Ο πόνος και τα οπιοειδή
Τα παράγωγα του οπίου, κυρίως η μορφίνη, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις βαριές περιπτώσεις άλγους στην ιατρική, έχουν συγκεκριμένη δράση εντός του νευρικού συστήματος.
Τα παράγωγα του οπίου, κυρίως η μορφίνη, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις βαριές περιπτώσεις άλγους στην ιατρική, έχουν συγκεκριμένη δράση εντός του νευρικού συστήματος.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Όταν παρουσιάζεται ένας νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή ένας πόνος που προέρχεται από τα ίδια τα νεύρα εντός του νευρικού συστήματος λόγω κακής λειτουργίας των νευρωνικών κυκλωμάτων, πάντοτε υπάρχει ταυτόχρονη παρουσία και μίας υπερευαισθησίας στον πόνο αυτό.
Η έγχυση των οπιοειδών στο νωτιαίο μυελό μέσω της οσφυονωτιαίας παρακέντησης είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η καταλληλότερη μέθοδος για την αντιμετώπιση του πόνου.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Υπάρχουν ειδικοί νευρώνες (νευρικά κύτταρα) και κυρίως τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού τα οποία είναι εξειδικευμένα στο να αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα του πόνου που προέρχονται από άλλα ειδικά νευροκύτταρα.
Μέχρι τώρα η άθροιση των προσταγλανδινών στην περιφέρεια του σώματος και η ενεργοποίηση επώδυνων καταστάσεων δημιουργούσαν πάρα πολλά προβλήματα και μία αναλγητική θεραπεία γινόταν με διάφορα φάρμακα με ουσιαστικές παρενέργειες, κυρίως από το έντερο, το στομάχι και τους βλεννογόνους.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος σε κάποια στιγμή της ζωής του να μην είχε παρουσιάσει κάποια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή πόνου, κυρίως όμως στον πονόδοντο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Οι επώδυνες καταστάσεις στην παιδική ηλικία, κυρίως μετά από σωματοποιημένο άγχος, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Σε ότι αφορά ψυχοσωματικές καταστάσεις στρες και πόνου στα παιδιά, η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι όσο νωρίτερα τα παιδιά γνωρίζουν το σώμα τους τόσο λιγότερα προβλήματα εμφανίζονται στο μέλλον.
Η κρανιοτομή σε σχήμα «πετάλου» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση εγχείρησης αιματωμάτων τα οποία βρίσκονται στις παρυφές του κροταφικού λοβού.
Το σωματοποιημένο άγχος στα παιδιά εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο με πόνους.
Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν εκτεταμένες φλεγμονές του αίματος κυρίως όταν το ανοσοποιητικό σύστημα (άμυνα του οργανισμού) είναι αδύναμο.
Μία γνωστή μέθοδος που βοηθάει καταστάσεις στρες, κεφαλαλγιών και κοιλιακών πόνων στην παιδική ηλικία είναι η «στοχευμένη απόσπαση».
Πολύ συχνά τα παιδιά θεωρούνται «υποκριτές» όσον αφορά τα παράπονα που εκφράζουν για διάφορους πόνους που αισθάνονται.
Η κλινική εικόνα επώδυνων καταστάσεων που εμφανίζονται ξαφνικά σε τένοντες και μύες, δηλαδή έρχονται και φεύγουν, είναι αρκετά διαδεδομένη.
Συνήθως πρόκειται για ψυχοσωματικές καταστάσεις και πόνους λόγω του στρες που βιώνει το παιδί μέσα στο περιβάλλον του.