Όταν παρουσιάζεται ένας νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή ένας πόνος που προέρχεται από τα ίδια τα νεύρα εντός του νευρικού συστήματος λόγω κακής λειτουργίας των νευρωνικών κυκλωμάτων, πάντοτε υπάρχει ταυτόχρονη παρουσία και μίας υπερευαισθησίας στον πόνο αυτό.
Υπάρχουν ειδικοί νευρώνες (νευρικά κύτταρα) και κυρίως τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού τα οποία είναι εξειδικευμένα στο να αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα του πόνου που προέρχονται από άλλα ειδικά νευροκύτταρα.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Οι διαταραχές της αρτηριακής πίεσης στο άτυπο πάρκινσον είναι πάρα πολύ ισχυρές και είναι μάλιστα το κύριο χαρακτηριστικό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων η οποία σαν κλινική εικόνα κυριαρχεί σ’ αυτές τις καταστάσεις.
Το «μέλος φάντασμα» είναι η αίσθηση του πόνου που παρουσιάζεται στην περιοχή ακρωτηριασμένων μελών, όπου ο ασθενής νιώθει ιδιαίτερα έντονους πόνους σε σημείο μάλιστα να μην μπορεί να τους κοντρολάρει.
Ένα εξωτερικό ερέθισμα με τη μορφή του πόνου από τον υποδοχέα της περιφέρειας στα νευρικά ειδικά κύτταρα μεταφέρεται κατευθείαν στα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού.
Η διαδικασία του βιώματος κάθε επώδυνου σχήματος από τον ίδιο τον άνθρωπο γίνεται μέσω εγκεφάλου αλλά μέχρι να φτάσει στον τελικό αποδέκτη υπάρχει μία σειρά χημικών διαδικασιών.
Προκειμένου να γίνει αντιληπτό ένα επώδυνο συναίσθημα, προέχει ένας ερεθισμός κάποιου ιδιαίτερα ευαίσθητου νευροκυττάρου στην περιφέρεια.
Στο επίπεδο των οπισθίων κυττάρων του νωτιαίου μυελού υπάρχουν δίπολα κύτταρα όπου το ένα σκέλος τους φτάνει στην περιφέρεια, στους λεγόμενους νευροϋποδοχείς οι οποίοι καταγράφουν κάθε είδους ερέθισμα και κάθε μορφή επώδυνης κατάστασης, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει εντός νωτιαίου μυελού όπου «παραδίδει» το επώδυνο ερέθισμα το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή κάποιου ειδικού μορίου στα περαιτέρω νευρικά κύτταρα που οδεύουν προς τον εγκέφαλο
Κάτω από το δέρμα, σε διάφορα σημεία υπάρχουν διαφορετικά είδη νευροκυττάρων τα οποία λέγονται υποδοχείς.
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι μακράς διαρκείας πόνοι είναι αυτοί που κατά κύριο λόγο δημιουργούν τα χρόνια επώδυνα σύνδρομα.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Επηρεάζοντας τη νευρογένεση με ουσίες, μόρια ή και άλλες διαδικασίες μπορούμε να αναπαραγάγουμε νέα κύτταρα στο σημείο εκείνο που λείπουν.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Ο WilliamMolinet ήταν ένας νεαρός Γάλλος ο οποίος πέθανε κάτω από δύσκολες συνθήκες μετά τη λήψη ενός δοκιμαστικού φαρμάκου για τους πονοκεφάλους.
Το φάρμακο 10-2474 είναι παρασκεύασμα της πορτογαλικής εταιρείας Bial και χορηγήθηκε δοκιμαστικά σε ορισμένα άτομα στην περιοχή της Γαλλίας, προκειμένου να πιστοποιηθεί η δραστηριότητα του στους χρόνιους πόνους.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος