Έρπης, εγκέφαλος και μακροφάγα
Σε μία λοίμωξη από τον ιό του έρπητα στον εγκέφαλο υπάρχει μία χαρακτηριστική διαδικασία η οποία πάντοτε έχει ένα συγκεκριμένο τέλος.
Σε μία λοίμωξη από τον ιό του έρπητα στον εγκέφαλο υπάρχει μία χαρακτηριστική διαδικασία η οποία πάντοτε έχει ένα συγκεκριμένο τέλος.
Οι εξετάσεις συγκέντρωσης της προκαλσιτονίνης σε ορισμένες περιπτώσεις λοίμωξης από τον ιό του έρπητα, αν όχι σ’ όλες αλλά σ’ αυτές που εμφανίζονται με βαριά κλινική συμπτωματολογία, είναι απαραίτητες προκειμένου να πιστοποιηθεί εάν ταυτόχρονα υπάρχει και μία βακτηριακή λοίμωξη ή όχι.
Η μαγνητική τομογραφία είναι η μέθοδος που μπορεί να προσφέρει σαφή ευρήματα σε ότι αφορά την παθογένεια αλλά και την τοπογραφία της βλάβης στον εγκέφαλο που προέρχεται από ιό του έρπητα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Μία πολυκεντρική έρευνα ανάμεσα σε τέσσερις χώρες του κόσμου, η οποία «παρακολουθούσε» την κλινική πορεία ασθενών με έρπητα ζωστήρα, κατέληξε ότι στις περιπτώσεις μετά την ηλικία των εξήντα χρόνων που έχουμε την εμφάνιση του έρπητα ζωστήρα, μέσα σε 2-3 μήνες υπάρχει ο κίνδυνος της εμφάνισης κάποιου εγκεφαλικού επεισοδίου, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως διαβήτης, υπέρταση ή αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Η κάθε μορφή εγκεφαλίτιδας μέχρι να γίνει αντιληπτή τόσο από τον ασθενή όσο και από τον κλινικό γιατρό και πολύ περισσότερο να διαφοροδιαγνωσθεί χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα.
Ο ιός του έρπητα μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σώμα του ανθρώπου για αρκετό καιρό και να έχει μία ασυμπτωματική πορεία.
Είναι τακτικές οι περιπτώσεις που κυρίως μεσήλικες ενώ έχουν κάποιο μικρό πυρέτιο πηγαίνουν στη δουλειά τους και μάλιστα όταν αυτό μπορεί να συνδυάζεται και με ένα είδος λοίμωξης από ιό του έρπη όπως π.χ. επιχείλιου.
Ο υποθάλαμος είναι χαρακτηριστική περιοχή του εγκεφάλου από ειδικά κύτταρα τα οποία ρυθμίζουν τη θερμοκρασία και το ισοζύγιο των υγρών στον οργανισμό.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Οι διαταραχές της συνείδησης αποτελούν το πρώτο σύμπτωμα σε ότι αφορά την «επίθεση» του ιού του έρπητα προς το νευρικό σύστημα, διότι προσβάλλει κατά κύριο λόγο τον κροταφικό και μετωπιαίο λοβό.
Ένα επεισόδιο από μία λοίμωξη από έρπητα στον εγκέφαλο είναι να πυροδοτήσει και να αφήσει μία μόνιμη διαταραχή τρόμου των χεριών.
Μία χαρακτηριστική εικόνα, ενδεικτική όμως για τις βλάβες που προκαλεί στον εγκέφαλο ο έρπης, είναι μία περίπτωση που παρατηρήσαμε δύο φορές στο δικό μας ιατρείο.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφθεί ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία του εγκεφαλικού παρεγχύματος σε ότι αφορά την παραγωγή διάφορων αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα κατόπιν πρόκλησης κάποιου αιτίου που το οδηγεί σε υπερδραστηριότητα.
Επιληπτικές κρίσεις παρουσιάζονται ιδιαίτερα τακτικά σε περιπτώσεις θρομβοπενίας με παρουσία αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.
Στοιχεία ενδημικής εμφάνισης της σκλήρυνση κατά πλάκας κατά περιοχές καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της άμεσης διάγνωσης και θεραπείας της.
Ο έρπητας προκαλεί μια ουσιαστική λοιμώδη εγκεφαλική διαταραχή, ποικίλου βαθμού έντασης
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση της προσοχής είναι ένα τεράστιο σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα