Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρολογικές παθήσεις
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Η όσφρηση, η μνήμη και τα συναισθήματα στην καθημερινότητα της ζωής κατέχουν έναν πρωτεύοντα ρόλο και βρίσκονται πάντα μαζί.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος σε κάποια στιγμή της ζωής του να μην είχε παρουσιάσει κάποια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή πόνου, κυρίως όμως στον πονόδοντο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Η νευρογλοία είναι η δομή γύρω από του νευρώνες σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο νωτιαίο μυελό, η οποία προστατεύει και «τροφοδοτεί» αυτά.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Το «μέλος φάντασμα» είναι η αίσθηση του πόνου που παρουσιάζεται στην περιοχή ακρωτηριασμένων μελών, όπου ο ασθενής νιώθει ιδιαίτερα έντονους πόνους σε σημείο μάλιστα να μην μπορεί να τους κοντρολάρει.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Στις αρχές του 21ου αιώνα μία μεγάλη ανακάλυψη έφερε ουσιαστική αλλαγή στον τομέα των νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Τοπικά ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα στον εγκέφαλο αλληλοεπηρεάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και νύχτας.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.
Τα νευροπεπτίδια αποτελούν ουσίες που εκλύονται στο κεντρικό σημείο του εγκεφάλου, το στέλεχος.
Η κλινική εικόνα επώδυνων καταστάσεων που εμφανίζονται ξαφνικά σε τένοντες και μύες, δηλαδή έρχονται και φεύγουν, είναι αρκετά διαδεδομένη.
Σε κάθε οργανισμό υπάρχει ένας αυτορρυθμιστικός μηχανισμός για την αίσθηση του πόνου.