Η λειτουργία του νωτιαίου μυελού
Ο νωτιαίος μυελός είναι το μαλακό μόριο του κεντρικού νευρικού συστήματος που βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα∙ οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης έχουν αντίκτυπο εκεί.
Ο νωτιαίος μυελός είναι το μαλακό μόριο του κεντρικού νευρικού συστήματος που βρίσκεται εντός του σπονδυλικού σωλήνα∙ οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης έχουν αντίκτυπο εκεί.
Στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στην περιοχή της νευρογλοίας και του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάφορες πρωτεΐνες παίζουν ένα τεράστιο ρόλο σε ότι αφορά τη διαπερατότητα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού αλλά ταυτόχρονα και την ανταλλαγή ουσιών που γίνονται μέσω αυτού.
Απ’ τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου έως και τα βαθιά του γεράματα η ανάπτυξη του διέπεται από μια ανάγκη∙ αυτή η ανάγκη είναι η σωστή λειτουργία του αιματικού φραγμού του εγκεφάλου.
Υπάρχουν ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες πρέπει να φτάσουν στον εγκέφαλο, προκειμένου να αποφευχθούν άσχημες παθολογικές καταστάσεις που οδηγούν σε νευροεκφυλίσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος ∙χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η νόσος του Alzheimer και οι επιληψίες.
Πάρα πολλές ασθένειες προκύπτουν λόγω ελλιπούς λειτουργίας του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Ο αιματικός φραγμός του εγκεφάλου είναι ένα δίκτυο από επιθηλιακά κύτταρα του αίματος που περιβάλλει όλο το κεντρικό νευρικό ιστό.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν τον τελευταίο καιρό, η οπτική νευρομυελίτιδα, υφιστάμενης μιας γενετικής προδιάθεσης, κατά κύριο λόγο παρουσιάζεται σαν διαταραχή στην περιοχή του οπτικού νεύρου και του νωτιαίου μυελού κυρίως λόγω μικροαγγειακών βλαβών∙ οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι στην ουσία εκεί «ξεκινάει» η όλη παθογένεια της νόσου.
Στη Βιονευρολογική διακατεχόμενοι από την πεποίθηση ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε μια συγκεκριμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, εδώ και πολλά χρόνια στη ρουτίνα της διάγνωσης, πέραν των άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων που θεωρούνται απαραίτητες όπως είναι το ηλεκτρομυογράφημα, εφαρμόζουμε και την εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Με την ανάπτυξη των καινούργιων διαγνωστικών μέσων τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρούμε διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, σε ότι αφορά την εγκεφαλοπάθεια Hashimoto.
Η παρουσία απομυελινωτικών εστιών στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου έχει πιστοποιηθεί σε πάμπολλες περιπτώσεις ύπαρξης νόσου του κινητικού νευρώνα.
Η προσβολή από τον ιό JC ξεκινάει κατά κύριο λόγο από την αδυναμία των Τ-λεμφοκυττάρων και κυρίως η «εισβολή» γίνεται σε περιοχές που είναι πιο ευπρόσβλητες, όπως π.χ. ο ιστός των νεφρών και των οστών ύστερα από προσβολές διάφορων ασθενειών κυρίως μέσω των λευκοκυττάρων, και έτσι η λοίμωξη καταλήγει στο κεντρικό νευρικό σύστημα
Δεν είναι λίγοι οι νευροεπιστήμονες που θεωρούν ότι η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μια μικρή παράμετρος του Aids
Το πλέον χαρακτηριστικό στοιχείο μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας είναι η σχεδόν ταυτόχρονη διαταραχή γνωστικών και κινητικών ικανοτήτων
Ένα σημαντικό θέμα το οποίο θα πρέπει να διευκρινιστεί σχετικά με το νέο ιό Mers που προήλθε από τη Σαουδική Αραβία και έχει «τρομοκρατήσει» πολύ κόσμο είναι ότι στα περισσότερα προβλήματα που δημιουργεί πρέπει να ελέγχεται και το νευρικό σύστημα
Μια συνάθροιση της πρωτεΐνης TDP-43 είναι υπεύθυνη πιθανόν για την εμφάνιση της αμυοτροφικής πλάγιας σκλήρυνσης και κυρίως εκείνης της μορφής που συνδέεται με μια άνοια του μετωπιαίου λοβού
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, υπάρχει μια ασθένεια όπου πραγματικά οι στυτικές διαταραχές αποτελούν ένα «σήμα κινδύνου» για την εξέλιξη της
Γενικά λόγω της υφιστάμενης φαρμακευτικής αγωγής αλλά και της ιδιομορφίας της εντός του κεντρικού νευρικού συστήματος, οι επιληπτικές κρίσεις κατά κανόνα προκαλούν μικρές ή μεγάλες στυτικές διαταραχές, διάφορης έντασης
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή κλινική εικόνα, η οποία παρουσιάζεται σε ασθενείς, οι οποίοι για χρόνια λαμβάνουν νευροληπτικά φάρμακα ή άλλες ουσίες