Πυρετός και φαντασιώσεις
Υπάρχει στον εγκέφαλο ένας άξονας ο οποίος ρυθμίζει την επικοινωνία του υποθαλάμου με τον ανώτερο φλοιό και κυρίως με τον προμετωπιαίο λοβό.
Υπάρχει στον εγκέφαλο ένας άξονας ο οποίος ρυθμίζει την επικοινωνία του υποθαλάμου με τον ανώτερο φλοιό και κυρίως με τον προμετωπιαίο λοβό.
Όταν το άτομο έχει πυρετό διακατέχεται από μια μικρή ή μεγάλη φοβία· αυτό γίνεται γιατί υπάρχει ένας αποσυντονισμός ερεθισμάτων σε συγκεκριμένους εγκεφαλικούς σχηματισμούς.
Για να γίνει κατανοητή η λειτουργία της ευφυΐας πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσουμε ότι ο εγκέφαλος είναι το όργανο που έχει την απαιτούμενη δομή τόσο για τη γέννηση της όσο και για τη διαδικασία της.
Ο οίκτος είναι ένα κοινό ένστικτο που το έχει ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος και αποτελεί μια «λειτουργία» που παράγεται στο νεοεγκέφαλo.
Θα μπορούσαμε να πούμε γενικά ότι η λειτουργία του εγκεφάλου χωρίζεται σε τρία τμήματα τα οποία αλληλοσυνεργάζονται και δημιουργώντας κατάλληλα νευρωνικά τόξα ρυθμίζουν τη ζωή για να έχει μια ομοιομορφία και εξέλιξη.
Η κλίμακα συνείδησης είναι ο βασικός «βαθμολογικός» συντελεστής αντίληψης του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής που διαθέτει ο καθένας.
Η αντίληψη είναι μια ανώτερη πνευματική λειτουργία που προκύπτει από το συνδυασμό και τη «συνεργασία» διάφορων εγκεφαλικών νευρωνικών τόξων.
Η ανάγκη για ιεραρχία είναι ένα έμφυτο ένστικτο του ατόμου, ρυθμιζόμενο στην κυριολεξία από μια ομάδα εγκεφαλικών σχηματισμών.
Η επιθετικότητα, έτσι όπως την συναντάμε στη σύγχρονη στρεσογόνo ζωή σε διάφορες μορφές, είναι αποκλειστικά μια διαταραχή των συστημάτων της ιεραρχίας που γνωρίζει το κάθε άτομο.
Τα δέκατα του πυρετού σε συνδυασμό με τις αλλεργίες είναι μια χαρακτηριστική κλινική εικόνα σε πάρα πολλούς ανθρώπους που όταν εμφανίζεται παραμένει ανεξήγητη κατάσταση για τους γιατρούς.
Οι κοινωνίες «μοιάζουν» πάρα πολύ μεταξύ τους, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια «ένστικτα» που είναι κοινά σαν εγκεφαλικές λειτουργίες.
Το άγχος σαν εγκεφαλική δυσλειτουργία προερχόμενο από διάφορες καταστάσεις μπορεί να είναι η βάση μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς αλλά και προϊόν αυτής.
Το φαγητό ως επιβράβευση είναι κάτι που δημιουργείται από την παιδική ηλικία και σχετίζεται με το ένστικτο της πείνας το οποίο είναι κληρονομικό και εμφανίζεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης του ατόμου.
Το ένστικτο της τροφής και κατά συνέπεια της διατροφής είναι έμφυτο στον άνθρωπο και αναπτύσσεται με κληρονομικό τρόπο από τη γέννηση του.
Το ένστικτο αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία· προέρχεται από το «αρχέγονο» τμήμα του εγκεφάλου, δηλαδή το πρώτο τμήμα του εγκεφάλου που δημιουργείται στον άνθρωπο και είναι φορτισμένο με μνήμες και κληρονομικές εξελίξεις που προέρχονται από τους γεννήτορες.
Η γονική φροντίδα είναι καθιερωμένη σε κάθε έκφραση της καθημερινότητας και σ’ όλους τους πολιτισμούς στα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Το «αρχέγονο» αίσθημα της πείνας αναπτύσσεται σε κάθε άνθρωπο και δημιουργεί με τα χρόνια, ακόμα και σε νέους πολιτισμούς όπου πλέον οι άνθρωποι μπορούν να ζουν έως και εκατό χρόνια, το αίσθημα της βουλιμίας· το αίσθημα, δηλαδή, ότι ποτέ δεν έχουμε αυτό που θέλουμε.
Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχει ένας σχηματισμός, το λεγόμενο «δρέπανο» του εγκεφάλου, η λειτουργία του οποίου είναι να σταθμίζει την ένταση των ενστίκτων και των αισθημάτων.
Η επιθυμία να ανήκουμε κάπου μαθαίνεται από τους γονείς στα μωρά αλλά ταυτόχρονα τα «μωρά» από την πρώτη στιγμή της ζωής τους έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου.
Η άρνηση της τροφής αποτελεί μια διαταραχή του ενστίκτου της πείνας και αποτελεί μια παθολογική εγκεφαλική κατάσταση.