Η καθημερινότητα και η σχέση της με την αυτοβιογραφική μνήμη
Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι ουσιώδης για την καθημερινή πράξη.
Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι ουσιώδης για την καθημερινή πράξη.
Πολλές φορές ο συνδυασμός διαταραχές συνείδησης με υπερευαισθητική ακοή και επιθετικές τάσεις ή επιληπτικές κρίσεις, παρουσιάζεται τακτικά σαν ένα σύνδρομο, το οποίο έχουμε δει και στην Βιονευρολογική.
Ο συνδυασμός βρίσκεται τακτικά κυρίως στις παιδικές ηλικίες, όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς εδώ στην Βιονευρολογική.
Πολύ τακτικά η έλλειψη του μαγνησίου σε συνδυασμό με αυτή της βιταμίνης B6 δημιουργεί ένταση, κυρίως κατά την εφηβική περίοδο, σε ότι αφορά την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων και επιθετικών συμπεριφορών.
Η επιληπτική κρίση σαν εγκεφαλική αντίδραση μπορεί να αποτελεί, από ότι έχουμε δει από την μακροχρόνια εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, ένα δραματικό γεγονός με τονικές, κλονικές συσπάσεις των μυών, ή μπορεί επίσης να είναι μόνο μια στιγμιαία συνειδησιακή διαταραχή που πολλές φορές περνάει απαρατήρητη.
Ο ερυθηματώδης λύκος είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, που κυρίως έχει στενή σχέση με την φωτοευαισθησία και προσβάλλει από ότι έχουμε δει στην Βιονευρολογική, πολλά όργανα όπως είναι οι αρθρώσεις, το δέρμα τα νεφρά, το αίμα, τη καρδιά, τα πνευμόνια αλλά και το νευρικό σύστημα.
Καινούργιες τεχνικές, από αυτές που εφαρμόζουμε και στην Βιονευρολογική, σήμερα επιτρέπουν, με την χρήση ειδικού κομπιούτερ, την αναγνώριση δειγμάτων που είναι ενδεικτικά για διάφορες ασθένειες.
Τον τελευταίο καιρό στην Βιονευρολογική, όλο και περισσότερο, βλέπουμε νευρολογικές ασθένειες που έχουν την βάση τους σε κάποια ίωση, η οποία από καιρό υπάρχει και δεν αντιμετωπίστηκε ακαριαία με τον τρόπο που έπρεπε.
Αναμφισβήτητα ναι, διότι σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να έχουμε εξελίξεις απλού επιληπτικού χαρακτήρα μέχρι και περίπλοκες μορφές επιληπτικών κρίσεων, οι οποίες πρέπει έγκαιρα να καταγράφουν νευροφυσιολογικά ή και απεικονιστικά και όσο γίνεται πιο νωρίς να κατευναστούν, έτσι ώστε ο ασθενής να έχει μια φυσιολογική εξέλιξη προκειμένου να έχει και νορμάλ ζωή.
Πάρα πολλές φορές, η έννοια της ισχυρής ή ελαφριάς εγκεφαλικής βλάβης, υπολογίζεται από τα συμπτώματα και όχι από τις ανατομικές ή λειτουργικές βλάβες που υπάρχουν στον εγκέφαλο.
Πρόκειται για μια εγκεφαλική διαδικασία, που κατά περιπτώσεις ακολουθεί το τραύμα.
Η ενδοτοξικότητα· πρόκειται για ένα φαινόμενο συνηθισμένο σε τραυματισμούς, δηλητηριάσεις ή άλλες διαταραχές της ισορροπίας της εγκεφαλικής ουσίας και κυρίως εναπόκειται στο κακό συντονισμό των λεγόμενων νευροδιαβιβαστών.
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Σε μοριακό, στην κυριολεξία, επίπεδο, όπως δείχνουν οι μοντέρνες εξετάσεις, οι οποίες κατά καιρούς φτάνουν και στην Βιονευρολογική, μπορεί πλέον να νοθευτεί μια διαταραχή, η οποία μπορεί να προκαλέσει την εκάστοτε σοβαρή νόσο.
Στην Βιονευρολογική, μετά από την παρατήρηση σε τόσες εκατοντάδες ασθενείς με διάφορες κλινικές μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκα, σε διαφορετική ένταση και εξέλιξη, καταλήξαμε μετά και από βιοχημικές αναλύσεις ότι η κάθε μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας πρόκειται για μια μοναδική και εξειδικευμένη μορφή.
Έγκαιρη διάγνωση και τακτική παρακολούθηση, τόσο για την διάγνωση όσο και για την εξέλιξη τους, είναι απαραίτητα σε αυτά τα νοσήματα.
Πρόκειται για την, κλινικά, πιο «ύπουλη» μορφή της νόσου του Αλτσχάϊμερ· αυτή με την σταδιακή εξέλιξη. Από τις παρατηρήσεις μας στην Βιονευρολογική, έχουμε στην « βραδεία» πορεία ξαφνικά μια στιγμή την έκρηξη της νόσου.
Ο αριθμός των σχιζοφρενικών επεισοδίων άρα και των σχιζοφρενών ασθενών ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια ραγδαία.
Στην νευρολογία, πάντοτε τα μεγαλύτερα διαγνωστικά προβλήματα, ήταν η κατάσταση της ενδοκρανιακής πιέσεως. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτό μπορούσε να γίνει με μια μέτρηση, σε μια χρονική φάση, και κάτω από ειδικές συνθήκες.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα πολύ μεγάλο τεχνικό βήμα όπως διαπιστώσαμε στη Βιονευρολογική, με την εξέλιξη της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας.