Parkinson και «άσχημα» γονίδια
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γονίδια μέσα στο νευρικό κύτταρο τα οποία όταν έχουν ελαττωματικές λειτουργίες προκαλούν παρκινσονικά συμπτώματα.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γονίδια μέσα στο νευρικό κύτταρο τα οποία όταν έχουν ελαττωματικές λειτουργίες προκαλούν παρκινσονικά συμπτώματα.
Η αρτηριοσκλήρυνση σε χρόνια μορφή μπορεί να προάγει ή και να προκληθεί από αρτηριοσκληρωτικές μορφές οι οποίες έχουν τη βάση τους σε μία διαταραχή των μιτοχονδρίων των κυττάρων.
Ο θάλαμος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου πάνω ακριβώς από τα βασικά γάγγλια που ρυθμίζουν την έκκριση της ντοπαμίνης.
Οι ψυχικές διαταραχές, όπως εμφανίζονται στις διάφορες εκδηλώσεις τους, μελετώνται και θεραπεύονται από την Ψυχιατρική και έχει πλέον αποδειχθεί ότι είναι καθαρά «ηλεκτρικά» προβλήματα εντός του εγκεφάλου.
Σ’ ότι αφορά τα κυκλώματα του εγκεφάλου, οι νευρικές διαταραχές με τη λειτουργική ανωμαλία της μεταβίβασης του ηλεκτρικού ρεύματος από το ένα κύτταρο στο άλλο είναι η αιτία για πάρα πολλές ψυχιατρικές παθήσεις.
Η τεστοστερόνη που παράγεται μέσω της υπόφυσης του εγκεφάλου μετά από εγκεφαλικές διαδικασίες «ενοχλείται» από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Η φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιείται στις διάφορες μορφές εγκεφαλικών καρκίνων βασίζεται σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στη χορήγηση της μαννιτόλης, μιας ουσίας που προκαλεί ώσμωση στα ενδοθηλιακά κύτταρα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Υπάρχουν πάρα πολλές εγκεφαλικές ασθένειες και κυρίως καρκίνοι, οι οποίες χρειάζονται άμεση χορήγηση κάποιων εγκεφαλοτρόπων ή ακόμη και κυτταροστατικών φαρμάκων.
Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ο καθετηριασμός του εγκεφάλου σε μερικές παθολογικές καταστάσεις, όπως π.χ. στα μελανώματα, όπου ο νευροχειρουργός εισέρχεται στην περιοχή που υπάρχει η νεοπλαστική διαδικασία μ΄ έναν ειδικό καθετήρα∙ επίσης γίνεται ταυτόχρονη έγχυση μαννιτόλης και κυτταροστατικών φαρμάκων ακριβώς στο σημείο που στερεοτακτικά έχει ήδη προσδιοριστεί.
Πάρα πολλά φάρμακα ακόμη και αυτά που περιέχουν λιπόφιλες ουσίες και περνάνε τον φραγμό του εγκεφάλου δεν έχουν πάντοτε την αναμενόμενη δραστηριότητα.
Υπάρχουν ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες πρέπει να φτάσουν στον εγκέφαλο, προκειμένου να αποφευχθούν άσχημες παθολογικές καταστάσεις που οδηγούν σε νευροεκφυλίσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος ∙χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η νόσος του Alzheimer και οι επιληψίες.
Πάρα πολλές ασθένειες προκύπτουν λόγω ελλιπούς λειτουργίας του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Ο αιματικός φραγμός του εγκεφάλου αποτελεί ένα αγγειακό δίκτυο που περιβάλλει κάθε μοναδικό κύτταρο απ’ τα εκατό δισεκατομμύρια κύτταρα του εγκεφάλου∙ πρόκειται ουσιαστικά για ένα τεράστιο «δίχτυ» με μια υψηλής στάθμης λειτουργία που είναι απαραίτητη για κάθε έκφραση της ζωής.
Όλη η ζωή εξαρτάται από έναν συντονισμό όλων των οργάνων και συστημάτων του σώματος που επιτυγχάνεται μέσω του εγκεφάλου.
Στην εμφάνιση νευρολογικών συμπτωμάτων οι διαταραχές της κυκλοφορίας είναι σημαντικές∙ ο λόγος είναι ότι οποιαδήποτε κυκλοφορική διαταραχή στην περιοχή του αίματος καταφθάνει και στον εγκέφαλο με τα διάφορα «υποπροϊόντα» της.
Σύμφωνα με τις δημοσιεύσεις και τα επιτεύγματα τελευταίων ερευνών, μπορούμε πλέον να πούμε ότι στη νευρολογία αρχίζει μια καινούργια εποχή όσον αφορά τη θεραπευτική αγωγή πολλών νευρολογικών παθήσεων.
Η υπερεκφόρτιση των κυττάρων του κινητικού νευρώνα με ανώμαλη παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γενετικής παραλλαγής (μετάλλαξη), σε ότι αφορά την παραγωγή της δισμουτάσης∙ αυτό έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και έτσι όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο «πως» και «γιατί» η συγκέντρωση αυτού του ενζύμου μπορεί να προκαλέσει την κλινική εικόνα που βλέπουμε στη νόσο του κινητικού νευρώνα.
Από τις έρευνες των τελευταίων χρόνων σε ότι αφορά τη νόσο του κινητικού νευρώνα προέκυψε ότι η βασική αιτία της παθογένειας είναι η κακή διαπερατότητα των διάφορων ιόντων.
Οι πολλές μεταλλάξεις που γίνονται και συγκεκριμένα σε επίπεδο RNA και η μεταβίβαση αυτής της γονιδιακής πληροφορίας έχει βρεθεί ότι αποτελούν τους δεκαπέντε κύριους παράγοντες παθογένειας στην εμφάνιση της νόσου του κινητικού νευρώνα.
Η παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών εντός των κυττάρων του κινητικού νευρώνα λόγω υπέρμετρων εκφορτίσεων, καταστροφής μιτοχονδρίων και μη καλής λειτουργίας του νευροάξονα έχει σαν αποτέλεσμα τη φθορά του ίδιου του κυττάρου.