Πόσο επικίνδυνη είναι η ερπητική εγκεφαλίτιδα;
Σε όποια ηλικία και αν συμβαίνει η ερπητική εγκεφαλίτιδα, αλλά περισσότερο στην παιδική και την προχωρημένη ηλικία, κατέχει ένα πολύ μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας και μάλιστα με θανατηφόρα εξέλιξη.
Σε όποια ηλικία και αν συμβαίνει η ερπητική εγκεφαλίτιδα, αλλά περισσότερο στην παιδική και την προχωρημένη ηλικία, κατέχει ένα πολύ μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας και μάλιστα με θανατηφόρα εξέλιξη.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Η εγκεφαλίτιδα των NMDA-υποδοχέων προκαλεί κατά κύριο λόγο πυρετό, πονοκεφάλους και με τη σειρά οπτικές-ακουστικές διαταραχές και διαταραχές της συμπεριφοράς.
Η ατροφία πολλαπλών συστημάτων αποτελεί μία παρκινσονική διαταραχή που μοιάζει πολλές φορές, και ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, στην αρχή της εξέλιξής της με το σύνδρομο του πάρκινσον, χωρίς όμως να είναι η κλασική τυπική εικόνα αυτής της νόσου.
Πέρα από αυτές καθαυτές τις διαταραχές, όταν στη νόσο του πάρκινσον εμφανίζονται και στοιχεία ατροφίας πολλαπλών συστημάτων και ιδιαίτερα τυχόν επιληπτικές κρίσεις, τότε εκείνο που πολλές φορές δυσχεραίνει την κλινική εικόνα είναι οι διάφοροι πόνοι.
Μία ιδιαίτερη κλινική εικόνα που συμβαίνει στη νόσο του πάρκινσον αλλά παρουσιάζεται αρκετά τακτικά και στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων είναι ο «οπισθότονος».
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το χαρακτηριστικό είναι ότι στην αρχή παρουσιάζονται ουσιώδεις επιληπτικές κρίσεις ενώ υπάρχουν διαταραχές της κίνησης, μυοκλονίες, πολλές φορές διαταραχές της ομιλίας, έντονες ψυχικές διαταραχές και κυρίως μαζική απώλεια της αντίληψης σε προχωρημένα στάδια με μείωση του ύπνου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα «δυστονικά» σύνδρομα πρέπει να εξετάζονται αυτόνομα, διότι έχουν πάρα πολύ μεγάλη ποικιλομορφία και παρουσιάζονται σε διάφορα νοσήματα αν και κατά κύριο λόγο αποτελούν χαρακτηριστικό της νόσου του πάρκινσον ή των άτυπων συμπτωμάτων του.
Τόσο οι κλινικές μορφές δυστονιών όσο και της νόσου του πάρκινσον προέρχονται από μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται στα λεγόμενα βασικά γάγγλια.
Μετά από εγκεφαλικό τραύμα ή κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται διαταραχή του ύπνου.
Η εμφάνιση της αμνησίας κάθε κλινικής μορφής και έκτασης είναι πάντοτε ένα αποτέλεσμα μίας διαταραγμένης εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχεδόν πάντα καταγράφεται και στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα με σχετική ευκρίνεια.
Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια τόσο από ιατρικούς κύκλους όσο και από τα ΜΜΕ ιδιαίτερα έντονα και με διάρκεια.
Η responsivetherapy είναι διεθνώς γνωστή μ’ αυτό το όνομα γιατί ουσιαστικά εφαρμόζεται μόνο στις ΗΠΑ και εκεί υπό ειδικές προϋποθέσεις.
Ο άνθρωπος γεννιέται μ’ ένα γονιδιακά και κληρονομικά ρυθμισμένο «τέμπο» ύπνου-εγρήγορσης.
Ο φυσιολογικός ύπνος είναι η βασική λειτουργία που διαταράσσεται μόλις ο εγκέφαλος εμφανίζει επιληπτική προδιάθεση και δραστηριότητα.
Στο ανοσοποιητικό σύστημα υπάρχουν κάποια ειδικά κύτταρα που όταν διεγείρονται προκαλούν την παραγωγή αντισωμάτων για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε κινδύνου προσβάλει τον οργανισμό.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Με τις μέχρι τώρα γνωστές μεθόδους θεραπείας της νόσου του Parkinson, υπήρχε βελτίωση της νόσου για τουλάχιστον οκτώ έως δεκαπέντε έτη.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σύνδρομο σε πολλές γυναίκες οι οποίες υποφέρουν από τις ημικρανίες πολύ περισσότερο σε σχέση με τους άντρες.