ειδικού μορίου στα περαιτέρω νευρικά κύτταρα που οδεύουν προς τον εγκέφαλο
Οι μακράς διαρκείας πόνοι είναι αυτοί που κατά κύριο λόγο δημιουργούν τα χρόνια επώδυνα σύνδρομα.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Όταν το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφεται για πολλές ώρες, προσφέρει κάποια στοιχεία˙ όπως π.χ. η συγκεκριμένη μορφή κάποιων επαρμάτων εγκεφαλικών δυναμικών σε ορισμένες περιοχές, σε κάποιες καταστάσεις (ύπνος).
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος