Πολυνευροπάθεια, αμυλοείδωση και πολλαπλό μυέλωμα
Η πολυνευροπάθεια είναι χαρακτηριστική νόσος που απλώνεται στα περιφερικά νεύρα και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η πολυνευροπάθεια είναι χαρακτηριστική νόσος που απλώνεται στα περιφερικά νεύρα και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ο έρπητας είναι ένας ιός που προσβάλει κάθε νευρικό σύστημα. Αναμενόμενο είναι λοιπόν να προσβάλει και τον οφθαλμό.
Η κατασκευή των εγκεφαλικών αγγείων είναι τόσο περίπλοκη όπως και η σχέση τους με το νευρικό σύστημα.
Ο διαβήτης και η υπέρταση είναι παθήσεις που όταν παρουσιάζονται και συνυπάρχουν προκαλούν δυσλειτουργία στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η ιντερφερόνη είναι μια ουσία η οποία προκαλεί αύξηση των κυτοκινών στο νευρικό σύστημα.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ένα από τα «ραγδαία» αναπτυσσόμενα σύνδρομα της τελευταίας εικοσαετίας είναι και αυτό του Sjogren, το οποίο χαρακτηρίζει το αυτοάνοσο νόσημα πολλές φορές όμως και με συμμετοχή από το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Πολλά από τα δηλητηριώδη αέρια, μεταξύ αυτών και τα πιο συνηθισμένα, όπως είναι οι ρύποι της ατμόσφαιρας που κυκλοφορούν, επηρεάζουν κατά ποικίλους τρόπους το νευρικό σύστημα.
Ο ερυθηματώδης λύκος είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, που κυρίως έχει στενή σχέση με την φωτοευαισθησία και προσβάλλει από ότι έχουμε δει στην Βιονευρολογική, πολλά όργανα όπως είναι οι αρθρώσεις, το δέρμα τα νεφρά, το αίμα, τη καρδιά, τα πνευμόνια αλλά και το νευρικό σύστημα.
Ανάλυση καταστάσεων αδυναμίας «Νιώθω αδύναμος» δε σημαίνει οπωσδήποτε μία παθολογική κατάσταση ή απλώς μία εντύπωση για τη γενική μας εικόνα. Σημαίνει ότι υπάρχει ακριβώς μία προδιάθεση ή ακόμη μία απαρχή μίας παθολογικής εξέλιξης μέσα στο σώμα μας. Συνεπώς, όταν νιώθουμε αυτές τις καταστάσεις, κοιτάμε πρώτα απ’ όλα εάν υπάρχει αδυναμία σε σημείο συγκεκριμένο του τμήματος […]
Αδυναμία και επιληπτικές κρίσεις Ένα χαρακτηριστικό σε ασθενή, πολύ ουσιαστικό για την πορεία τυχόν επιληπτικών κρίσεων, είναι η εμφάνιση καταστάσεων αδυναμίας σε οποιαδήποτε θέση ή σημεία του σώματος, μετά από μία διαταραχή στο νευρικό σύστημα. Μία βλάβη σε τυχαίο σημείο του άνω ή κάτω κινητικού νευρώνα, ξεκινώντας από τον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει αδυναμία. Στοιχείο […]
Γενετική διαταραχή διαύλων ιόντων και νευρολογικές αρρώστιες Οι συνάψεις των νευρικών κυττάρων αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα για τις νευρολογικές λειτουργίες και κατ’ επέκταση τις νοσηρές καταστάσεις. Στις συνάψεις, διαταραχές σε ιόντα, κύτταρα, νευροδιαβιβαστές, υποδοχείς, γονιδιακούς κωδικούς κλπ, μπορεί να προκαλέσουν δυσλειτουργίες τοπικά, που ραγδαία προσβάλλουν όλο το νευρικό σύστημα. Στην αρχή με τη μορφή παθολογικών εκφορτώσεων […]
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Ερεθίζοντας τα εγκεφαλικά κύτταρα με μαγνητικά πεδία μπορούμε να καταγράψουμε εκδηλώσεις και λειτουργίες του νευρικού συστήματος.
Τα τελευταία χρόνια η ουσία Glatiramer acetate, γνωστή ως το φαρμακευτικό σκεύασμα Copaxone, χρησιμοποιείται εκτεταμένα για την αντιμετώπιση της έντονης συμπτωματολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Οι συγκοπτικές κρίσεις αποτελούν μια μορφή κρίσεων στις οποίες δευτερογενώς κατά κάποιον τρόπο υπεισέρχεται και η εγκεφαλική «συμμετοχή».